از دغدغه قلیان تا رها کردن بیماران در بیابان

من البته نه از شنیدن خبر نخست دلگیر می‌شوم و نه با اطلاع از دومین خبر خوشحال چراکه از سر اتفاق در عالم دخان به این یک فقره علاقه چندانی ندارم و بود و نبودش برایم علی‌السویه است اما اینجا بحث سلیقه و علاقه شخصی بنده و یا فرد دیگری در میان نیست، صحبت بر سر میزانِ دخالت حاکمیت در اموری است که نه تنها هیچ سودی در پی نخواهد داشت بلکه تجربه نشان داده همواره حکم «از قضا سرکنگبین صفرا افزود» محقق خواهد شد و مدعیانی که خود را قیّم مردم می‌پندارند جز باد به کف اندر حاصل دیگری به‌دست نخواهند آورد. نمی‌گویم چرا دولت قلیان را ممنوع کرد و یا حکم به آزادی آن داد بلکه می‌گویم اصلاً دولت چرا باید در چنین موضوعی ورود پیدا کند؟ طرفداران محیط‌زیست و فضای سبز و جامعه سالم می‌گویند قلیان برای سلامتی مضر است و دولت موظف است به‌عنوان متولی سلامت جامعه از رواج چنین پدیده شومی جلوگیری کند. سلّمنا. اما بد نیست این دوستان دلسوز فقط یک مورد را مثال بزنند که سخت‌گیری‌های دولتی توانسته باشد جلوی ترویج و اشاعه چنین چیزهایی را بگیرد. اینکه قلیان پدیده مضری است امری است واضح و مبرهن و آشکار. برای فهم این نکته هم هوش چندانی نیاز نیست اما چاره چیست؟ مگر آلودگی‌ای که توسط اتومبیل‌ها ایجاد می‌شود برای سلامتی مضر نیست، پس چرا دولت اتومبیل ‌سواری را ممنوع اعلام نمی‌کند یا جلوی تولید ماشین را نمی‌گیرد؟ مگر موبایل سرطان‌زا نیست؟ مگر غذاهای فست‌فودی به سلامتی ما ضرر و زیان نمی‌رساند؟ خوب است فردا دولت اعلام کند با تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان سوسیس و کالباس به‌شدت برخورد خواهد کرد و بعد هم استدلال بیاورد که دولت به فکر سلامتی مردم است و برای حفظ سلامت آنها هر کاری که صلاح بداند انجام می‌دهد؟صدالبته که یکی از وظایف حاکمیت حفظ سلامت جامعه است اما به حکم «الانسان حریص علی مامنع» هیچ‌گاه منع یک جامعه از پدیده‌ای مضر به سلامت جامعه منجر نخواهد شد. علاوه بر این به کار گل گماشتن نیرویی که می‌تواند با کسانی که امنیت جانی، روحی و روانی یک جامعه را به‌هم می‌ریزند مقابله کند، تبعات بسیار بدی را در پی خواهد داشت و مصداق تام و تمام تزیین نقش ایوان است . و از همه مهم‌تر این پرسش فراگیر است که مگر دولت همه وظایفش را انجام داده که حالا به فکر قلیان کشیدن یا نکشیدن مردم افتاده است؟ قلیان کشیدن مضر است و دولت باید به فکر سلامتی مردم باشد اما بهتر نیست دولت ابتدا به فکر پرداخت بدهی‌های بی‌شمار تأمین‌اجتماعی باشد تا مردم برای درمان یک بیماری ساده آواره این بیمارستان و آن بیمارستان نشوند؟ بهتر نیست دولتی که این همه به فکر سلامتی و ریه‌های آسیب‌دیده مردم این سرزمین است ترتیبی اتخاذ دهد تا بیماران کم‌بضاعت را در بیابان‌های اطراف شهر رها نکنند؟
24