دیوارهای چوبی این چاه در قسمت پایی کاملاً حفظ شده و ظاهراً هنوز تا حدی مرطوب است. بسیار نادر است که یک چاه با قدمت بیش از ۳ هزار سال تا این حد سالم بماند.
باستان شناسان در جایی که در گذشته پایه فواره بود، آثاری از جمله ۲۶ سنجاق برنزی لباس، یک دستبند، دو مارپیچ فلزی، یک دندان حیوان، مهره‌های کهربا و بیش از ۷۰ ظرف سرامیکی کشف کردند.
این اقلام گران قیمت که معمولاً در گورهای مربوط به عصر برنز میانه نیز کشف می‌شوند، در ۱۲۰۰ تا ۱۸۰۰ قبل از میلاد، اقلامی برای استفاده روزمره نبودند. وضعیت قرار گیری این اقلام کشف شده در ته چاه نشان می‌دهد که آن‌ها به جای انداخته شدن یا پرتاب شدن، درواقع به آرامی در آب پایین رفته‌اند.
البته ما نمی‌توانیم دقیقاً مشخص کنیم که انگیزه انسان‌ها از پیشکش کردن جواهرات در ۳ هزار سال پیش چه بوده است؛ اما می‌توان حدس زد که این هدایای ارزشمند، درواقع نذر برای یک برداشت خوب بوده‌اند.
همچنین ممکن است سرنخی مربوط به ویژگی‌های غیرمعمول این چاه آب مرموز وجود داشته باشد. عمق این چاه نشان می‌دهد که ظاهراً مردم در زمانی که سطح آب‌های زیرزمینی به میزان قابل توجهی کاهش یافته بوده، از آن استفاده می‌کردند. این مسئله خشکسالی طولانی آن زمان و مطمئناً برداشت ضعیف کشاورزی را نشان می‌دهد.
دانشمندان در طی این حفاری‌ها، تقریباً ۱۳۵۰۰ یافته باستان شناسی که عمدتاً مربوط به عصر برنز و اوایل قرون وسطی هستند، به دست آورده‌اند.
5858
نظر شما