روایتی از اصرار امام به برگزاری انتخابات در اوج موشک‌باران تهران

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از جماران، صدام تهدید کرده بود که تهران را موشک‌باران می‌کند و کرد. پنجاه موشک روانه تهران کرد. قرار بود انتخابات برگزار شود. زمزمه به تعویق انداختن انتخابات به گوش می رسید. وضعیت بحرانی بود و خطرناک. امام اما نظر دیگری داشت. مرحوم حجت‌الاسلام والمسلمین سیدعلی‌اکبر محتشمی‌پور در گفت‌وگویی به این موقعیت اشاره کرده و از آرامشی می‌گوید که امام به او داد. بخشی از این گفت‌وگو که در همین راستاست به شرح زیر است:

شما ببینید صدام شب انتخابات، یعنی شب بیست‌ویکم فروردین که فردای آن انتخابات برگزار می‌شد، فقط پنجاه موشک به تهران زد و تمام شهرهای مهم کشور را بمباران و موشک‌باران می‌کرد تا انتخابات برگزار نشود. اصلا داخل تهران کسی نبود؛ همه رفته بودند مشهد یا اطراف شهر. ما در اطراف تهران، ازجمله دماوند، کرج و... کمپ‌هایی درست کرده بودیم. شهرها همه تخلیه شده بود. در تهران حتی از مسئولان بلندپایه زمزمه‌هایی به گوش می‌رسید که انتخابات را به تعویق بیندازیم؛ بخصوص با توجه به این‌که شرایط به گونه‌ای بود که جناح محافظه‌کار احساس می کرد رأی لازم را نخواهد آورد. آن زمان فضا به گونه‌ای بود که نیروهای انقلاب، در مردم نفوذ داشتند. لذا فشار زیادی بود که انتخابات عقب بیفتد و مجلس تمدید شود.

من رفتم خدمت امام و گزارشی از وضعیت بحرانی کشور خدمت‌شان دادم و در ضمن عرض کردم صدام این حرکتی را که شروع کرده و شهرها را موشک‌باران می‌کند، بدین جهت است که از حضور مردم در انتخابات جلوگیری کند. امام فرمودند بحث موشک‌باران را بگذارید کنار. آیا از نظر داخلی شما می‌توانید امنیت کشور را برای انتخابات تامین کنید؟ گفتم بله، ما در این زمینه مشکلی نداریم و کنترل امنیت داخلی کاملا در دست‌مان است، اما جلوی موشک‌باران شهرها و ناامنی‌هایی که در اثر آن ایجاد می‌شود را نمی‌توانیم بگیریم. امام فرمودند ما هیچ مشکلی نداریم و انتخابات باید در روز موعود برگزار شود و مجلس سوم در روز هفتم خرداد باید تشکیل شود. ایشان با این سخن خود آب پاکی را ریختند روی دست من و وقتی از ‌خدمت‌شان مرخص شدم، آرامش عجیبی پیدا کردم. مثل این‌که می‌دیدم روز هفتم خرداد است و مجلس تشکیل شده است؛ یعنی این‌قدر ملاقات ایشان و سخنان‌شان برایم اطمینان‌بخش بود.

اطمینان و آرامشی که امام به تک‌تک مسئولان مملکتی در شرایط بحرانی می‌دادند، حتی به فرماندهان نظامی در دشوارترین لحظات، رمز موفقیت اداره کشور بود و اگر این نیروی معنوی وجود نداشت، در آن شرایط بحرانی حساس، اداره مملکت امری در حد محال بود.

برشی از کتاب مجموعه آثار ۱۳: امام خمینی و اندیشه های اخلاقی- عرفانی (مصاحبه‌های علمی)

۲۵۹