این روزها شاهد تلاشهای بسیار مردم، فعالان محیط زیست و فعالان رسانه ای برای نجات جان یک محیط بان از حکم اعدام هستیم. تلاشهایی که متاسفانه مقداری دیر صورت گرفته و معلوم نیست طی این مدت که باید اقدامات اساسی برای حل این مساله انجام میشده، نهادها و سازمانهای مرتبط به این قضیه چه کاری کرده اند. در طول این مدت جا داشت که سازمان حفاظت از محیط زیست با کمک گرفتن از بهترین وکیلها و مشاوره ها نگذارد کار به اینجا برسد در حالی که انقدر درباره این مساله دیر اقدام شده و انقدر دست دست کرده اند که دیوان عالی کشور این رای را صادر کرده است و تنها اتفاقی که میتواند این محیط بان را نجات دهد بخشش خانواده مقتول است.
این در حالی است که باید توجه داشت اگر محیط بانان افرادی هستند که آموزش دیدهاند، سلاح در اختیار آنها گذاشته شده و انتظار انجام وظایفی را از آنها داریم پس مسلما به حمایتهایی که باید از آنها صورت بگیرد نیز نیاز است تا آنها با دلگرمی به انجام وظیفه بپردازند. در غیر اینصورت و هنگامی که آنها همیشه هراس از مواجه شدن با شکارچیان غیرمجاز را داشته باشند چه انتظاری میتوان از آنها داشت؟ در چنین شرایطی محیط بان با خودش فکر میکند اگر در مقابله با این افراد دفاعی صورت ندهم، کشته میشوم و اگر از سلاح خود استفاده کنم عواقبی برایم خواهد داشت پس همان بهتر است که تفنگ را در اتاق آویزان کنم و حیات وحش و طبیعت و جنگل را به حال خودش رها کنم. بنابراین نیاز است که این افراد نیز مانند سایر گروه هایی که سلاح در اختیار آنها گذاشته شده از مصونیتهایی برخوردار باشند تا در آینده به چنین مشکلاتی برنخوریم. در غیر اینصورت و اگر چنین احکامی در انتظار افرادی باشد که قصد انجام وظیفه و حمایت از طبیعت را دارند، متاسفانه شاهد این خواهیم بود که بسیاری از عرصه های طبیعی و گونه های نادر و ارزشمند در معرض خطر نابودی قرار می گیرند.
در اینجا درست است که یک خانواده داغدار شده اند و یک جوان فوت کرده است اما باید بین این اتفاق و قتل عمد تفاوت قائل شد و با در نظر گرفتن همه جوانب نسبت به شرایطی که پیش آمده است واکنش نشان داد. اگر این محیطبان اعدام شود آیا دو هزار و 700 محیط بان دیگر اجازه برخورد با هیچ شکارچی متخلفی را به خود میدهند؟
این که این محیط بان جوان توسط خانواده مقتول بخشیده شود هم برای خودش خبر خوبی است و هم فعالان محیط زیست و عامه مردم را بسیار خوشحال خواهد کرد اما مساله دیگر که در این میان وجود دارد این است که خبر خوش واقعی زمانی خواهد بود که قانون برای این افراد که به منظور پاسداشت از محیط زیست و حیات وحش در سرما و گرمای طاقت فرسا از جان و دل مایه میگذارند اقدامات حمایتی در نظر بگیرد. چنانچه مشاهده میشود افراد دیگری با شرایط مشابه آقای تقی زاده در زندان وجود دارند که چنین وضعیتی تاسفبار و در عین حال نگرانکننده است و این افراد حمایتهای قانونی و سازمانی بیشتری را نیاز دارند که امید است محقق شود.
کارشناس محیط زیست
17234
نظر شما