به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، بر اساس آنچه خبرگزاری فارس روایت کرده است، از شهید «علیرضا موحد دانش» زیاد شنیده‌ایم؛ او فرمانده‌ای بود که ۸ اردیبهشت ۱۳۶۰ در بازی‌دراز دست راستش را جا گذاشت و جانباز شد و بعد هم در مردادماه سال ۱۳۶۲ در حالی که فرماندهی تیپ سیدالشهدا(ع) را بر عهده داشت، به شهادت رسید.
علیرضا برادر کوچکتری داشت به نام محمدرضا. محمدرضا ۱۳ اردیبهشت ۱۳۶۱ رفته بود برای فتح خرمشهر. او در ۲۱ سالگی معاون گردان سلمان بود که این گردان در محاصره دشمن قرار گرفت و محمدرضا شهید شد.
اما حماسه‌ای که «گردان سلمان» خلق کرد چه بود؟ روزهای دهم تا پانزدهم اردیبهشت‌ماه، گردان سلمان باید جلوی بعثی‌ها می‌ایستاد. اوضاع در ایستگاه گرمدشت، به‌شدت وخیم بود و نیروهای دشمن تا چند متری خاکریز گردان پیش آمده بودند. در صورت فروریختن خاکریز ایستگاه گرمدشت که پیشانی جنوبی عملیات محسوب می‌شد، دستاوردهای قرارگاه‌های نصر و فتح به خطر می‌افتاد. به‌عبارتی‌دیگر، سرنوشت مرحله اول عملیات در گرو مقاومت سرسختانه گردان سلمان بود.
فشار دشمن هر لحظه بیشتر می‌شد. طوری که فرماندهی مافوق تصمیم گرفت گردان سلمان را اندکی عقب بکشد ولی حسین قجه‌ای قبول نکرد.
وقتی که محمدابراهیم همت به حسین قجه‌ای می‌گوید، کمی عقب‌نشینی کنند، قجه‌ای پاسخ می‌دهد: «من و افرادم هم‌قسم شده‌ایم تا فتح خرمشهر جلو برویم؛ برای ما عقب‌نشینی هیچ مفهومی ندارد.» نیروها ایستادگی می‌کنند. محمدرضا موحد دانش در سومین روز مقاومت، به شهادت می‌رسد.
به گفته سردار شهید حسین همدانی، حسین قجه‌ای در آن روزها به قدری با گلوله آرپی‌جی شلیک کرده بود که از هر دو گوشش خون می‌آمد.
او ۱۵ اردیبهشت برای آخرین بار گلوله آرپی‌جی را جاگذاری می‌کند، از خاکریز بالا رفته و یکی از تانک‌های دشمن را نشانه می‌گیرد. اما درست در همان لحظه براثر اصابت گلوله تک‌تیرانداز بعثی به پیشانی‌اش به شهادت می‌رسد. همین مقاومت راه را باز می‌کند برای فتح خرمشهر؛ و بسیاری از رزمندگان و فرماندهان، مقاومت گردان سلمان را شاه کلید فتح خرمشهر می‌دانند.
27215
