وقتی یک هندو، یهودی، مسیحی یا مسلمان، با پیش داوری به سراغ کشف حقیقت می رود

این استاد دانشگاه و رئیس کتابخانه مجلس نوشته است:" ما باید تکلیف خودمان را با حقیقت روشن کنیم، چه آن را قطعی بدانیم چه نسبی. حتی در تلقی نسبی هم یک رای علمی صادره باید در شرایط یا زمان معین منطبق با واقع شناخته شده و قابل پذیرش باشد. قابلیت پذیرش و قانع شدن برای غالبیت کسانی که در صدد شناخت و معرفت آن هستند.
اگر می خواهیم حقیقت را بدست بیاوریم، چه غربی باشیم و چه شرقی، باید پیش داوری را کنار بگذاریم. این اصل اولیه تحقیق است که متاسفانه در بیشترتحقیقات موجود در دنیا، به ویژه علوم انسانی، عدم رعایت آن مانع اصلی پیشبرد پژوهش و تحقیق می‌شود."
وی می افزاید:" ما طی هزار سال اسیر پیش فرض‌های فلسفه یونانی بودیم و در موارد اندکی از آن چارچوب خارج شدیم و اجازه تفکر به پژوهشگران و نویسندگان خود دادیم. ما طی هزار سال خرد را در خدمت اثبات پیش فرض هایی قرار دادیم که به نام دین عرضه می شد در حالی که غالب آنها چنین نبود، و نامش علم کلام شد. البته پرداختن به این قضایای کلامی، به صورت تمرینی خرد ما را تقویت می کرد اما راه خروج از بن بست ها را نشان نمی داد. همین پیش فرضها در حوزه شریعت هم به اسم اجماع و مسائل دیگر بود و مانع ازا نفوذ آزاد اندیشی در میان فقیهان بود، گرچه هر از دو سه قرن مکتب تازه‌ای سر بر می آورد که مدیون خط شکنی و ساختار شکنی شماری از بزرگترین فقیهان بود. هنوز و هنوز باید فکر کنیم که چرا تحرک کافی در عرصه های علمی به خصوص علوم انسانی که کلید درک درست عالم و هستی و جامعه است نداریم. آنچه نوشته شد طرح مسأله بود. امیدوارم آنها که دستی بر آتش دارند ما را راهنمایی کنند."
برای مطالعه متن کامل این یادداشت لطفا اینجا را کلیک کنید.