زندگی را به فرزندان بیاموزیم

این روزها حجم بالای فعالیت‌هایی که توسط والدین برای کودکان در نظر گرفته می‌شوددر واقع شادی آنها را به خطر انداخته است. سال‌هایی که باید صرف شادی و بازی آنها شود از یک سو مورد هجوم تستها و کلاسهای متفرقه و از طرف دیگر در محاصره شخصیت‌های کامپیوتری و اینترنتی قرار گرفته است و والدین هم عموماً نمی‌توانند فرزندانشان را از این اوقات پراسترس جدا کنند.

هر چه توانایی مالی والدین بیشتر باشد فعالیت‌های فرزندانشان در کلاس‌های فوق برنامه بیشتر است و کلاس‌های هنری، ورزش‌های رزمی، شنا، تنیس، پیانو و سایر آلات موسیقی تنها بخشی از کلاس‌های رنگارنگی هستند که قرار است ساعت‌های پس از پایان کلاس‌های درس را پر کنند. این والدین که نمی‌خواهند کارمندان آینده دولت را تربیت کنند از هر راهی برای دور کردن این کابوس استفاده می‌کنند.

در این میان نباید از خریدهای کامپیوتری والدین غافل شد و با ورود دستگاه نینتندو وی که مثلاً قرار است کمی تحرک فیزیکی را وارد بازی‌های کامپیوتری کند والدین آینده‌نگر قانع شده‌اند که وسیله‌ای را با هدفی دو گانه برای فرزندشان خریده‌اند ولی این تصور به هیچ عنوان درست نیست و در کنار این دستگاه باید موبایل را به لیست دستگاه‌های مورد‌نیاز فرزندان امروز اضافه کرد.

اما قطعاً این والدین از بلایی که با این خریدهای جورواجور برسر آینده فرزندشان می‌آورند بی‌خبر هستند. تمامی این فعالیت‌ها بار سنگین زمانی و مالی بر دوش همه اعضای خانواده می‌گذارد و از آن بدتر فرصتی در اختیار کودکان قرار نمی‌دهد تا توانایی مراقبت از خودشان را پیدا کنند و با مشغولیت به بازی‌های کامپیوتری توانایی خلق بازی‌های خودشان را از دست می‌دهند و به عبارتی بازی کردن را فراموش می‌کنند.

یکی از مشکلات بزرگ والدین دنیای مدرن این است که آنها تصور می‌کنند همیشه کار اندکی برای فرزندانشان انجام داده‌اند و امکانات دیگری هم وجوددارد که باید برای آنها ایجاد کنند اما واقعیت می‌تواند این باشد که سخت در اشتباهند و آنها بیش از اندازه خود را درگیر ماجرای آموزش‌های جانبی و تفریحات کودکانشان کرده‌اند. با چنین فوق‌برنامه‌هایی چه در دوران مدرسه و چه در تابستان ما به کودکان اجازه بزرگ شدن و یاد گرفتن واقعیت‌های زندگی را نمی‌دهیم و با مراقبت‌های بیش از حد آنها راه مراقبت از خودشان را در برابر مشکلات نمی‌توانند پیدا کنند.

با آغاز پاییز و شروع مدارس شاید زمان مناسب برای تغییر این رویه رسیده باشد و می‌توان با کاهش فعالیت‌های فوق‌برنامه به فرزندان زمانی برای تمرین استقلال در زندگی را داد. در عین حال والدین اجتماعی که برای یافتن راهکارهای مناسب در مشکلات زندگی گپ زدن با همسایه و بستگان را به جست‌وجو در اینترنت و کتاب‌ها ترجیح می‌دهند می‌توانند این عادت مناسب را به فرزندانشان نیز منتقل کنند و به آنها بیاموزند با اعتماد به دوستانشان می‌توانند شرایط بهتری را در مدرسه و منزل داشته باشند. زندگی زمانی که کارها تقسیم شود بسیار ساده‌تر خواهد بود و ارتباط آنها با دوستانشان و تفریح و کار دسته‌جمعی می‌تواند بهترین کلاس برای آموزش زندگی به آنها باشد.