چگونه می‌توان از قید دنیا رها، و به خداوند منان نزدیک شد؟

به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، پاسخ‌های استاد شیخ حسین انصاریان را به پرسش‌های مطرح از سوی جوانان می‌خوانید:

در نتیجه فقر, انواع حالات دیگر از ناامیدی , اندوه و غم , احساس و سستی و خواری , شک و تردید درعقاید, عجز و ورشکستگی در وی پدید می آید و او را به اعمالی چون تکدی , طراری , فریب , خیانت , حیله ودروغ و گاهی به اعمالی برخلاف مروت و عفت می کشاند!

اگر همان دنیا به دستش بیاید و خود را موفق بداند, احساس بی نیازی می کند مغرور می شود و طغیان می ورزد! در آن صورت نیز انواع حالات روحی از تکبر و جاه طلبی , حق ناشناسی و بی اعتنایی و طمع فراوان ونارضایتی دائمی در وی پیدا می شود و او را به انواع کارها از قبیل تعدی از حد خود, تجاوز به حقوق دیگران ,ظلم و ستم , فتنه گری , فساد و عیاشی و فاسد نمودن زنان و مردان برای رسیدن به اهداف و مقاصد پلید خودمی کشاند.

بنابراین نه بهره مندی انسان از دنیا و آن چه در آن است , انسان را به خدا نزدیک می کند و نه محرومیت ازآن , بلکه توجه نمودن و بها دادن به هر چیزی به اندازهء خودش و موقعیت و جایگاهش و به میزانی که درسعادت و خوشبختی دائمی انسان نقش دارد, باعث ارتقای معنویت و تقرب به ذات احدیت می گردد. درنتیجه در دنیای پرهیاهوی و در عصر .

دنیا از منظر اندیشمندان و در معارف اسلامی دو جنبه دارد: ممدوح و مذموم . اگر با دید کشتزار و تبعی به دنیا نگریستیم (نه با نظر استقلالی ) و در اندیشه و عمل باور داشتیم و تصدیق نمودیم که در ماورای دنیا,زندگانی جاویدی است که دنیا منزل یا گذرگاه و پلی برای رسیدن به آن جا پیش نیست و بدن ها مرکبی برای پیمودن این منزل است , قید دنیای مذموم را زده ایم و به تعبیر امیرالمؤمنین (ع ) سه طلاقه اش کرده ایم و به دنیای ممدوح دست یافته ایم .

دنیایی که علی (ع ) در مدح آن می فرماید:

دنیا سجدگاه دوستان و محبان خدا, نمازگاه فرشتگان الهی , فرودگاه وحی خدا, و جایگاه تجارت دوستان خدا است که در آن رحمت خدا را به دست آوردند, و بهشت را بسود بردند..>.

اما اگر با دید استقلالی به آن نگریسته شود و آن را هدف و مقصد قرار دهد و لذات آن را سعادت حقیقی بپندارد, یا همانند هدف اصلی و سعادت حقیقی با آن معامله کند, اگر چه چنین عقیده ای نداشته باشد, به دنیای مذموم دست یافته و خود را در چنگال آن گرفتار نموده است .

دنیایی که علی (ع ) در مقایسه با آخرت می فرماید:

در جای دیگر می فرمایند:

آگاهی از حقیقت دنیا که سرای فانی است و هیچ چیز در آن برقرار نمی ماند و همه چیز آن بوی فنا و تغییرمی دهد و رنگ مجازی دارد, نیز آگاهی از آخرت که سرای باقی و جاودانی است و لذت و سرور و عذاب و همه چیز آن حقیقی و واقعی است , اولین قدم برای ترک دلبستگی به دنیا است .

منبع: عرفان