با پیروزی انقلاب اسلامی، یکی از مسائل مهم کشور، چگونگی رفتار با ارتش به جا مانده از دوران طاغوت بود. در آن روز‌ها، برخی از گروه‌های سیاسی ـ که بعد‌ها به روی انقلاب اسلحه کشیدند و در خدمت صدام و آمریکا درآمدند ـ شعار انحلال ارتش باقی مانده از دوران رژیم شاهنشاهی و تشکیل ارتش توحیدی را سر می‌دادند و تلاش می‌کردند در درون سازمان ارتش، اخلال پدید آورده و سلسله مراتب آن را به هم ریخته تا امکان بهره‌گیری از ارتش در خدمت آرمان‌های مردم نباشد.
در آن روزهای نخستین پیروزی نهضت خمینی، که زمینه برای دسیسه‌چینی با انگیزه جدایی در صفوف ملت فراهم بود، فعالیت دشمنان و کژفهمان از بیرون و درون برای عدم انسجام و شکل‌گیری ارتش با ایجاد شایعاتی چون «ارتش، طاغوتی و آمریکایی است و نمی‌شود به آن اعتماد کرد، در جامعه توحیدی همه با هم برابرند و سلسله مراتب نباید باشد و...» آغاز شد.
در این شرایط، حضرت امام (ره) که خطر دسیسه‌‌ها را جدی دیدند، برای دفاع از ارتش ـ که در حال انسجام بخشیدن به سازمان به هم ریخته خود بود ـ با مجموعه سخنان خود، مردم و ارتشیان را آگاه ساختند و به گروه‌ها و دسیسه‌گران هشدار دادند و به شدت از موجودیت ارتش دفاع کردند:
«شما دیدید که از اولی که این انقلاب به پیروزی رسید، اول قدم این بود که ارتش لازم نیست دیگر، اول حرف آنهایی که تابع سیاست‌های خارجی هستند، این بود که این ارتش «طاغوتی» است، این ارتش طاغوتی باید از بین برود. این کلمه را هم رویش گذاشتند که مردم را اغفال کنند! خوب، ما هم میدانستیم که مسأله چیست و این‌ها میخواهند چه بکنند. از این جهت، ما هم از روز اول این مطلب را محکوم کردیم و گفتیم که ارتش باید باشد؛ آنه م ارتشی که با قیام ارتش بود که ملت پیش برد و همه با هم دست به هم دادند و مسائل را پیش بردند. آن‌ها میخواستند که این قدرت را از ایران بگیرند و ارتش را نابود کنند و ارتش برود سراغ کار خودش و ایران بماند بدون ارتش و همچو راحت و آسوده آقای صدام بیایند هرجا دلشان میخواهد!... باید توجه داشته باشید که اسلام برای ارتش ارج قائل است. اسلام ارتش را لازم میداند و احترام برای او قائل است و پشتیبان اوست. و ملت ایران هم که مسلمان هستند و ما هم که به عنوان یک مسلمان هستیم، ارتش را با کمال قدرت حفظ میکنیم.» (صحیفه امام، ج14، ص 442-443)
به اين ترتيب حضرت امام (ره) با اطمینان و اعتماد به کارکنان ارتش، نه تنها این سازمان بزرگ را برنچیدند، بلکه این ارتش را «ارتش الهی» نامیدند و با کمال اقتدار از آنان خواستند با سازمان و سلاح‌های خود و رسما، در روز 29 فروردین، وفاداری خویش را به ملت اعلام نمایند و از مردم خواستند که رسما ارتش را با سمت «ارتش اسلامی» بشناسند و پشتیبانی خود را از آن اعلام نمایند.
این کار به فاصله نزدیک به دو ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی و درست دو هفته پس از برگزاری همه پرسی در مورد نظام سیاسی آینده کشور و رأی مردم به تغییر رژیم شاهنشاهی، در شرایطی انجام گرفت که دسیسه دشمنان و نااهلان درونی و خارجی بر برچیده شدن ارتش متمرکز شده بود.
/2929
نظر شما