زاوش محمدی: این روزها می بینیم که فوتبال آسیا مخصوصا عربستانی‌ها حسابی سر و صدا کرده‌اند و با جذب بازیکنانی همچون کریس رونالدو، نیمار، کریم بنزما و ... چشم جهانیان را به سمت خود معطوف کردند. پیش از اینها قطری ها و اماراتی ها دست به این اقدام زده بودند و بازیکنان تراز اول جهان را به تیم هایشان آوردند.
عربستان در حال حاضر توانسته بعد از قطر دومین کشور خاورمیانه‌ای باشد که میزبانی جام جهانی را کسب می کند و حالا قرار است آنها در سال ۲۰۳۴ یک میزبانی متفاوتی را به جهانیان نشان دهند. همانطور که قطر در ۲۰۲۲ توانست حسابی خوش بدرخشد.
فارغ از پول زیادی که کشورهای حوزه خلیج فارس برای فوتبال و گسترش و شناختن آن به جهانیان هزینه می‌کنند، بهره بری از مدیران و متخصصان جهانی در این مقوله حسابی موثر بوده است. قطری ها برای پیشرفت فوتبال کشورشان به سراغ اسپانیایی‌ها رفتن و با عقد قراردادی با آنها، علاوه بر ساختن بهترین کمپ تمرینی در آسیا (اسپایر) همچنین از مربیان این کشور استفاده کردند و توانستند دو قهرمانی پیاپی جام ملتهای آسیا را کسب کنند.
همچنین آنها برای تیم‌های باشگاهی خود از مدیران کارآمد خارجی بهره بردند و نتایجش را در لیگ قهرمانان و نخبگان آسیا می توانیم ببینیم.
حالا پس از قطری ها و اماراتی‌ها، عربستانی‌ها راه آنها را در پیش گرفتند و مدیران تراز اول جهانی را جذب کردند تا بتوانند فوتبال خود را از بحرانی که گریبانشان را گرفته بود نجات دهند. به عنوان مثال تیم فوتبال النصر که زمانی مقابل نماینده های ایران در لیگ قهرمانان آسیا شکست می‌خورد، فرناندو هیرو بازیکن و اسطوره فوتبال اسپانیا و تیم رئال مادرید را به عنوان مدیر ورزشی استخدام کرد تا از تجربیات و دانش او برای پیشرفت این باشگاه استفاده کند.
استفاده از مدیران ورزشی خارجی صرفا مختص فوتبال حوزه خلیج فارس نیست و باشگاه‌های ترکیه و حتی اروپایی هم برای پست مدیریتی خود از متخصصان کشورهای دیگر استفاده می کنند. در حال حاضر یک پرتغالی در راس مدیریت ورزشی تیم فوتبال فنرباغچه حضور دارد و توانست شرایط حضور ژوزه مورینیو را در این تیم مهیا کند.
در حال حاضر یکی از بزرگترین مشکلات فوتبال ایران و عقب ماندن از سایر کشورهای آسیایی، سومدیریت است. مدیران فوتبال ایران بدون نگاه به آینده و صرفا برای جلب رضایت هواداران دست به اقداماتی می زنند که دودش تا سالیان در چشم تیم‌ها و هوادارانش می رود. به عنوان مثال پرسپولیس تا همین چند ماه پیش درگیر قراردادهایی بود که مدیریت اسبق این باشگاه با بازیکنانی همچون رادوشوویچ و آنتونی استوکس بسته بود.
تا حالا نشده تیم و باشگاه های ایران در یک دادگاه بین المللی پیروز شود و تنها در یک گزینه که پرسپولیس می توانست از لوکادیا غرامت بگیرد، با یک سومدیریت سرخپوشان در این پرونده هم شکست خوردند و سر آنها بی کلاه ماند.
در این روزهایی که مدیران باشگاه‌ها به دنبال جذب بازیکن و مربی خارجی هستند، کاش به فکر یک مدیر و دستیار خارجی بودند تا بتوانند تصمیمات کلان خوبی برای تیم شان بگیرند و باشگاه ها را به سطح دیگر تیم های آسیایی برسانند.
در حال حاضر بخش معاونت یا همان مدیر ورزشی دو باشگاه پرسپولیس و استقلال خالی است و اسامی مطرح می شوند که صرفا در زمان خود بازیکنان خوبی بودند و هیچ سابقه مدیریتی ندارند. نداشتن سابقه و روزمه کاری و حضور آنها در راس دو باشگاه باعث شده تا دو تیم محبوب فوتبال ایران با بزرگترین مشکلات دست و پنجه نرم کنند و پای ثابت دادگاه های فیفا و CAS باشند.
باشگاه تراکتور تنها تیم ایرانی بود که یک مدیر خارجی استخدام کرد و نیکولیچ که سابقه مربیگری در تیم‌های ملی رده‌های پایه کرواسی و ایران و مربیگری در باشگاه فولاد را در کارنامه دارد را به عنوان مدیر آکادمی خود برگزید. اتفاقی که اگر ادامه دار باشد و به آنها بها داده شود می تواند آینده این تیم پرطرفدار تبریزی را تامین کند.
۲۵۱۲۵۶
نظر شما