به گزارش خبرآنلاین، بدن متریورینکوس‌ها بدون فلس بود و باپوست صاف و دم‌باله‌ای که داشتند، شبیه دلفین‌ها به نظر می‌رسیدند. برخی گونه‌های متریورینکوس دندان‌های بزرگی داشتند که نشان می‌دهد، از ماهی‌های مختلفی ازجمله ماهی مرکب تغذیه می‌کردند.
فسیل متریورینکوس‌ها بیشتر متعلق به دوره ژوراسیک بود و کمتر فسیلی دیده می‌شد که متعلق به کرتاسه، دوران بعد از ژوراسیک باشد. جمجمه اینالیوتس شرودری (Enalioetes schroederi) یکی از بهترین جمجمه‌های حفظ‌شده مربوط به خانواده متریورینکوس است که از دوران کرتاسه به‌جامانده است. محققان بر این باورند که سه‌بعدی و کامل بودن جمجمه تمساح باستانی کمک می‌کند تا آناتومی آن به بهترین شکل ممکن بازسازی‌شده و اطلاعات مهمی از این جانوران به دست آید.
این پژوهش احتمالاً به شکل بهتری روند تکامل تمساح را که متفاوت از سایر تمساح‌ها بود، نشان می‌دهد. آن‌ها در دوران ژوراسیک تکامل پیدا کردند و بدنشان کاملاً متفاوت از سایر تمساح‌ها، دم‌باله‌دار و بدون فلس شد. ظاهراً آن‌ها درنتیجه زندگی دریایی پوشش استخوانی خود را از دست دادند و درنتیجه این روند که تا دوران کرتاسه ادامه داشت پوست آن‌ها صاف و بدون فلس شد.
۵۸۵۸
نظر شما