چهل حدیث از امام رضا علیه السلام

به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، محقق دکتر صادق یادگاری احادیثی از امام رضا علیه السلام  را تقدیم علاقه‌مندان می‌کند: 

حدیث اول: کمـال ایمـان
 قال الرضا علیه السلام:
لا یَسْتَکْمِلُ عَبْدٌ حَقیقَةَ الایمـانِ حَتّی تَکُونَ فیهِ خِصالٌ ثـَلاثٌ: اَلتـَفـَقـُّهُ فیالدّینِ، وَ حُسْنُ التَّقْدیرِ فِی الْمَعیشَةِ وَالصَّبْرُ عَـلَی الرَّزایا.
[تحف العقول، ص 446.]
امام رضا علیه السلام فرمود: هیـچ بنده ای به کمال حقیقی ایمان نمی رسد، تا اینکه این سه خصلت در او باشد: دین شـناسی. اندازه و برنامه ریزی در زندگی. شکیبایی بر سختیها و ناملایمات.
حدیث دوم: مراحل سه‏گانه ایمـان
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
اَلاْءیمـانُ هـُوَ مَعْرِفـَةٌ بِالْقـَلْبِ وَ اِقْرارٌ بِالّلِسانِ وَ عَمَلٌ بِالْأرْکانِ.
[تحف العقول، ص 422.]
امام رضا علیه السلام فرمود: ایمان عبارت است از: شناخت قلبی، اعتراف زبانی، عمل با اعضاء وجوارح
حدیث سوم: نشـانه‏ های مـؤمن
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
اَلْمُؤمِنُ اِذا غَضِبَ لَمْ یُخْرِجْهُ غَضَبُهُ عَنْ حَقٍّ، وَ اِذا رَضِیَ لَمْ یُدْخِلْهُ رِضاهُ فی باطِلٍ، وَ اِذا قَدَرَ لَمْ یَأْخُذْ اَکْثَرَ مِنْ حَقِّهِ.
[بحار الانوار، ج 75، ص 355.]
امام رضا علیه السلام فرمود: مؤمن، هرگاه خشمگین شود، غضبش او را از حق بیرون نمی برد و هرگاه خرسند شود، خوشنودیش او را به باطل نمی کشاند و هرگاه قدرت یابد، بیش از حق خودش بر نمی دارد.
حدیث چهارم: عشـق آل محـمّد صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله
وَ عَن أبِی الحَسَن الرِّضا علیه السلام:
لایُحِبُّنا کافِرٌ وَلا یُبْغِضُنا مُؤْمِنٌ، وَ مَنْ ماتَ وَهُوَ یُحِبُّنا کانَ عَلَی اللّه ِ حَقّا اَنْ یَبْعَثَهُ مَعَنا.
[مسند الامام الرضا علیه السلام ، ج 1، ص 358.]
امام هشتم علیه السلام فرمود: هیچ کافری ما را دوست نمی دارد و هیچ مؤمنی دشمن ما نمی شود. هرکس با محبّت ما اهل بیت بمیرد، بر خداوند حتمی است که او را در قیامت با ما برانگیزد.
حدیث پنجم: رهـبری
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
اِنَّ الإمامَةَ زِمامُ الدّینِ وَ نِظامُ الْمُسْلِمینَ وَ صـَلاحُ الدُّنیـا وَ عِـزُّ الْمـُؤْمِنینَ.
[اصول کافی، ج 1، ص 200.]
امام رضا علیه السلام فرمود: امامت و رهبری، رشته داری دین و نظام بخشی مسلمانان است و مـوجب اصـلاح دنیـا و عزّت و سربلندی مؤمنان است.
حدیث ششم: زائـر امـام رضــا علیه ‏السلام
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
اِنَّ زُوّارَ قَبْری لَأَکْرَمُ الْوُفُودِ عَلَی اللّه ِ یَوْمَ الْقِیامَةِ، وَ ما مِنْ مُؤْمِنٍ یَزُورُنی فَیُصیبُ وَجْهَهُ مِنَ الْماءِ اِلاّ حَرَّمَ اللّه ُ تَعالی جَسَدَهُ عَلَی النـّارِ.
[عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 248.]
امام رضا علیه السلام فرمود: زائران قبرم از گرامی ترین گروههایی اند که روز قیامت، بر خدا وارد می شوند. هیچ مؤمنی نیست که مرا زیارت کند و در راه زیارتم بر چهره اش قطره آبی بچکد، مگر آنکه خدای متعال، بدن او را بر آتش دوزخ حرام می کند.
