خانم آلبرایت، شما خطرناکید یا ما؟

محمدرضا نوروزپور

مادلین آلبرایت وزیرامورخارجه اسبق آمریکا هفته گذشته ایران را برای اسرائیل، منطقه و نظام بین الملل خطرناک خوانده است.  [Albright: Iran threat to Israel]
شصت و چهارمین وزیر امور خارجه آمریکا در دولت بیل کلینتون این اظهارات را در مراسم سخنرانی در دانشگاه آتلانتیک فلوریدا در بوکا راتون مطرح کرده و گفته است ایران برای اسرائیل، منطقه و نظام بین المللی یک خطر است اما استفاده از نیروی نظامی اگرچه گزینه ای موجود روی میز است، به بررسی های بیشتری نیاز دارد چرا که خیلی پیچیده و مشکل است.
اولین وزیر امورخارجه زن آمریکا از خطر ایران برای منطقه و نظام بین الملل صحبت می کند، اما به راستی چه کسی برای منطقه و نظام بین الملل خطرناک است؟ آیا کشوری که آخرین حمله نظامی او به خارج از مرزهایش به 273 سال پیش در زمان فتح دهلی توسط نادرشاه باز میگردد خطرناک است یا کشوری که تنها در 60 سال گذشته بیش از ده تهاجم نظامی به کشورهای مختلف جهان داشته و دو بار از سلاح های کشتار جمعی علیه بشریت استفاده کرده است؟
واقعا مخاطبان خانم البرایت چه کسانی هستند؟ آیا خرد جمعی از میان مردم دنیا رخت بر بسته است؟ آیا حافظه تاریخی مردم آمریکا و جهان تعطیل شده است؟ آیا مردم جهان واقعا از خود نمی پرسند اشخاصی مانند خانم البرایت چه سوابقی دارند؟
ادوارد اس. هرمان نویسنده برجسته آمریکایی و استاد ارتباطات دانشگاه پنسیلوانیا در مقاله ای که در سال 1997 منتشر شد برای ما تشریح می کند که چگونه خانم آلبرایت تبدیل به اولین وزیر امور خارجه زن آمریکا شد.
او می نویسد: " در روز 12 مه سال 1996 مادلین آلبرایت که در آن زمان سفیر آمریکا در سازمان ملل بود در برنامه 60 دقیقه تلویزیون سی بی اس شرکت داشت. مجري برنامه با اشاره به تحریم های شدید شورای امینت و سازمان ملل که به رهبری آمریکا علیه عراق وضع شده بود از خانم سفیر پرسید: ما شنيده ايم كه نيم ميليون كودك عراقي در اثر این تحریم ها مرده اند. می دانید که این تعداد حتی از کودکانی که در هیروشیما هم کشته شدند بیشتر است. آیا به نظر شما رسیدن به اهداف آمریکا به چنین بهایی می ارزید؟ و آلبرايت پاسخ داد: اين سوال سختی است، اما من فكر مي كنم بله، ارزشش را داشت. " [The price is worth itThe price is worth it]
شش ماه بعد خانم آلبرایت وزیر خارجه آمریکا بود.
آمریکا در ده سال گذشته به بهانه حملات یازده سپتامبر و با شعار جنگ با تروریسم به دو کشور مسلمان حمله نظامی کرد که عینی ترین خسارت آن کشته شدن دست کم 20هزار انسان بیگناه و غیرنظامی و از بین رفتن زیرساخت ها و صنایع یکی از قوی ترین کشورهای مسلمان عربی یعنی عراق بوده است.
تفکر و تامل در تبعات این دو جنگ، خصوصا حمله به عراق به خوبی نشان می دهد که این کشور حتی هم اکنون که پس از هشت سال به ثباتی نسبی دست یافته است، تا سالیان سال احیا نخواهد شد و از همه بدتر شکاف اجتماعی پدید آمده در این کشور که در اثر نابودی طبقه متوسط ایجاد شده به این زودی ها هم نخواهد آمد.
در افغانستان رسوایی ناکارآمدی جنگ بقدری گویا و فاحش است که حتی متحدین آمریکا چون آلمان، انگلیس و ایتالیا بارها و بارها در مواضع رسمی خود از آن سخن گفته اند و اکنون با تلاش آشکار آمریکایی ها برای بازگرداندن طالبان به قدرت، یعنی بازگشت همه چیز به همان روزی که آمریکا به افغانستان حمله کرد، بیش از هر زمان دیگری نمایان شده است.
بدون پرداختن به نقش اسرائیل در همه جنایات و مخاصمات و جنگ ها و تنش های منطقه ای و بین المللی که خود فصل ها و کتاب ها نیاز دارد، باید این سوال مظرح شود که آیا این ادعا که آمریکا بیش از هر دولت و کشوری برای صلح جهانی خطرناک است، سخنی گزاف است؟
آیا نباید از خانم آلبرایت پرسید شما که در یک برنامه پر بیننده تلویزیونی به صراحت مرگ 500 هزار کودک عراقی تنها در دو سال اول تحریم های کشنده سازمان ملل را برای رسیدن به اهداف آمریکا ارزشمند می دانید، برای صلح جهانی خطرناک ترید یا ایران؟

4949