به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، محمدعلی انصاری، صاحب تفسیر مشکاة و مفسر قرآن کریم، در نشست مجازی که امروز، ۱۶ اردیبهشت‌ماه، با موضوع «صبر جمیل» برگزار شد، اظهار کرد: «صبر» اکسیری است که آدمی با استفاده از آن می‌تواند از آن دسته پیشنهادهایی که به مصلحت او نیستند و ایمان و انسانیت او را خدشه‌دار می‌کنند، دست بکشد و به پیشنهادهای عقلی و شرعی که انجام آنها ایمان و انسانیت او را حفظ می‌کنند، هرچند در آن لحظه مطلوب آدمی نباشند، تن دهد.
بنا بر روایت ایکنا، وی ادامه داد: انسان تربیت‌شده و رشدیافته در هماوردی و کشاکش میانِ نفس اماره و برهان عقل و شرع، با استمداد از اکسیر صبر، طرف عقل و شرع را می‌گیرد و از لذات زودگذر درمی‌گذرد. صبر به معنای انفعال، توقف و ایستادن نیست، بلکه صبر به معنای مهار نفس از انجام کارهایی است که نفس اماره بدان دستور می‌دهد و چنین صبری همواره زیباست.
انصاری بیان کرد: واژه «جَمِیلٌ» می‌تواند صفت کلی صبر باشد. یعنی بر خلاف آنکه می‌گویند صبر تلخ است، بسیار شیرین است. اگر کسی به مقام شکیبایی برسد و طعم صبر را بچشد و لذت صبر را درک کند، نگاهش به امور دنیا متفاوت می‌شود و همه چیز در زندگی برایش رنگی دیگر می‌یابد. چنین انسانی احساس میکند بسیار چیزهایی که مردم نازیبا و ناروا می‌بینند، زیبا و رواست. روش و منش انسان صبور با دیگران متفاوت است و دنیا در نظر او چهره‌ای دیگر دارد. چه ناخوشی‌هایی که برای انسان در سایه صبر، به خوشی و جلوه‌ای از عنایت و لطف الهی تبدیل می‌شود.
این مفسر قرآن کریم افزود: از طرف دیگری «جَمِیل» می‌تواند به مراتبی از صبر اشاره کند که در آن، انسانِ صبور از درد و رنجی که به خواست خالق متعال دچارش شده است، نزد خلق سخن نمی‌گوید و شکایت نمی‌کند، بلکه تنها با حضرت الله زمزمه میکند و مشکلاتش را با او در میان می‌گذارد. از این فراتر، انسانی که صبر جمیل دارد، اصلا گله و شکایتی نمی‌کند و نزد خداوند نیز زبان به شکایت نمی‌گشاید. زیرا او جز زیبایی و خیر و نیکویی چیزی نمی‌بیند.
وی گفت: چنین دیدگاهی از آن انسان‌هایی است که به مقام تسلیم و رضا رسیده‌اند؛ بزرگانی که ابراهیم‌وار گوش به فرمان حضرت حق می‌دهند و تیغ بر گلوی فرزند خویش می‌نهند، یا زینب‌وار در قبال آن همه مصیبت و درد و رنج، «مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلاً» می‌گویند.
نظر شما