تا به حال در نقش‌های زیادی بازی کرده و به واسطه این نقش‌ها شخصیت‌های مختلفی را هم تجربه کرده است.
عبدالرضا اکبری سال‌هاست در زمینه بازیگری فعالیت دارد و تا به حال کارهای زیادی از او چه در سینما و چه در تلویزیون دیده‌ایم؛ «از پهلوانان نمی‌میرند« تا «دلنوازان» و «عملیات 125»، اما بهانه ما برای مصاحبه با او حضورش در سریال «پنجره» به کارگردانی قدرت‌الله صلح‌میرزایی است. او در این سریال در نقش مهندسی ظاهر شده است که اتفاقات جالب و البته غم‌انگیزی برایش رخ می‌دهد.
هر بازیگری برای رسیدن به نقش شگردهای خاص خودش را دارد. شگرد عبدالرضا اکبری در ارتباط با نقش‌هایش چگونه است؟
شگرد خاصی ندارم. به هر حال فنون بازیگری، فنونی است که در تمام دنیا اجرا می‌شود و ما هم آنها را از استادان‌مان فرا گرفتیم، اما فکر می‌کنم بخش زیادی از این شگرد به خصوصیات فردی خود بازیگر برمی‌گردد. من سعی می‌کنم آنقدر به نقش نزدیک شوم تا در یک نقطه به هم برسیم. ضمن این که سعی می‌کنم دیالوگ‌هایم را درست ادا کنم یا نگاهم نگاه مصنوعی نباشد.
چقدر سعی می‌کنید چارچوب‌هایی که برای ایفای نقش است، بشکنید و با اصول جدیدی نقش را بازی کنید؟
حتما سعی می‌کنم این اتفاق بیفتد. حداقل در مورد انتخاب نقش‌هایم این مسئله وجود دارد. مثلا نقشم در سریال «روزهای اعتراض» چه از لحاظ فیزیکی و چه از لحاظ شخصیتی خیلی از من دور بود و خود نقش این اجازه را به من می‌داد که متفاوت باشم.
چرا طی این سال‌ها بیشتر در تلویزیون و کمتر در سینما بودید؟
من یک زمانی خیلی در سینما فعالیت داشتم، اما الان دیگر نسل من کمتر در سینما حضور دارند. دلیلش هم آمدن جوان‌ترهاست. نسلی که بیشتر قصه‌ها بر مبنای آنها نوشته می‌شود. از طرفی نگاه به گیشه باعث شده کمتر به سراغ ما بیایند.
خب برویم سراغ سریال «پنجره». چگونه برای بازی در این سریال انتخاب شدید؟
مثل همه کارهای دیگر بازی در این کار به من پیشنهاد شد و پس از خواندن فیلمنامه پذیرفتم که در این مجموعه حضور پیدا کنم.
چند سالی است که سریال‌ها به صورت شبانه یا یک شب در میان پخش شده و به روی آنتن می‌روند. این نوع از پخش مجموعه‌ها را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
به نظرم شیوه درست و خوبی است. چراکه این کار باعث از بین‌رفتن فاصله‌ها میان دست‌اندرکاران و مخاطبان می‌شود و از طرفی مخاطب امروز هم حوصله ندارد که یک هفته منتظر بماند تا سریال مورد علاقه‌اش را ببیند. البته تکرار سریال‌ها هم در روزهای دیگر بسیار مفید و اثرگذاراست.
شما سال‌هاست در زمینه بازیگری فعالیت دارید. بعد از این همه سال نقش اول یا دوم بودن چقدر برایتان فرق می‌کند؟
باور کنید اصلا فرقی نمی‌کند. مهم تاثیرگذاری نقش است.
مجموعه «پنجره» در پرونده هنری‌تان چه جایگاهی دارد؟
این را مخاطبان سریال باید بگویند، اما این کار هم مانند همه کارهای دیگر سختی‌های خودش را داشت ولی در نهایت تمام افراد گروه تلاش خود را کردند.
چند سالی است که فیلمنامه‌ها به صورت روزانه به دست بازیگر می‌رسد این مساله چقدر روی بازی یک بازیگر می‌تواند اثر بگذارد؟
اتفاقا به نکته خوبی اشاره کردید. در این شرایط بازیگر دیگر فرصت ندارد روی نقش تمرکز کند یا حتی تمرینی داشته باشد و این مساله نه‌تنها روی بازی‌ها که روی کار هم اثر می‌گذارد و ما در نهایت با یک کار شتابزده روبه‌رو می‌شویم مگر این که همه چیز درست در کنار هم قرار بگیرد بخصوص قصه و روایت آن توسط کارگردان.
از بازی در کدامیک از کارهایتان لذت بیشتری بردید و برایتان خاطره‌انگیز‌تر هستند؟
اکثر کارهایم را دوست دارم، اما «تولدی دیگر» و «پهلوانان نمی‌میرند» را جور دیگری دوست دارم.
شما جزو بازیگرانی هستید که با جوانان زیادی بازی داشته‌‌اید از جمله سریال «دلنوازان» و «پنجره». در این مورد توضیح دهید.
من از همه جوان‌ها یاد می‌گیرم. یک بازیگر مدام در حال تجربه‌کردن و آموختن است. فرقی هم نمی‌کند که طرف مقابلش جوان باشد یا میانسال.
در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟
در تله‌فیلم «پس از غروب» بازی می‌کنم که کارگردانی آن هم به عهده آقای جعفری است و بیشتر کار هم در جزیره کیش تصویربرداری می‌شود.
58301
نظر شما