به گزارش خبرآنلاین، آنا اوستینوا نماینده روسیه در سازمان ملل گفت: ما می‌خواهیم که پول‌های بلوکه شده خیلی زود به مردم افغانستان بازگردانده شود.
گنگ شوانگ معاون نماینده دائمی چین در سازمان ملل نیز گفت که دارایی‌های افغانستان باید برای بهبود زندگی افغان‌ها و بازسازی اقتصادی این کشور به مصرف برسند.
شوانگ در ادامه افزود: با توجه به بیانیه بانک مرکزی افغانستان، ما خواهان انتقال کامل و بی‌درنگ ذخایر ارزی مسدود شده به مردم این کشور هستیم تا آنان به گونۀ مؤثر از آن برای مهار بحران بشری کشورشان استفاده کنند.
پیش از این نیز مائو نینگ، سخنگوی وزارت امور خارجه چین در این زمینه گفته بود: دارایی‌های بانک مرکزی افغانستان که توسط ایالات‌متحده مسدود شده، دارایی ملی افغانستان و پول‌های نجات دهنده مردم این کشور است. این دارایی‌ها تماماً باید به این کشور بازگردند، به‌طور مستقل توسط خود افغان‌ها مدیریت و در راستای بهبود وضعیت زندگی مردم و بازسازی در این کشور استفاده شوند.
گفتنی است زمانی که طالبان نزدیک به یک سال قبل کابل را فتح و قدرت را به دست گرفت نه تنها کمک‌های بین‌المللی به افغانستان قطع شد بلکه حدود ۹ میلیارد دلار از دارایی‌های ارزی بانک مرکزی افغانستان که نزد بانک‌های آمریکایی و سایر بانک‌های خارجی نگهداری می‌شد مسدود شد.
قطع کمک‌های بین‌المللی که ۸۰ درصد بودجه سالانه افغانستان را تشکیل می‌دادند و همچنین مسدود شدن دارایی‌های بانک مرکزی افغانستان در آمریکا زمینه را برای ورشکستگی این کشور فراهم کرد. مردم افغانستان بیش از پیش در فقر فرو رفتند و اقتصاد این کشور به آستانه فروپاشی رسید.
بنا به آخرین گزارش سازمان ملل نزدیک به نیمی از جمعیت کشور افغانستان با گرسنگی شدید روبرو هستند. همچنین طبق آمار، ۹۷ درصد افغان‌ها اکنون زیر خط فقر زندگی می‌کنند و طبق گزارش کمیته بین‌المللی نجات تقریباً نیمی از جمعیت افغانستان با کمتر از یک وعده غذایی در روز زندگی می‌کنند.
چرا دارایی افغانستان آزاد نمی‌شود؟
وزارت خزانه‌داری امریکا تصمیم دارد ۳.۵ میلیارد دلار از دارایی‌های افغانستان را به یک صندوق امانی در سویس بدهد. به گفته وزارت خزانه‌داری آمریکا دارایی‌های این صندوق با هدف کمک به ثبات اقتصاد افغانستان هزینه می‌شود اما از طریق این صندوق هیچ پولی به طالبان داده نخواهد شد.
دولت طالبان از زمان روی کار آمدن علاوه بر اینکه با مسدود شدن دارایی‌ها و قطع کمک‌های خارجی روبرو شده به گونه ای با تحریم جهانی هم مواجه شده است. هیچ کشوری در جهان آن‌ها را به رسمیت نشناخته و با آن‌ها وارد مراوده نمی‌شود. دلیل اصلی مشکلات امروز طالبان این است که آن‌ها قصد دارند به شیوه سال‌های ۲۰۰۱-۱۹۹۶ افغانستان را اداره کنند و مواضعشان در باب حقوق بشر نسبت به آن موقع هیچ تغییری نکرده است.
درست است که فقر در افغانستان تنها به شیوه اداره مملکت توسط طالبان برنمی‌گردد و عوامل دیگری مانند خشک‌سالی، کرونا و بلایای طبیعی هم موجبات تشدید فقر را فراهم آورده‌اند اما طالبان به عنوان مسئولان فعلی دستگاه سیاسی افغانستان به آن بخش از مصیبت‌ها که مستقیماً به سیاست‌ها و شیوه مملکت‌داری آن‌ها بازمی‌گردد بی‌توجه هستند.
به عنوان مثال یکی از عوامل قطع کمک‌های خارجی به افغانستان ترس غرب از احتمال حمایت طالبان از القاعده و صرف شدن کمک‌های خارجی برای حمایت از این شبکه تروریستی است. در این بین طالبان در حالی که هرگونه ارتباط با القاعده را انکار می‌کند ناگهان سر و کله ایمن الظواهری در خانه‌ای در یکی از محلات اعیانی نشین کابل پیدا می‌شود!
دریافت کمک‌های خارجی و همچنین رفع تحریم‌های بین‌المللی علیه افغانستان مستلزم رعایت حقوق زنان، حقوق اقلیت‌ها و به طور کلی حقوق بشر در افغانستان است اما طالبان به هیچ عنوان حاضر نیست از ایدئولوژی خود قدمی عقب‌نشینی کند به طوری که بعد از به قدرت رسیدن این گروه، جهان دوباره شاهد بازگشت سیاست‌ها و برخوردهای قدیمی و بنیادگرایانه طالبان با مسائل مختلف است؛ چیزی که غرب را از کمک به این دولت دلسرد و آمریکا را به سختگیری علیه آن‌ها مصرتر می‌کند.
۳۱۱۳۱۱
نظر شما