البته آنچه که باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد این است که آنها باید بیشتر نگران این باشند که اگر توسعه اقتصادی سایر کشورها روبه تزلزل باشد چه اتفاقی خواهد افتاد.
بر همین اساس مسائل متعددی در این رابطه دست به دست هم داد تا شرایط به نفع این کشور تغییر یابد و بازار اقتصادی در صرف آنها قرار گیرد. با ترکیبی از کار پست، پول ضعیف، واحد پولی کم ارزش، سرمایه گذاری های سنگین در ساخت و ساز و تمرکز بر روی صادرات، کشور 3/1 میلیاردی چین توانست یک قدرت اقتصادی و تحسین بر انگیزی را ایجاد کند. طبق آمار ارائه شده از سال 2008 تا 2010 چین توانسته سهم عظیمی از گسترش اقتصاد جهانی (چیزی بالغ بر 40 درصد) را از آن خود کند. اما مدل چین یک سری محدودیت های مخصوص به خود را نیز دارا می باشد و عواقبی را برایش به همراه دارد که آن را برای برخی کشورها از جمله آمریکا و اروپا غیر قابل دسترس کرده و آنها را به صورت فزاینده ای به چین وابسته کرده است.
از همین رو سهم صارات جهانی چین متجاوز از 10 درصد می باشد که این عددی به مراتب بزرگتر از عدد مربوط به ژاپن در سال 1986 که در اوج بوده است، می باشد. اقتصاددانان در سطح بین المللی تحقیق کرده اند و به این نتیجه رسیده اند که صادر کننده های چینی نمی توانند بدون کم کردن قیمت ها و از بین بردن سود خود، سهم بازار خود را افزایش دهند. البته به این موضوع هم باید توجه کرد که این وابستگی چینی ها به صادراتشان آنها را آسیب پذیر کرده و موجب رشد آهسته آنها در این وضعیت شده و اضطراب و نگرانی را در معاملات آنها افزایش داده است.
/39/39
نظر شما