به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، حضرت باقر(ع) در فرمایشات خود، تنها به جنبه‌های عبادی نپرداخته، بلکه با نگاهی عمیق به اخلاق فردی و اجتماعی، تصویری روشن از جامعه آرمانی اسلامی ترسیم می‌کنند. ایشان نُه خصلت اصلی پیامبران را راهگشای سعادت دانسته و با اشاره به آثار سوء دروغ و بداخلاقی، راهکارهای عملی برای کمال فردی و اجتماعی را ارائه می‌دهند.
بنابر روایت شفقنا برخی از احادیث اخلاقی امام باقر (ع) بشرح زیر است:
قالَ ابُوجَعْفَر علیه السلام: ثَلاثةٌ مِنْ أفْضَلِ الاَعْمالِ: شِبْعـَةُ جُوْعـَةِ المُسْلِمِ وَ تَنْفیسُ کُرْبَتِهِ وَ تَکْسُو عَوْرَتَهُ. [مصادقة الأخوان، ص ۴۴.]
امام باقر علیه السلام فرمود: سه چیز از برترین اعمال است: سیر کردن گرسـنگی مسلمـان، زدودن غم مسلمان، پوشاندن زشتی و عیب او.
عَن أبی جَعْفَر علیه السلام قالَ: مَنْ کَذَبَ ذَهَبَ جَمالُهُ، وَ مَنْ ساءَ خُلقُهُ عَذَّبَ نَفْسَهُ وَ کَثُرَتْ هُمُومُهُ وَتَظاهَرَ عَلَیْهِ الْـنِّعمَةَ فَلْیُکْثِر مِنَ الشُّکْرِ، وَ مَنْ کَثُرَتْ هُمُومُهُ فَلیُکثِرْ مِنْ الاِسْتِغفارِ، وَ مَنْ اَلَحَّ عـَلَیْهِ الفَقرُ، فَلیَقُلْ « لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ إلاّ بِاللّه ِ العَلِیّ العَظیمِ». [معدن الجواهر و ریاضة الخواطر، ص ۳۴.]
امام باقر علیه السلام فرمود: هر کس دروغ بگوید آراستگی او برود، هر کس اخـلاقش بد شود خـود را عذاب می دهد و اندوهش فراوان می شود.
بنا بر روایت شفقنا،هر کس نعمت ها پیایی بر او فرود آید، باید زیاد شکر کند. هر کس اندوهش زیاد شود، بسیار استغفار کند. و هر کس فقر بر او فشار آورد، بگوید: «لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ إلاّ بِاللّه ِ العَلِی العَظیمِ».
رُوِیَ عَنِ الباقِر علیه السلام قالَ: تِسْعُ خِصالٍ خَصَّ اللّه ُ بِها رُسُلَهُ فَاْمتَحِنُوا أنفُسَکُمْ فَإنْ کانت فَیکُمْ فَاحْمَدُوا اللّه َ تَعالی عَلَیْها فاْسَاَلُوُهُ فِیْها، وَ هُمُ: الیَقینُ وَ القَناعَةُ وَ الصَّبْرُ وَ الشُّکْرُ وَ الحِلْمُ وَ حُسْنُ الخُلْقِ وَ السَّخاءُ وَ الشَّجاعَةُ وَ التَّنَزُّهُ. [معدن الجواهر و ریاضة الخواطر، ص ۳۴.]
امام باقر علیه السلام فرمود: نُه خصلت است که خداوند آن ها را از ویژگیهای پیامبرانش قرار داده است. پس خود را بیازمایید بنگرید اگر آنها را دارید، خدا را حمد و ستایش کنید و اگر ندارید از او بخواهید. آن ها عبارتند از: یقین، قناعت، صبر، شکر، حلم، حسن خلق، سخاوت، شجاعت، پاکیزگی و پارسایی.
عَن الباقِر علیه السلام : اِنَّ بَعْضَ اَصَحْابِهِ سَأَلَهُ فَقالَ: جُعِلتُ فَدِاکَ اِنَّ الشّیعَهَ عِنْدَ ناکثیروُنَ، فَقالَ: هَلْ یَعْطِفُ الغَنِیُّ عَلی الفَقیرَ، وَ یَتَجاوَزُ المُحْسِنُ عَنْ المُسی ء وَ یَتَواسُونَ؟ قُلْتُ: لا، قالَ علیه السلام : لَیْسَ هؤُلاءِ الشّیعَةَ، الشَّیعَةُ مَنْ یَفْعَلُ هذا. [قضاء حقوق المؤمنین، الشیخ ابو علی الصوری، ص ۲۱، ح ۲۲.]
یکی از یاران امام باقر علیه السلام به آن حضرت گفت: شیعیان در منطقه ما زیادند. حضرت فرمود: آیـا توانـگر آنان بر فقیر مهر می ورزد؟ و نیکوکار از بدکار می گذرد؟ و مواسات و بذل و بخشش مالی دارند؟ گفت: خیر. حضرت فرمود: اینان شیعه نیستند. شیعه کسی است که چنین باشد.
نظر شما