به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این مرغابی‌ها بسیار شبیه مرغابی‌های نژاد جنگلی هستند ولی برخلاف آن‌ها بر روی درختان زندگی نمی‌کنند و در کناره مرداب‌ها و برکه‌ها و لابه‌لای بوته زارها لانه می‌سازند. خاستگاه اصلی‌شان جزایر ژاپن و نواحی شمالی چین است و نگهداری آن‌ها بسیار مشکل است.
بیشتر بخوانید:
شبه جنگنده جدید و مرموز «اکس»/ غرشی که شنیده نمی‌شود/ عکس
آدم فضایی ۳ متری فضای مجازی را به هم ریخت / عکس
ماندارین نر که به بلوغ رسیده بسیار شکیل و با پرهایی زیبا است. این پرنده دارای صورت و منقاری به رنگ نزدیک به قرمز بوده و همچنین هلالی بزرگ و سفید رنگ در قسمت بالای سر آن قرار دارد.
با بررسی اطراف صورت می توان دریافت که این قسمت ها مو دارند. رنگ بندی سینه این اردک، متشکل از رنگ بنفش با دو خط سفید است. هر دو سمت این پرنده به رنگ قرمز بوده و قسمت دم آن نارنجی رنگ است. گونه ماده این پرنده بسیار به ماده اردک جنگلی شباهت دارد. در این پرنده یک حلقه چشم به رنگ سفید بر روی خطی از چشم تا قسمت پشت آن کشیده شده و قابل رویت است.
در هر دو گونه نر و ماده میتوان تاج را مشاهده کرد. البته اندازه تاج در گونه نر بزرگتر است. همچون خیلی از گونه های اردک، پرنده نر با وارد شدن به فصل جفت گیری پرهایی آن ریخته و در این دوره از نظر ظاهر به اردک ماده شباهت پیدا می کند.
البته این در حالیست که همچنان می توانید آن را به وسیله منقار درخشان با ترکیب رنگی نارنجی و زرد و همچنین خط کمرنگ موجود در قسمت چشم تشخیص داد؛ همچنین با دقت کردن به قسمت تاج می توان نر یا ماده بودن آن ها را تعیین کرد. امکان تشخیص جنسیت در بحث پرورش اردک ماندارین برای پرورش دهنده ها بسیار حائز اهمیت است.
اردک ماندارین در قسمت های مختلف شرق آسیا به فراوانی دیده می شود. صادرات درختان و از بین بردن جنگل هایی که محل زندگی این پرنده و دیگر نژاد ها می باشد، سبب شده تا این پرنده از نظر تعداد جمعیت در قسمت های شرق روسیه و چین تا پایین تر از ۱۰۰۰ جفت شوند که این می تواند یک زنگ خطر قبل از فاجعه باشد.
227227
نظر شما