حدیث هفتم: ولایـت و بـرائت
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
حـُبُّ اَوْلِیاءِ اللّه ِ واجِبٌ وَ کَذلِکَ بُغْضُ اَعْدائِهِمْ وَ الْبَرائَةُ مِنْهُمْ وَ مِنْ اَئِمَّتِهِمْ.
[وسائل الشیعه، ج11، ص433.]
امام رضا علیه السلام در نوشته خود به مأمون، فرموده است: دوستی با دوستان خدا واجب است، همچنین دشمن داشتن و بیزاری جستن از دشمنان دوستان خدا و سران آنان واجب است.
حدیث هشتم: زیـارت شیـعیان
وَ عَن أبِی الحَسَن الرِّضا علیه السلام:
مَنْ لَمْ یَقْدِرْ عَلی زِیارَتِنا فَلْیَزُرْ صالِحی مَوالینا یُکْتَبْ لَهُ ثَوابُ زِیارَتِنا.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 2، ص 254.]
از امام رضا علیه السلام روایت است: هرکس نتـواند ما را زیـارت کنـد، دوستان و پیروان شایسته ما را زیارت کند، تـا پاداش زیـارت مـا برایش نوشـته شـود.

حدیث نهم: بهـترین بنـدگان
سُئِلَ عَنْ خِیارِ الْعِبادِ، فَقالَ علیه السلام:
اَلَّذینَ اِذا اَحْسَنُوا اسْتَبْشَرُوا، وَاِذا اَساؤُوا اسْتَغْفَرُوا، وَ اِذا اُعْطُوا شَکَرُوا، وَ اِذَا ابْتَلَوْا صَبَرُوا، وَ اِذا غَضِبُوا عَفَوا.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1 ص 284.]
از حضرت رضا علیه السلام درباره بهترین بندگان پرسیدند. حضـرت فـرمــود: آنان که هرگاه نیکی می کنند، خوشحال می شوند، هرگاه بدی می کنند، استغفار می کنند، هرگاه چیزی به آنان داده می شود، سپاس می گویند، هرگاه مبتلا و گرفتار می شوند، شکیبایی می کنند، و هرگاه خشمگین می شوند، عفو و گذشت می کنند.
حدیث دهم: بهـره زنـدگی
اِنَّ اَبَاالحَسَنِ علیه السلام سُئِلَ عَنْ اَفْضَلِ عَیْشِ الدُّنْیا، فَقالَ:
سِـعَةُ الْمَنْزِلِ وَ کَثْرَةُ الْمُحِـبّینَ.
[بحار الانوار، ج 71، ص 177.]
از حضرت رضا علیه السلام پرسیدند: بهترین خوشی و لذّت دنیا چیست؟ فــرمـود: خـانه وسـیع و بسـیاری دوسـتان.
حدیث یازدهم: شـکر خالق و مخلوق
وَ قالَ عَلِیُّ بنُ مُوسی علیه السلام:
مَنْ لَمْ یَشْکُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقینَ، لَمْ یَشْکُرِ اللّه َ عَزَّ وَ جَلَّ.
[عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 27.]
امام رضا علیه السلام فرمود: هرکس که صاحبان نعمت و نیکی را از مردم، تشـکّر و سـپاس نـکنـد، خدای متعال را هم سپاس نکرده است.
حدیث دوازدهم: دوسـتی بیست سـاله
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
مَـوَدَّةُ عِشْـرینَ سَنَـةً قَرابَـةٌ.
[بحار الانوار، ج 71، ص 175.]
ابراهیم بن عباس می گوید شنیدم که حضرت رضا علیه السلام می فرمود: دوسـتی بیست سـال، در حکم خویشاوندی است.

حدیث سیزدهم: عـرضه اعمال بر پیامبر صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
تُعْرَضُ عَلی رَسُولِ اللّه ِ عَلَیْهِ وَآلِهِ السَّلامُ اَعْمالُ اُمَّتِهِ کُلَّ صَباحٍ اَبْرارِها وَ فُجّارِها، فَاحْـذَرُوا.
[مسندالامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 339.]
از امام رضا علیه السلام روایت شده است: کارهای امّت پیامبر صلی الله علیه و آله، چه نیکان و چه بدکاران، هر بامداد به محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله گزارش و عرضه می شود، پس حذر کنید!
