درحال حاضرتولید کنندگان ما برای خرید مواد اولیه از پتروشیمی ها به شدت با مشکل مواجه هستند.اولین مسئله بالا بودن قیمت مواد اولیه تولید داخل است. موضوع دیگر کیفیت این مواد، نوع خدمات دهی پتروشیمی ها و مساله بورس است.
تولید کننده امروز با سختی پولی را تهیه و برای خرید مواد اولیه آن را به پتروشیمی ها می دهد، اما گاهی اوقات اتفاق افتاده که تا 40 روز بعد هم موفق نمی شود مواد خود را تحویل بگیرد.
موضوع دیگر نوع برخورد پتروشیمی ها با تولیدکنندگان است. من بیش از 40سال در این صنعت کار کرده ام، شرکت های مختلفی مانند ماشین ساز، مواد اولیه فروش و ... در سال چندین بار اینجا می آیند و به شیوه های مختلف و سرویس دهی های متنوع، بازاریابی می کنند. اما شما از واحد بازرگانی پتروشیمی های ما بپرسید کدام یک تا به حال یک بار به دفتر و یا کارخانه واحدهای تولیدی پایین دستی مراجعه کرده اند؟هنگامی که ما برای خرید مواد اولیه به پتروشیمی مراجعه می کنیم، مسوولان مرتبط به حالتی آنجا نشسته اند که انگار نه انگار من خریدار هستم! من اگر به آن مجتمع مراجعه می کنم، می خواهم پول پرداخت کنم تا جنس مورد نیازم رابخرم.
امروز در هیچ جای دنیا مشتری سراغ فروشنده نمی رود، بلکه فروشنده باید برود سراغ مشتری و به او سرویس بدهد یا یازاریابی کند.شرکت های بزرگ دنیا مثل بروچ، توتال و باسل وقتی می خواهند یک نوع مواد اولیه رابرای اولین بار تولید کنند، مقداری از این مواد اولیه را به عنوان نمونه برای چندمشتری خاص خود در کشورهای مختلف می فرستند و می گویند شما این مواد را استفاده کرده و نظرتان را به ما اعلام کنید. واقعا کدام یک از این کارها را پتروشیمی های ما انجام می دهند.
اما شما از پتروشیمی های ما بخواهید یک کاتالوگ از تولیدات خودشان به شما نشان بدهند. من مطمئن هستم که حتی یک مورد هم وجود ندارد! در حال حاضر پتروشیمی های ما فقط در فروش مواد اولیه گرید لوله به طورمیانگین 320میلیارد تومان درآمد دارند. آیا این عدد ارزشش را ندارد که یک کاتالوگ برای آن تهیه کنیم؟ آیا نمی توانند پیگیری کنند که این مواد اولیه در چه پروژه هایی استفاده می شود و یا تصاویری از آن تهیه کنند؟
اما باید توجه داشت که در درجه اول خود ما تولید کننده های پایین دستی مقصر هستیم، یعنی ما با پتروشیمی ها به نوعی برخورد کردیم که گویی آنها در حق ما لطف می کنند و از ما پول می گیرند! پیشنهاد من به سایر همکاران هم واردات است. ماباید مواد اولیه مورد نیازمان را وارد کنیم. وقتی پتروشیمی های داخلی پول را از چند ماه قبل از ما می گیرند، باید همکاران ما ال سی باز نمی کنند و مواداولیه را از خارج وارد کنند.
در واقع مواد اولیه خارجی با کیفیت بالاتر، شرایط مناسب تر و بسته بندی بهتر، ارزان تر ازتولید داخل است. ما هم قبول داریم که با توجه به هدفمندی یارانه ها پتروشیمی های ما خوراکشان را با قیمت بالاتری تامین می کنند، اما در بسیاری از موارد نظیر دستمزدها پتروشیمی های داخل هزینه کمتری را متحمل می شوند.
از سویی دیگر ما از پایپ گریدهای مشکی، آبی و نارنجی استفاده می کنیم. موضوعی که متاسفانه از زمان تهیه و توزیع پایه گذاری شد، این بود که برخی افراد اقدام به واردات برخی مواد از عربستان و قطر کردند، درحالیکه هیچ یک از این مواد پایپ نبودند. حتی برخی از همکاران ما مواد اولیه نایلکس را وارد می کردند تابرای تولید لوله استفاده کنند. در گریدهای مشکی ما باید 2 تا 5/2 درصد کربن درمواد اولیه داشته باشیم. این کربن باید به صورت یکنواخت در سطح لوله پخش شده باشداما در حال حاضر به غیر از پتروشیمی امیر کبیر که بخشی را نشرال و بخش دیگر راسفید تولید می کند، سایر پتروشیمی ها کاملا نشرال تولید می کنند. در صورتی که وقتی یک ماده اولیه ای نشرال باشد، به هیچ وجه نمی توانیم دوده را در کل کار پخش کنیم.بنابراین کیفیت لوله تولیدی پایین می آید. مشکل دیگر ما بسته بندی مواد داخلی است.موادی که از خارج وارد می کنیم علی رغم بارگیری ها و جابجایی متعددی که می شود،هیچ مشکلی برای آن پیش نمی آید. در حالیکه در داخل اینگونه نیست و بسته بندی های پتروشیمی های ما به روز نمی شود. صنعت را نمی توان سنتی اداره کرد. پتروشیمی های ما از سنتی هم آن طرف تر هستند.
من با کل این سیستم فروش مخالف هستم. هرپتروشیمی باید برای خود یک واحد فروش جدا داشته باشد و بر اساس نیاز مشتری خودبرنامه ریزی کند. در حال حاضر مشتری و فروشنده هیچ تماسی با یکدیگر ندارند و خواست مشتری اصلا در نظر گرفته نمی شود.
شرکت بازرگانی در جلسه ای با حضور اعضای انجمن ما و معاون وزیر اعلام می کند که ما در مورد مشکلات شما با پتروشیمی های داخلی نمیتوانیم کاری انجام دهیم و فقط در مورد مواد وارداتی کمکتان خواهیم کرد. می گوئیم چرا؟ می گویند چون بورس دست ما را بسته است.
مسئله دیگر اینکه وقتی رقابت سالمی وجود ندارد وهر چیزی که آنها می فروشند فروش می رود، نباید انتظار کیفیت بهتری داشت. در واقع پتروشیمی ها اصلا دغدغه فروش ندارند که بخواهند کیفیت محصولشان را ارتقابدهند.
ما نمی توانیم خلاف رودخانه شنا کنیم. بنابراین باید بر اساس آنچه که در همه جای دنیا مرسوم است عمل کنیم. ما اگر می خواهیم صنعتی باشیم، باید همه چیزمان صنعتی باشد. صنعت فقط تولید نیست، بلکه بازاریابی هم جزئی از آن است. در واقع فردا که مرزهای این کشور برای ورود مواد باز شود، این پتروشیمی ها حرفی برای گفتن نخواهد داشت. من در جلسات متعددی که با مدیران شرکت بازرگانی داشته باشیم، خصوصی بودن مجموعه آنجا را احساس نکردم و معتقدم علی رغم خصوصی شدن،همچنان دولتی اداره می شود.
*رئیس شرکت تعاونی اتحادیه تولیدکنندگان مواد پلاستیک
/221/39
نظر شما