تندروها در جنگ غزه ترسیدند که به آنجا بروند؛ حالا طرح دوفوریتی می دهند که مذاکرات را به جنگ غزه پیوند بدهند/ هرگونه اصلاح را به عقب‌نشینی می خوانند

به گزارش خبرآنلاین، روزنامه هم میهن نوشت: همه متوجه می‌شوند که پشت شعارهای پوچ آنان چه رویکرد خطرناکی خوابیده است و سیاست را مثل ارزش‌های جاهل‌های قدیم نگاه می‌کند که می‌گفتند؛ «حرف مرد یکی است» و سیاست و رفتار درست این است که تا آخر روی حرف نادرست بایستیم.

این ذهنیت خودمحورانه هیچ درکی از مصالح ملی و ماهیت امر سیاسی ندارد. اوج یک سیاستمدار آنجاست که اگر فهمید سیاست او اشتباه است یا مورد تایید مردم نیست، با سرعت آن را متوقف و اصلاح کند. این تزلزل نیست، این شعور و انسانیت و شجاعت است.

مردم ایران در چند دهه گذشته هزینه‌های گزاف همین غُدبازی‌ها را پرداخته‌اند. قاطعیت در اصرار به خطا نیست. قاطعیت در تبعیت از عقلانیت و منافع جامعه است. مردم به همین دلیل پزشکیان را بر نامزد تندروها ترجیح دادند که می‌دانند پزشکیان هم اشتباه می‌کند؛ ولی این را هم می‌دانند که عقلانیت و صداقت و شجاعت برگشت از اشتباه را دارد. ولی رقیب او باور ندارد که اشتباه می‌کند و این ناشی از درک نادرست آنها از حقیقت و سیاست است.

به همین دلیل همچنان بر مسیر کور خود اصرار دارند. معاون اجرایی پزشکیان خیلی صریح گفت که: «هیئت وزیران با اکثریتی قاطع به استرداد لایحه‌ «مقابله با انتشار محتوای خبری خلاف واقع در فضای مجازی» رأی داد. دولت وفاق ملی و رئیس‌جمهور ‎پزشکیان، شنونده‌ صدای مردم هستند و در برابر خواست ملت نخواهند ایستاد.» 

 البته، تندروها دنبال این بودند که مصوبه‌ای مثل حجاب را در موضوع فضای مجازی از مجلس بیرون دهند؛ ولی این بار به نام دولت تا دولت را همچون خودشان بی‌اعتبار کنند. این اقدام دولت برنامه خطرناک آنان را خنثی کرد و به همین دلیل، عصبانی هستند. تعبیر «عقب‌نشینی» در ادبیات تندروها خیلی رایج است.

هر گونه اصلاح و بهبودی را به عقب‌نشینی تعبیر می‌کنند. ادبیات جنگی را بر سراسر زندگی مردم تعمیم و سرایت داده‌اند و تا سرنوشت غزه را برای ایران رقم نزنند، «آرام نمی‌گیگیرند.»

اکنون دنبال تصویب طرحی برای قطع مذاکرات تا رفع تحریم از غزه هستند. قبلاً می‌خواستند بروند غزه؛ ترسیدند که آنجا بروند، حالا می‌خواهند همه‌جا را غزه کنند. ذهنیت آنان ساده‌انگارانه و قدرت‌طلبانه است. روزهای اول جنگ همه اینها پنهان شده بودند. هنگامی که آتش‌بس شد، پریدند وسط و خود را میدان‌دار معرفی می‌کنند.

باید صریح و قاطع از تصمیم دولت دفاع کرد و امیدوار بود که این روحیه در همه افراد و نهادهای کشور نیز تقویت شود. باید مردم در صحنه باشند و انتقادات مدنی خود را نسبت به سیاست‌های رسمی منعکس کنند و انتظار داشته باشیم که قوا و مسئولان دیگر هم صدای جامعه را بشنوند و شجاعت تصمیم‌گیری پیدا کنند.

وضعیت کنونی ایران که از آن به تعلیق تعبیر می‌شود، محصول بن‌بست سیاست‌های گذشته و ناتوانی و فقدان درایت و شجاعت در تصمیم‌گیری برای اصلاح سیاست‌ها است. باید بفهمیم که از هر جا که جلوی زیان گرفته شود، سود است.

23302