این استاد دانشگاه نوشته است: " در سالهای پس از انقلاب، همچنان گروهی با تردید به مرجعیت فکری روحانیت می نگریستند، و شاید جریان چپ تا حدود زیادی متهم به این امر بود، اما در میان جریان راست یا اصولگرا، ماجرا به عکس بود یا وانمود می شد. آنان مدعی بودند که رهبری و مرجعیت فکری روحانیت را به طور کامل قبول دارند.
با رفتن جریان چپ در سال 1383 و طی یک دوره تاکید و تبلیغ بر این که آن جریان در برابر مرجعیت فکری روحانیت علامت سؤال داشته، امید می رفت که این مسأله به جایگاه اصلی خود باز گردد. شاید تصور بسیاری از متدینین نیز همین بود و به همین دلیل رویکرد مثبتی به دولت تازه داشتند. اما شرایطی پدید آمد که این بار جریانی در اصولگرایی متهم به جدایی از روحانیت شد، به طوری که هنوز چندی نگذشته بود که بدبینی ها درست از همین زوایه به جریان دولتی آغاز شد. شگفت آن که نخستین بار یکی از مراجع مرحوم قم و یکی از عالمان برجسته تهران، این تردید ها را ابراز کردند و گفتند که این جماعت باور به روحانیت ندارد."
برای مطالعه متن کامل این یادداشت لطفااینجا را کلیک کنید.
چپی ها، راستی ها و روشنفکران دینی پس از انقلاب، چقدر روحانیت را به عنوان مرجع علمی قبول دارند؟ این پرسشی است که دکتر رسول جعفریان در یادداشت تازه ای مطرح کرده است.
کد خبر 206693
نظر شما