حدیث چهاردهم: نـکوهش مـال انـدوزی
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
لا یَجْتَمِعُ الْمالُ اِلاّ بِخِصالٍ خَمْسٍ: بِبُخْلٍ شَدیدٍ وَ اَمَلٍ طَویلٍ وَ حِرْصٍ غالِبٍ وَقطیعَةِ الرَّحِمِ وَ ایثارِ الدُّنْیا عَلَی الآخِرَةِ.
[کشف الغمّه، ج 3، ص 84.]
از سخنان امام رضا علیه السلام: هـرگز ثروت جمع و اندوخته نمی گردد، مگر بـا پنـج خـصلت: بخـل شـدید، آرزوی دور و دراز، حـرصِ غالب، قطع رحـم و برگزیدن دنیا بر آخـرت.
حدیث پانزدهم: تفـریحـات سـالم
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
اِجْعَلُوا لِأَنْفُسِکُمْ حَظّا مِنَ الدُّنْیا، بِاِعْطائِها ماتَشْتَهی مِنَ الْحَلالِ وَ مالَمْ یَنَلِ المُرُوَّةَ وَلاسَرَفَ فیهِ، وَاسْتَعینوُا بِذلِکَ عَلی اُمُورِالدّینِ.
[فقه الرضا علیه السلام، ص 337.]
امام رضا علیه السلام فرمود: برای خودتـان بهره ای از دنیـا قرار دهـید، به اینکه خواسته های دل را از حلال به آن بدهید، تا حدّی که مروّت را از بین نبرد و اسراف در آن نباشد، و بدین وسیله، بر کارهای دین، کمک بجویید.
حدیث شانزدهم: گـناه نـو، بـلای نـو
سَمِعتُ الرِّضا علیه السلام یَقُولُ:
کُلَّما اَحْدَثَ الْعِبادُ مِنَ الذُّنُوبِ ما لَمْ یَکُونُوا یَعْمَلُونَ، اَحْدَثَ اللّه ُ لَهُمْ مِنَ الْبَلاءِ ما لَمْ یَکُونُوا یَعْرِفُونَ.
[وسائل الشیعه، ج 11، ص 240.]
از عباس بن هلال شامی است که، شنیدم امام رضا علیه السلاممی فرمود: هـرگاه که بندگان، گناهان تازه پـدید آورنـد که قبلاً مرتکب نمی شدند، خداوند بلای تازه ای برایشان پیش می آورد که قبلاً نمی شناختند.

حدیث هفدهم: همسـر شـایسـته
وَ عَن عَلِیِّ بنِ مُوسَی الرِّضا علیه السلام:
ما اَفادَ عَبْدٌ فائِدَةً خَیْرا مِنْ زَوْجَةٍ صالِحَةٍ اِذا رَآها سَرَّتْهُ وَ اِذا غابَ عَنْها حَفِظَتْهُ فی نَفْسِها وَ مالِهِ.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 2، ص 256.]
از امام رضا علیه السلام روایت است: بنده مؤمن، هیچ بهره ای نبرده که بهتر از همسر خوب و شایسته ای باشد که هنگام حضور شوهر، مایه خوشحالی او باشد و در غیاب شوهر، نگهدار ناموس و مال او باشد.
حدیث هجدهم: احـترام پــدر
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
عَلَیْکَ بِطاعَةِ الأَبِ وَ بِرِّهِ وَ التَّواضُعِ وَ الخُضُوعِ وَالاْءعْظامِ وَ الاْءکْرامِ لَهُ وَ حَفْضِ الصَّوْتِ بِحَضْرَتِهِ.
[فقه الرضا علیه السلام، ص 334.]
امام رضا علیه السلام فرمود: بر تو باد که از پدر، فرمانبرداری کنی، به او نیکی کنی، در برابرش فروتنی و کرنش و بزرگداشت و احترام داشته باشی و صدایت را در حضور او پایین بیاوری.
حدیث نوزدهم: توسـعه بر خـانواده
وَ قالَ أبُوالحَسَن الرِّضا علیه السلام:
یَنْبَغی لِلرَّجُلِ اَنْ یُوَسِّعَ عَلی عِیالِهِ لِئـَلاّ یَتَمـَنَّوْا مـَوْتـَهُ.
[من لا یحضره الفقیه، ج 23، ص 68.]
