امیرحسین اربابی: روز سرنوشت ساز برای گرت ساوتگیت به سرعت در حال نزدیک شدن است. در 10 نوامبر، او قرار است اعلام کند که کدام 26 بازیکن را به جام جهانی می‌برد؛ انگلیس تلاش میکند عملکرد مناسب تری نسبت به شکست فینال یورو 2020 سال گذشته داشته باشد و اولین جام مهم خود را از سال 1966 به دست آورد.
ساوتگیت دغدغه‌های زیادی برای درگیری افکارش دارد. مصدومیت‌های وارده به بعضی از بازیکنان کلیدی از جمله ریس جیمز، کایل واکر و کالوین فیلیپس و همچنین نگرانی در مورد وضعیت چندین نفر دیگر به این معنا است که انتخاب ساده‌ای برای او نخواهد بود.
بنابراین چه کسی باید این کار را انجام دهد؟دو نفر از سرشناس ترین کارشناسان ورزشی آتلتیک تیمشان را برای قطر انتخاب کرده و انتخاب هایشان را توضیح داده‌اند.
از نظراستوارت جیمز: "مدیسون چیز متفاوتی ارائه می دهد" ترکیب انتخابی او به شرح ذیل می باشد:
دروازه بانان: جردن پیکفورد، نیک پوپ، آرون رمزدیل
مدافعان: جان استونز، اریک دایر، هری مگوایر، کایل واکر، کانور کودی، بن چیلول، لوک شاو، کایران تریپیر، ترنت الکساندر-آرنولد، بن وایت
هافبک ها: میسون مانت، دکلن رایس، جود بلینگهام، جردن هندرسون، کانر گالاگر، جیمز مدیسون
مهاجمان: هری کین، رحیم استرلینگ، فیل فودن، بوکایو ساکا، جک گریلیش، تامی آبراهام، مارکوس راشفورد
نام هایی که به نظر من باید به جام جهانی بروند راحت است که از کجا شروع کنم. اما دانستن اینکه کجا باید به پایان برسانم بسیار سخت است.
انتخاب دروازه بان ساده به نظر می رسد. دفاع مخصوصا در مرکز یک نگرانی جدی است. هری مگوایر در ترکیب است اما در ترکیب اصلی من نخواهد بود (گرت ساوتگیت، گمان می‌کنم به نتیجه و تصمیم جدیدی خواهد رسید). تطبیق پذیری بن وایت (و همچنین کیفیت او) یک ثروت است. در مورد کایل واکر، من به لفظ "خوشبینانه" که پپ گواردیولا در مورد مصدومیت کایل به کار برد را به عنوان چراغ سبز در نظر گرفته ام. تریپیر و جان استونز به وضوح کاندیداهای برجسته دفاعی هستند. در مورد کانر کودی، او طبیعتا بازی نخواهد کرد (ترکیب 26 نفره کاملاً غیر ضروری است) اما او نقش پوششی و تأثیر مثبتی در سراسر اردو خواهد داشت.
دکلان رایس، جود بلینگهام و میسون مانت انتخاب های اجباری و ضروری در خط میانی خواهند بود. جیمز مدیسون با توجه به فرم باشگاهی خود در سال گذشته شایسته جایگاهی است و چیزی متفاوت از سایر گزینه ها ارائه می دهد. کانر گالاگر احساس می شود که بازیکن مفیدی برای حضور از روی نیمکت و نمایش در شرایط و لحظات خاص خواهد بود. کالوین فیلیپس به دلیل کمبود بازی شانس حضور در قطر را از دست می دهد (بله، متوجه هستم که گواردیولا به بازگشت فیلیپس و همچنین واکر، از کمند مصدومیت خوشبین بود، اما او در این فصل 14 دقیقه فوتبال بازی کرده است).
در خط حمله، من یک ماه پیش امیدوار بودم که ایوان تونی به هر ترتیبی به ترکیب جام جهانی راه پیدا کند، اما در حال حاضر این انتخاب یک قمار بزرگ به نظر می رسد. من دوست دارم فیل فودن و بوکایو ساکا را ببینم که در دو طرف هری کین بازی را شروع کنند (البته که این اتفاق نخواهد افتاد). در مورد بازیگران مکمل، مارکوس راشفورد در این فصل هفت گل به ثمر رسانده است و به نظر می رسد که دوباره از فوتبال خود لذت می برد. از سوی دیگر، تامی آبراهام تا حدودی از روند ابتدای فصل که با رم داشت، متوقف شده اما بر اساس تجربه بین‌المللی‌اش، از کالوم ویلسون بهتر خواهد بود.
