به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، محمدرضا باهنر دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین درباره اقدامات دولت در خبرگزاری ایرنا به گفت‌وگو پرداخت.
در ادامه بخش‌هایی از این گفت‌وگو را می‌خوانید:
*بعضی اوقات من می‌گویم نماینده‌ای که به مجلس می‌رود و می‌گوید من حزب ندارم و مستقل هستم مثل این است که فردی در شهر بگوید من ایل و تبار ندارم! خب این که افتخار نیست؛ اتفاقا باید ایل و تبار داشته باشی، باید خانواده داشته باشی و یک مجموعه فکری پشتوانه‌ات باشد.
*من برای وفاق حد و مرزی قائل هستم. بارها و بارها گفته‌ام که پست‌های سیاسی در حکومت ما حداکثر ۱۰۰ پست است. این که نمی‌شود دولتی روی کار می‌آید و می‌خواهد صدهزار مدیر را عوض کند؛ یعنی رئیس جمهور وزیر را عوض می‌کند، وزیر معاونین را، معاون مدیرکل، مدیرکل رئیس اداره، رئیس اداره هم مثلا رئیس مدرسه و مدیر مدرسه فراش را می‌خواهد عوض کند! هر چهارسال در این کشور حدود صدهزار مدیر تغییر می‌کند. در حالی که در واقعیت در کشور مدیران سیاسی را اگر بخواهیم بشماریم بیست وزیر، سی نفر استاندار، مثلا ده تا مدیر بنگاه‌های بزرگ دولتی و ۱۵ سفیر هم داریم که پست‌های صد در صد سیاسی و حزبی دارند. بقیه قرار نیست که دایم تغییر کنند و زیر و رو شوند اما ما این مشکل را داریم.
*دوره آقای پزشکیان انتخابات ویژه‌ای بود که بحث‌های دیگری دارد؛ با تأییداتی که شد، نهایتا به آقای پزشکیان و جلیلی رسیدند. از محضر هر دو بزرگوار عذرخواهی می‌کنم اما این پنجاه درصد رأی که بزرگواران آوردند، بخشی از رأی آقای پزشکیان از ترس آقای جلیلی بود و بخشی از رأی آقای جلیلی از ترس آقای پزشکیان؛ یعنی به ما هو رأی خودشان نبود و این مقدار رأی را نداشتند. اما بنده همدلی و همراهی و همگرایی و وفاق را از این بعد کاملا قبول دارم که یک مسئول و یک رئیس جمهور بگوید من از همه مدیران و از همه جناح‌ها و احزاب کشور استفاده می‌کنم و فقط بعضی پست‌های حساس را تغییر می‌دهم. اما این که کسی بگوید ما اصلا جناح‌بندی و حزب و رقابت حزبی نداریم درست نیست.
*اتفاقا شأن حکومت دینی و مردم سالار و حکومت دموکرات به رقابت‌های آن است و در این رقابت‌ها یک سری وعده‌ها داده می‌شود. نکته آخر این که متأسفانه رقابت‌ها آنقدر تند و تیز است که نامزدها وعده‌های غیرممکن زیاد می‌دهند. البته نمی‌خواهم از رئیس جمهور شروع کنم. برخی نمایندگان در حوزه انتخابی خودشان به جوانان می‌گویند من اگر نماینده شوم همه شما را سرکار می‌برم. در بین خانم‌ها می‌گویند در حق شما ظلم شده و من حق شما را می‌گیرم. در بین کارگران می‌گویند کارفرماها زالو صفت‌اند و من فلان کار و بیسار کار را انجام می‌دهم و وعده‌های عجیب و غریب و غیرممکن می‌دهند. بعد که به مجلس رفتند وعده‌ها فراموش می‌شود.
*یکی از دوستان قدیمی من در دوره نهم به محض ورود به مجلس گفت من آمده‌ام دو تا را چهار تا کنم و چهار تا را هشت تا کنم؛ گفتم بگذار عرقت خشک شود بعد می‌فهمی که هیچ غلطی نمی‌توانی بکنی! این وعده‌هایی که تو می‌دهی امکاناتش در کشور وجود ندارد. چطور می‌خواهی حقوق‌ها را دو برابر کنی؟ و فلان کار را بکنی؟
*آقای پزشکیان در این قضایا وعده‌هایی درباره وفاق دادند و تا حد زیادی هم بنده کار ایشان را تایید می‌کنم؛ در همان چینش اول ایشان یک فراخوان دادند. این از یک جهت خوب است اما ما باید یک بانک اطلاعات نیروی انسانی داشته باشیم که وقتی کسی رئیس جمهور شد، حداقل یک لیست دویست نفره آماده داشته باشد؛ نه این که این طرف و آن طرف بگردد و مثلا بگوید آقای باهنر شما چند نفر معرفی کن. آقای شکوری‌راد شما چند نفر معرفی کن. این که نمی‌شود. مثلا برای وزارت صنعت سی نفر مطرح شدند و با آنها مصاحبه و صحبت شد و بالاخره همای سعادت روی دوش آقای اتابک نشست. طبعا ۲۹ نفر دیگر مسأله‌دار می‌شوند که مگر ما چه ایرادی داشتیم که ما را صدا کردند و مصاحبه کردند، سابقه من هم از فلانی بیشتر است و بعد رد شدیم؟
*از همان ابتدا یک سفره بزرگی پهن کردند و خب این‌ها باعث دلخوری می‌شود. در مجموع در خصوص عملکرد جناب آقای پزشکیان در جهت وفاق و استفاده از نیروهای متنوع کار خوبی کردند اما آن داستان که همه مدیران باید عوض شوند متأسفانه همین طور ادامه دارد و در استان‌ها که پیگیری می‌کنیم تقریبا هیچ مدیرکل و رئیس اداره‌ای از دوره قبل نباید بماند و قس علی هذا و این ضرر و زیان جدی برای کشور دارد.
* من تا حتی یکی دو ماه قبل یک نگرانی داشتم و در بعضی مصاحبه‌هایم هم گفتم که جناب آقای پزشکیان با صداقتی که دارد و بحث‌هایی که در مناظره‌ها گفته، یک روز از خواب بیدار شود و بگوید که من طبق قولی که دادم اگر نتوانستم می‌روم، یک دفعه دو کلمه بنویسد و استعفا بدهد. به شدت نگران بودم. البته الان نگرانی من برطرف شده و با مذاکرات و صحبت‌هایی که شده این اتفاق انشاءالله نخواهد افتاد.
۲۹۲۲۱
