بعد از درس معمولاً ناهار را در منزل یکی از علاقه‌مندان صرف می‌کردند. روزی با چند تن از دوستان در منزلی که در باغ قلعه، نزدیک منزل حضرت امام تهیه کرده بودم، مهمان ما شدند و پس از صرف ناهار و قدری استراحت، من از ایشان پرسیدم که اوضاع را چگونه می‌بینید؟
در آن وقت امام تازه به پاریس رفته بودند یا می‌خواستند بروند و در ارتباط با مسائل سیاسی جاری، اعلامیه تندی علیه رژیم شاه و حمایت آمریکا از او صادر کرده بودند.
استاد در پاسخ این‌جانب و در تحلیل شرایط جاری فرمود: «اعلامیه امام تند است، این گونه که امام با آمریکا برخورد می‌کند، آمریکا نخواهد گذاشت انقلاب پیروز شود. نفت ایران برای آمریکا مانند آب برای موجود زنده است. آمریکا نمی‌تواند از نفت ایران صرف‌نظر کند،لذا اگر احساس کند با سقوط رژیم شاه، حکومتی در ایران تحقق خواهد یافت که در آن آمریکا هیچ منفعتی ندارد، با تمام توان مانع از سقوط رژیم خواهد شد. از این رو برخوردهای امام باید به گونه‌ای باشد که آمریکا منافع خود را در ایران صددرصد در خطر نبیند».
هر چند مقصود استاد، ضرورت رعایت ملاحظات سیاسی برای تحقق پیروزی انقلاب اسلامی از ناحیه امام بود، لیکن کاملاً مشهود بود که استاد نمی‌توانست باور کند که راهی را که امام در پیش گرفته است به سقوط شاه و استقرار جمهوری اسلامی، خواهد انجامید...
23302
نظر شما