امینی: نمی‌خواستیم یک فیلم موزیکال بسازیم / کارگردان «بی‌خداحافظی» در گفت‌و‌گو با خبرآنلاین

سمیه علیپور: احمد امینی امسال با فیلم سینمایی «بی‌خداحافظی» در بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر حضور دارد؛ فیلمی که به موضوع زندگی رضا صادقی خواننده پاپ می‌پردازد و علاوه بر صادقی، محمدرضا فروتن، پگاه آهنگرانی، شقایق فراهانی و افشین هاشمی در آن بازی می‌کنند.

پرداختن به زندگی آدم‌های شاخص و معروف در سینمای دنیا سابقه زیادی دارد. در سینمای ایران به دلیل معذوریت‌ها کسی دنبال تصویر کردن زندگی این شخصیت‌ها نرفته است. البته در سال‌های بعد از انقلاب تعدادی فیلم با موضوع زندگی شخصیت‌های سیاسی و تاریخی تولید شده است، اما فیلمی در مورد شخصیت‌‌های فرهنگی که در قید حیات باشند نداشتیم. چند سال قبل فیلمی در مورد شادمهر عقیلی ساخته شده بود که البته من آن کار را ندیدم.

 

تولید «بی‌خداحافظی» در پی یک پیشنهاد از سوی محمد نشاط اتفاق افتاد. او دو سال قبل پیشنهاد کرد فیلمی با حضور رضا صادقی بسازم. او معتقد بود چنین فیلمی موفق خواهد شد. نشاط مدتی با رضا صادقی که ارتباط زیادی با سینما نداشت مذاکره کرد تا در نهایت او برای تولید این فیلم راضی شود. دو سال قبل که برای ساخت این فیلم با من تماس گرفته شد از آنجا که در وهله اول با صادقی آشنایی نداشتم و دوما نوع موسیقی که به آن می‌پردازد را نمی‌شناختم، کارگردانی فیلم را نپذیرفتم.

 

به مدت یکسال آقای نشاط با کارگردانان دیگری وارد گفت‌وگو شدند و آن صحبت‌ها به نتیجه نرسید و دوباره با من تماس گرفتند. در این فاصله یکی از ترانه‌های خوب رضا صادقی را به نام «خدا را چه دیدی؟» شنیدم که کار خوبی بود و آن را پسندیدم. از این آهنگ برای فیلم نیز استفاده کرده‌ایم و در نقطه عطف داستان پخش می‌شود. بعد از شنیدن آهنگ صادقی متوجه شدم صدای گرم و خوبی دارد و دوباره که آقای نشاط به من پیشنهاد داد با شناخت و علاقه وارد پروژه شدم.

در مدت یکساله طرحی توسط پیمان عباسی نوشته شده بود که براساس بخش‌هایی از آن خودم طرحی را آماده کردم و فیلمنامه کامل را سعید شاهسواری نوشت.

این نوع سینما از سریال‌ها و فیلم‌های من دور است، اما نکته مهم این است که من در کارهایم علاقه‌ام را به موسیقی نشان داده‌ام. همواره از موسیقی استفاده زیادی می‌کنم و شاید اگر بعد از شنیدن موسیقی رضا صادقی کار او را نمی‌پسندیدم ساخت این فیلم را نمی‌پذیرفتم. پرداخت به موسیقی و وارد شدن به زندگی شخصیت هنری که این روزها فعالیت می‌کند مرا جذب کرد تا ساخت فیلم را بپذیرم.

به هر حال ساخت فیلم در مورد شخصیتی که زنده است و در جامعه حضور دارد سختی‌های خاص خود را دارد. نشان دادن مناسبات اجتماعی او در جامعه ایرانی که دیوار ضخیمی بین زندگی خصوصی و بیرونی افراد وجود دارد کار سختی است. در اروپا و آمریکا که این مرزهای جداکننده کمتر است می‌توان راحت‌تر به چنین موضوعی پرداخت، اما ما در ایران ترجیح می‌دهیم مناسباتمان شخصی و پنهانی باشد، مگر اینکه مسائلی باشد که به جایی برنخورد.

حدود 10 درصد فیلم برگرفته از زندگی واقعی این خواننده است و باقی تخیل است. این بخش‌ها با خود صادقی در میان گذاشته شد و او هم پذیرفت.

زندگی رضا در فیلم از زمانی روایت می‌شود که به تهران آمده، چند آهنگ خوانده و شهرتی نسبی دارد تا اینکه به شهرت می‌رسد و پولدار می‌شود و به واسطه ماجرایی سرخورده می‌شود.

دو یا سه مورد در طرح اولیه داستان بود که به خواست او تغییر کرد و با باقی موارد مشکلی نداشت.

دغدغه اصلی او این مسئله بود که تجربه بازیگری نداشت و حالا باید در کنار تعدادی از بازیگران قرار می‌‌گرفت. با توجه به اداره صحنه‌های کنسرت و رفتاری که روی سن داشت می‌دانستم تا حدودی می‌تواند در مورد بازیگری موفق باشد، برای رفع هر مشکل احتمالی در این زمینه پیام دهکری به مدت سه ماه با او کار کرد در نتیجه نتیجه کار بازیگری او کاملا رضایت‌بخش بود.

بله، سر و کار داشتن با شخصیتی زنده و واقعی و پرداخت به موسیقی و اجراها همگی سختی‌های خاص خود را داشت که به لطف همکاری‌های خوب در فیلم، کار خوب پیش رفت.

این دغدغه ما بود که فیلم تبدیل به کنسرت و کلیپ نشود. روایت و شخصیت‌پردازی را به گونه‌ای انجام دادیم که فیلم تبدیل به یک کار موزیکال نشود.

 

58243