به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از اطلاعات آنلاین، چند روز بعد از آخرین بازی تیم ملی فوتبال ایران در مسابقات مقدماتی جام جهانی، داستان اولین صعود تیم ملی را بخوانید.
تعداد تیم‌های حاضر در جام جهانی اخیر ۲۴ بوده و قرار است جام جهانی بعد با ۴۸ تیم برگزار شود و این یعنی سهمیه قاره آسیا بیشتر شده است. اما ماجرا در مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۸، کاملا متفاوت بود؛ در آن سال از سراسر قاره پهناور آسیا و اقیانوسیه، فقط یک تیم به جام جهانی صعود می‌کرد و در نهایت، این ایران بود که همین یک سهمیه را با فراز و فرود فراوان از آن خود کرد.
هو شدن در راه صعود به جام جهانی
در آن دوره، مقدماتی جام جهانی به صورت مقدماتی و نهایی برگزار شد و شاگردان حشمت مهاجرانی، به عنوان مدافع عنوان قهرمانی آسیا، یکی از مدعیان برای صعود به شمار می‌رفتند، اما قدرت‌هایی مثل کویت و استرالیا، چالش‌های بزرگی برای ایران بودند که عبور از آن‌ها، اصلا کار آسانی نبود. ایران در مقدماتی، با عراق و سوریه و عربستان هم‌گروه شد و با توجه به غیبت عراق، بالاتر از دو تیم دیگر به مرحله نهایی مقدماتی صعود کرد. در کنار ایران تیم‌های کویت، کره جنوبی، هنک‌کنگ و استرالیا هم در مرحله مقدماتی حاضر بودند. ایران عملکرد پرنوسانی برابر این تیم‌ها داشت و در شرایطی در آخرین بازی خانگی خود برابر استرالیا به میدان رفت که تنها یک برد می‌توانست کار را نهایی کند و بازی سخت با کویت را به یک بازی تشریفاتی تبدیل کند. همین اتفاق هم در حضور نزدیک به ۹۵ هزار تماشاگر در ورزشگاه آزادی افتاد و ایران با پیروزی یک بر صفر، برای اولین بار در تاریخ، به جام جهانی صعود کرد. ایران و کویت در آن سال‌ها، قدرت‌های بزرگ فوتبال آسیا بودند و با هم کل‌کل داشتند و صعود ایران، با وجود سرمایه‌گذاری هنگفت کویت، باعث مسرت فوتبال‌دوستان ایرانی شد. در بازی آخر هم مهاجرانی تیمی از بازیکنان جوان را با خود به کویت برد اما همین تیم هم به کویت نباخت و میزبان بی‌انگیزه را ۲ بر یک شکست داد. در پایان مرحله نهایی مقدماتی، ایران با ۶ برد و ۲ مساوی، با اقتدار کامل و بدون این‌که به هیچ تیمی باج داده باشد، راهی جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین شد.
رسانه‌ها و هواداران، پیش از قطعی شدن صعود، چندان با تیم ملی هم‌دل نبودند و در میانه راه، بعد از نمایش‌های نه چندان دلچسب خانگی برابر کره جنوبی و هنگ‌کنگ، موج عظیمی از انتقاد علیه شاگردان مهاجرانی راه افتاد. ماجرا چنان بیخ پیدا کرد که در پیروزی ۳ بر صفر برابر هنگ‌کنگ، هواداران حتی تیم ملی را هو کردند. دلیل کلافگی و انتقاد آن‌ها، بازی نه چندان دلچسب تیم ملی و تغییرات در آن بود. با این حال پیروزی کویت برابر استرالیا، خیال ایران را از این تیم راحت کرد و کویت به تنها رقیب مدعی ایران تبدیل شد. لغزش‌های این تیم هم که ماریو زاگالو سرمربی برزیلی قهرمان جهان را به خدمت گرفته بود، به ایران دست بالا را داد و کار به بازی برگشت با استرالیا کشید.