امام رضا علیه السلام فرمود: سزاوار است که مرد، در هزینه ها و خرجها بر خانواده خود توسعه و گشایش دهد، تا آرزوی مرگش را نداشته باشند.
حدیث بیستم: برخـورد با مـردم
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
اِصْحَبِ السُّلْطانَ بِالْحَذَرِ، وَ الصَّدیقَ بِالتَّواضُعِ، وَ الْعـَدُوَّ بِالْحـَذَرِ، وَ الْعامَّةَ بِالْبِشْـرِ.
[بحار الانوار، ج 75، ص 355.]
امام رضا علیه السلام فرمود: با حاکم، با احتیاط همنشینی کن، با دوسـت هـمراه با تواضـع، با دشمن، همراه با هشیاری و پرهیز، و با عمـوم مـردم با خوشـرویی.

حدیث بیست و یک: یـاری ناتـوان
وَ قالَ عَلِیُّ بنُ مُوسی علیه السلام:
عَوْنُکَ لِلضَّعیفِ مِنْ اَفْضَلِ الصَّدَقَةِ.
[تحف العقول، ص 446.]
امام رضا علیه السلام فرمود: از بهـترین نـوع صـدقـه، یاری کردن تو نسبت به ناتوان است.
حدیث بیست و دوم: کمـک به دیـگران
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
مَـنْ فَـرَّجَ عـَنْ مُـؤمِنٍ فَرَّجَ اللّه ُ عَنْ قَلْبِهِ یَوْمَ الْقِیامَةِ.
[اصول کافی، ج 2، ص 200.]
از امام رضا علیه السلام روایت است: کسی که گِره از کار مؤمنی بگشاید و شادش کند، خداوند هم در روز قیامت، کارِ بسته او را می گشاید.
حدیث بیست و سوم: مـرز اطاعت والـدین
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
بِرُّ الْوالِدَیْنِ واجِبٌ وَاِنْ کانا مُشْرِکَیْنِ وَ لا طاعَةَ لَهُما فی مـَعْصِیَةِ الْخـالِقِ.
[بحار الانوار، ج 71، ص 72.]
در نوشته امام رضا علیه السلام به مأمون آمده است: نیکی به پدر و مادر واجب است، هرچند مشرک باشند، ولی در راه معصیت آفریدگار، اطاعتی از آن دونیست.
حدیث بیست و چهارم: صـله رحِم
وَ قالَ أبُوالحَسَن الرِّضا علیه السلام:
یـَکُونُ الرَّجـُلُ یَصِلُ رَحِمَهُ فَیَکُونُ قَدْ بَقِیَ مِنْ عُمْرِهِ ثَلاثُ سِنینَ، فَیُصَیِّرُهَا اللّه ُ ثَلاثینَ سَنـَةً وَ یَفْعـَلُ اللّه ُ ما یَشـاءُ.
[اصول کافی، ج 2، ص 150.]
امام رضا علیه السلام فرمود: گـاهی کسی صـله رحـم می کنـد، در حالی که از عمرش سه سال باقی است. خـداونـد (بـه خـاطر ایـن عمـل) باقی مانده عمر او را سی سال می کند و خــدا آنچـه بخـواهد می کنـد.

حدیث بیست و پنجم: حدیث پاکــیزگی
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
مِنْ اَخـْلاقِ الأَنْبِیاءِ التـَّنَظـُّفُ.
[تحف العقول، ص 442.]
امام رضا علیه السلام فرمود: تمیـزی و پاکـیزگی از اخـلاق پـیامبران است.
حدیث بیست و ششم: حســابرسی
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
مَنْ حاسَبَ نَفْسَهُ رَبِحَ وَ مَنْ غَفِلَ عَنْها خَسِرَ.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 302.]
امام رضا علیه السلام فرمود: هرکس به حساب خودش رسیدگی کند، سود می برد وهرکس از خود (و اعمالش) غافل شود، زیان می کند.
حدیث بیست و هفتم: ریـاست طلبی
وَ قالَ أبُوالحَسَن الرِّضا علیه السلام:
ماذِئْبانِ ضارِیانِ فی غَنَمِ قَوْمٍ قَدْ تَفَرَّقَ رُعاؤُها بِاَضَرَّ فی دینِ الْمُسلِمِ مِنَ الرِّئاسَةِ.
[اصول کافی، ج 2، ص 297.]