از نظر الیور کی: این یک تصمیم نگران‌کننده است خواهد بود. ترکیب انتخابی او به شرح ذیل می باشد:
دروازه بانان: جردن پیکفورد، آرون رمزدیل، نیک پوپ
مدافعان: کایل واکر، کیران تریپیر، ترنت الکساندر-آرنولد، بن وایت، اریک دایر، جان استونز، هری مگوایر، لوک شاو، بن چیلول
هافبک ها: دکلن رایس، جردن هندرسون، جود بلینگهام، جیمز وارد پروس، میسون مانت، جیمز مدیسون
مهاجمان: بوکایو ساکا، رحیم استرلینگ، هری کین، مارکوس راشفورد، تامی آبراهام، فیل فودن، جک گریلیش، جیدون سانچو
هر چه بیشتر به این موضوع فکر می کنم، آن را ناراحت کننده تر می بینم. در دفاع راست حجم انبوهی از ستاره وجود دارد، اما نگرانی من در مورد فرم و آمادگی جسمانی تعداد زیادی از نامزدهای بازی در دفاع مرکزی است. تردیدی که برای من آزاردهنده است، در مورد این است که؛ چه کسی باید از ابتدا در ترکیب باشد و شروع کند؟ ما طیف گسترده ای از گزینه های تهاجمی داریم، اما سوالات زیادی در مورد گزینه مناسب در کنار هری کین و بهترین پشتیبانی از او است. نگران‌کننده‌تر از همه، کمبود مهره در خط میانی است، به‌ویژه در شرایطی که کالوین فیلیپس بعید به نظر می‌رسد که به قطر برسد.
من به لانگستاف و داوزبری، به ویژه به ابراچی ازی فکر کردم، اما در نهایت به سراغ جیمز وارد-پروس و جیمز مدیسون با تجربه‌تر رفتم. همچنین اریک دایر را برای پوشش دکلان رایس به عنوان رهبر خط میانی نیز در نظر گرفته‌ام.
توانایی نام بردن 26 بازیکن به این معنی است که انتخاب های حاشیه ای به اندازه 23 بازیکن عذاب آور نیستند. من به دنبال بن وایت و دایر به عنوان مدافعان میانی و مارکوس رشفورد و تامی آبراهام به عنوان پوشش کین رفته‌ام، اما مثلاً با کالون ویلسون یا ایوان تونی و در صورت لزوم با دومینیک کالورت-لوین هم مثبت خواهم بود. به همین ترتیب، انتخاب جیدن سانچو و جک گریلیش به جای جرد بوون، مثل شیر یا خط است. رایان سسنیون به عنوان جانشین لوک شاو من را وسوسه میکند، اما بن چیلول تقریباً در صدر انتخابم خواهد بود.
مشکل دفاع راست من را آزار می دهد. در حالی که فصل گذشته چهار گزینه قانع کننده وجود داشت، دو گزینه (کایل واکر و ریس جیمز) مصدوم شدند و نفر سوم (ترنت الکساندر-آرنولد) از فرم همیشگی خود خارج شده است. در این شرایط، من فقط یکی از واکر و جیمز که هر کدام در بهترین شرایط باشند را انتخاب می کنم. در حال حاضر، به نظر می رسد که واکر پیشتاز است. در هر صورت، خبر خوبی برای وایت است که می تواند دفاع راست و دفاع مرکزی را پوشش بدهد.
آخرین بازیکنی که از تیمم حذف کردم کریس اسمالینگ بود. او برای رم خوب بازی میکند و من ایده بازگشت او بعد از بیش از پنج سال از آخرین بازی‌اش را دوست دارم، اما توانایی وایت و دایر برای پوشش پست‌های دیگر (به ترتیب دفاع راست و هافبک میانی) تقریباً مهر تأییدی بر تصمیمی که گرفتم را زد.
258 258
نظر شما