الهه جعفرزاده: کشف بقایای این دایناسور احتمالاً بزرگترین کشف اسکلتی در اروپا محسوب می‌شود. نکته جالبِ چنین کشف بزرگی این است که بقایای این حیوان غول‌پیکر در حیاط خلوت خانه‌ی یک شهروند پرتغالی پیدا شده است!
دانشگاه لیسبون پرتغال، روز چهارشنبه در یک بیانیه مطبوعاتی اعلام کرد که محققان این دانشگاه به همراه محققان اسپانیایی، بیش از یک هفته را در اوایل این ماه به حفاری و کشف بقایای اسکلت یک دایناسور عظیم که گمان می‌رود یک ساروپود براکیوسور (brachiosaurus sauropod) باشد، اختصاص دادند.
براکیوسور جزو گونه‌های گیاهخوار، چهار پا به همراه با دُم بلند و گردنی دراز بود که از گردن خود برای خوردن برگ درختان بلند استفاده می‌کرد. طبق اعلام موزه تاریخ طبیعی آمریکا، این گونه بیش از ۱۴۰ میلیون سال پیش روی زمین می‌زیسته است.
به گفته محققان پرتغالی و اسپانیایی، این موجود غول‌پیکر احتمالاً ۱۰۰ تا ۱۶۰ میلیون سال پیش در این کره خاکی زندگی می‌کرده و تقریباً ۳۹ فوت (۱۲ متر) قد و ۸۲ فوت (۲۵ متر) طول داشته است.
این کشف عظیم سال‌ها در حال بررسی بود
به گفته محققان، مالک این ملک، واقع در پومبال پرتغال، در سال ۲۰۱۷ هنگام انجام عملیات ساختمانی با قطعات فسیلی در حیاط خانه خود مواجه شد؛ این موضوع را با یک تیم تحقیقاتی که طی آن سال مشغول حفاری در منطقه‌ای به نام مونت آگودو بودند، در میان گذاشت و همین اتفاق موجب شد محققان، تحقیق و تفحص اولیه خود را در همان سال آغاز کنند.
یافتن همه‌ی دنده‌های یک حیوان از زیر خاک، یک اتفاق عادی نیست!
الیزابت مالافایا، محقق دانشگاه لیسبون، در بیانیه مطبوعاتی دانشگاه اشاره کرد که تیم حفاری از اینکه بقایای این حیوان را به طور سالم و دست نخورده پیدا کردند، بسیار تحت تأثیر قرار گرفتند. او گفت: «معمولاً یافتن همه دنده‌های حیوانی به این صورت، اتفاق رایجی نیست، چه رسد به اینکه جانور در این وضعیت، ساختار آناتومیک اولیه خود را نیز حفظ کرده باشد. این شیوه حفظ و ماندگاری در فسیل‌های دایناسورها، به ویژه ساروپودها، تا حدی نادر است و نشان‌دهنده ویژگی‌های محیطی و تافونومیک (فرایند شکل‌گیری فسیل) خاص و غیرمعمول است».
او گفت که منطقه پومبال از نظر تحقیقات فسیلی تا کنون مثمر ثمر بوده است، که نشان می‌دهد این منطقه، سابقه فسیلی فراوانی از دایناسورها و دیگر مهره‌داران دارد.
مالافایا اضافه کرد: «این رکورد فسیلی، داده‌های باارزش و مهمی را برای درک بهترِ زیست جانوران قاره‌ای که در شبه جزیره ایبری در اواخر عصر ژوراسیک زندگی می‌کردند، در اختیار ما قرار داده است».
تاکنون مهمترین عناصر اسکلت، از جمله دنده‌ها و مهره‌ها، کشف شده‌اند؛ اما دیرینه‌شناسان معتقدند باقی اجزای اسکلت نیز ممکن است در همان حوالی مدفون باشد.
نظر شما