شایعات در بازی تاریخی
ستاره تیم ایران در بازی با استرالیا، علی پروین بود و تک گل بازی که توسط غفور جهانی به ثمر رسید، روی ارسال او زده شد. در این بازی، علاوه بر پروین، ناصر حجازی، حسن نظری، نصرالله عبداللهی، حسین کازرانی، آندرانیک اسکندریان، حسن نایب‌آقا، محمد صادقی، ابراهیم قاسم‌پور، غفور جهانی و رضا عادلخانی به میدان رفتند. استرالیا، که در بازی رفت شکست خورده بود، بدون شانس صعود، فقط انگیزه انتقام داشت اما شروع درخشان ایران، نه فقط امیدهای آن‌ها را ناامید کرد، که ۹۵ هزار هوادار حاضر در ورزشگاه را با تیم ملی آشتی داد. عملکرد تیم ملی چنان قابل قبول بود که روزنامه اطلاعات، بازیکنان استرالیا را به گنجشک‌هایی در چنگال سیمرغ گرفتار شده بودند تشبیه کرد. دنیای ورزش هم بعد از پیروزی ایران، تیتر زد: «دیشب قلب فوتبال ایران از غرور و افتخار لبریز شد»
این بازی البته جنبه‌ها و شایعات عجیبی دارد که کمتر به آن‌ها پرداخته شده است. یک مسئله عجیب این است که در صحنه به ثمر رسیدن گل ایران، آن‌طور که روزنامه اطلاعات در گزارش خود از بازی روایت کرده، بازیکنان به جای این‌که به سمت زننده گل یعنی غفور جهانی بروند، به سمت پروین هجوم بردند و شادی‌شان را با او تقسیم کردند. آن‌ها چنان پروین را حلقه کرده بودند و رها نمی‌کردند که در نهایت حشمت مهاجرانی مداخله کرد و آن‌ها را از پروین جدا کرد تا بازی ادامه پیدا کند. غفور جهانی، بعدها در واکنش به این شایعات درباره این که پروین به او پاس نمی‌دهد گفته بود تمام این مسائل نادرست بوده و پاس گل پروین به او در همین بازی با استرالیا، ثابت می‌کند که چنین مسئله‌ای در کار نبوده است.
زاگالو بیچاره شد
حاشیه دیگر این بازی، کری خوانی سنگین هواداران علیه زاگالو بود. زاگالو که با قهرمان کردن برزیل در جام جهانی ۱۹۷۰ به شهرت رسیده بود، در جام ملت‌های ۱۹۷۶ سرمربی کویت بود و طعم شکست را در ورزشگاه آریامهر در فینال بازی‌ها برابر ایران چشیده بود. او پیش از بازی‌های گفته بود که نوار قهرمانی ایران را قطع خواهد کرد و این کل‌کل کردن، چندان مورد علاقه هواداران و رسانه‌های ایران نبود.
به همین خاطر بود که بعد از قطعی شدن صعود ایران به جام جهانی، هواداران یک صدا فریاد می زدند: «زاگالو بیچاره شد». این بازی در کویت هم به صورت مستقیم پخش شده بود و ایرانی‌ها مقیم کویت هم بعد از صعود ایران، به شادمانی پرداخته بودند. ضیا آتابای، خواننده عامه‌پسند وقت ایران هم یک ترانه مخصوص پیروزی ایران برابر کویت خواند که با ترجیع بند معروف «دیدی خوردی از ایران زاگالو» بین مردم به محبوبیت رسید.
صعود با چاشنی انتقام
تیم ملی ایران، چهار سال قبل از آن، فاصله اندکی با صعود به جام جهانی ۱۸۷۴ داشت اما سد بزگی به نام استرالیا، آرزوی ایران برای صعود به بزرگترین رویداد فوتبالی جهان را چهار سال عقب انداخت. در آن بازی‌ها، ایران در دو بازی رفت و برگشت برابر استرالیا به میدان رفت که در بازی اول، با نتیجه سنگین ۳ بر صفر شکست خورد. در بازی برگشت، پرویز قلیچ‌خانی ستاره تیم، در یکی از بهترین بازی‌های عمرش در تیم ملی، هر دو گل پیروزی دو بر صفر ایران را برابر استرالیا به ثمر رساند اما این دو گل کافی نبود و استرالیا به جای ایران به جام جهانی آلمان غربی رفت. فوتبال ایران، آن شکست را فراموش نکرده بود و به همین خاطر، وقتی این بار صعود به جام جهانی با پیروزی برابر استرالیا قطعی شد، بسیاری از این خوشحال بودند که انتقام ناکامی چهار سال پیش هم گرفته شده است.
۲۵۹
نظر شما