نوشته خواندنی یکی از عناصر ضد انقلاب مقیم خارج، از عمق فرسودگی و پریشانی گروه های اپوزیسیون پس از شکست فتنه سبز روایت می کند.
عمار ملکی از همکاران گروهک های نهضت آزادی و ملی-مذهبی (پسرمحمد ملکی از طرفداران گروهک منافقین) در گزارشی به پروژه عجیب و غریب «سکوت اعتراضی یک روزه در فضای مجازی» پرداخت که چندی پیش (22آذر) از سوی همین طیف به اجرا گذاشته شده است. وی با بیان اینکه 300 نفر از این فراخوان استقبال کردند، می نویسد: در پاسخ به کسانی که می گویند سکوت همان چیزی است که حاکمیت می خواهد، باید یادآور شد که آنچه اصلی ترین خواسته حاکمیت است، اختلاف و همراه نبودن افراد، فعالان و نیروهای منتقد با یکدیگر است. یقین بدانید که یک «سکوت جمعی» بیشتر از بلندترین فریادهای فردی و اختلاف افکن می تواند حکومت را مضطرب و مشوش کند[!؟]
این دون کیشوت تازه وارد سپس با اشاره به استقبال برخی سایت ها از این فراخوان، به تشدید مجادلات لفظی تند میان محافل ضد انقلاب می پردازد و می نویسد: متاسفانه فضای باز و آزاد الزاما باعث همراهی و هم افزایی فعالان اپوزیسیون نمی شود. کاش فرهنگ کار جمعی در ما کمی بهتر بود و بر سر هر اختلاف کوچک در دیدگاههایمان، به جنجال و اتهام و برچسب زدن به یکدیگر دست نمی زدیم.
این ضد انقلاب فراری ادامه می دهد: اگر با خود روراست باشیم، ظاهرا ما در این زمینه مفلوج شده ایم و از حرکتی موثر و رو به جلو ناتوان مانده ایم و انگار نیاز به فیزیوتراپی داریم! به همین دلیل حتی از کوچکترین حرکتهایی که بتواند این بیماری را کمی درمان کند، مجبوریم استقبال کنیم یا که حداقل آن را نکوبیم.
/29217
نظر شما