به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، شیرعلی سلطانی، شهید بی‌سری که با اشعار و مداحی‌هایش، عشق به سیدالشهدا (ع) را فریاد می‌زد و با شهادت بی‌سرش، وصیتی عاشقانه را به تصویر کشید.
مداح که بود، شاعر هم بود.
می گفت: من شرمنده ام که با سر وارد محشر شوم و امام حسین (ع) بی سر.
وصیت کرده بود مرا در قبری که در کتابخانه مسجد المهدی آماده کرده ام، دفن کنید.
وقتی قبر را دیدند، فهمیدند که کوچک تر از پیکر ایشان است. وقتی چنازه شهید آمد، دیدند سر ندارد.
او برای بدن بی سرش قبر کنده بود.
قبر و پیکر چه به هم می آمدند.
منبع: سروهای سرخ، ص ۱۶۰ و ۱۶۱.
نظر شما