به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، زندگی جوانی که با عشق به امام حسین (ع) و آرزوی روضه‌خوانی پیوند خورده است، در عظمت و پاکی روح او تجلی می‌یابد.
بنابر روایت حوزه، داستان شهید عبد النبی یحیایی که نه تنها در زندگی، بلکه در شهادت نیز جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص می‌دهد.
شبها تا دیر وقت، زیر نور چراغ فانوس مشغول خواندن و نوشتن بود.
می گفت: می خواهم زود خواندن و نوشتن را یاد بگیرم تا روضه خوان امام حسین (ع) شوم.
محرم که می شد مردم را جمع می کرد و برای شان روضه می خواند.
وقتی شهید شد، ۱۸ روز روی ارتفاعات کردستان مانده بود و ۲۸ روز بعد از شهادت آوردندش برای تشییع. بدن سالم سالم بود و بوی عطر می داد.
نُه سال بعد از شهادتش هم وقتی شدت باران قبرش را خراب کرده بود، سنگ لحد را که برداشتیم، جنازه سالم بود. خواستند بیاورندش بیرون دست های شان خونی شد.
راوی: پدر شهید
منبع: کتاب خط عاشقی ۱، ص ۱۷٫
نظر شما