معمر بن خلاّد، نزد آن حضرت از مردی یاد کرد و گفت او ریاست طلب است. حضرت فرمود: دو گرگ درنده در گله بی چوپان، به اندازه ریاست طلبی در دین یک مسلمان زیانبار نیست!
حدیث بیست و هشتم: دعــا و تـلاش
وَ قالَ عَلِیُّ بنُ مُوسَی الرِّضا علیه السلام:
مَنْ سَأَلَ اللّه َ التَّوفیقَ وَ لَمْ یَجْتَهِدْ، فَقـَدِاسْتـَهْزَءَ بِنـَفْسِهِ.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 283.]
امام رضا علیه السلام فرمود: هرکس از خداوند، توفیق بطلبد ولی تلاش نکند، او خـود را مسـخره کـرده اسـت.
حدیث بیست و نهم: هـمدلی و هـمراهی
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
مَنْ غابَ عَنْ اَمْرٍ فَرَضِیَ بِهِ کانَ کَـمَنْ شَهِـدَهُ وَ اَتـاهُ.
[توحید، صدوق، ص 392.]
امام رضا علیه السلام فرمود: کسی که از صحنه کاری غایب باشد، اما به آن کار (چه نیک و چه بد) راضی باشد، همچون کسی است که در صحنه عمل حاضر بوده و آن را انجـام داده اسـت.
حدیث سی ام: عـمل، عامل نجـات
وَ رُوِیَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
لاتَدَعُوا الْعَمَلَ الصّالِحَ وَ الإجْتِهادَ فی الْعِبادَةِ، اتِّکالاً عَلی حُبِّ آلِ محمّدٍ علیهم السلام.
[فقه الرضا علیه السلام، ص 339.]
از سخنان امام رضا علیه السلام چنین روایت است: کار شایسته و کوشش در پرستش و عبادت را، تنها به اعتماد و پشت گرمیِ محبّت آل محمّد صلی الله علیه و آله رها نکنید.
حدیث سی و یکم: عــدالت در سـلام
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
مَنْ لَقِیَ فَقـیرا مُسْلِما فَسَلَّمَ عَلَیْهِ خِلافَ سـَلامِهِ عـَلَی الأَغـْنِیاءِ لَقِیَ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ هـُوَ عَلَیـْهِ غـَضـْبانٌ.
[عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 57.]
امام رضا علیه السلام فرمود: هرکس مسلمان تهیدستی را دیدار کند و به او سلام دهد، اما متفاوت با سلامی که به ثروتمندان می دهد، روز قیامت، خداوند را دیدار می کند، در حالی که خدا بر او خشمگین است.
حدیث سی  و دوم: قـرآن، راه هـدایت
وَ قالَ أبُوالحَسَن الرِّضا علیه السلام:
کَلامُ اللّه ِ لا تَـتَجاوَزُوهُ وَلاتَطْلُبُوا الْهُدی فیغَیْرِهِ فَتَضِلُّوا.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 308.]
ریّان بن صلت می گوید: از حضرت رضا علیه السلام پرسیدم: ای پسر پیامبر! درباره قرآن چه می فرمایی؟ فرمود: قـرآن کلام خــداست، از آن فـراتر نـرویـد و هدایت را در غیر قرآن مجویید که گمراه می شوید.
حدیث سی و سوم: سـودمندترین پرهـیزگاری
رُوِیَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
اِعْلَمْ اَنَّهُ لا وَرَعَ اَنْفَعُ مِنْ تَجَنُّبِ مَحارِمِ اللّه ِ وَالْکَـفِّ عَنْ اَذَی الْمُـؤمِنِ.
[فقه الرضا علیه السلام، ص 356.]
از امام رضا علیه السلام روایت شده است: بدان که هیچ ورع و پرهیزگاری، سودمندتر از پرهیز از حرامهای خدا و اجتناب از اذیّت مؤمن نیست.
حدیث سی و چهارم: شـکرانه توانـگری
وَ عَن أبِی الحَسَن علیه السلام:
مَنْ قَصَدَ اِلَیْهِ رَجُلٌ مِنِ اخْوانِهِ مُسْتَجیرا بِهِ فی بَعْضِ اَحْوالِهِ فَلَمْ یُجِرْهُ بَعْدَ اَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ، فَقَدْ قَطَعَ وِلایَةَ اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ.
[بحار الانوار، ج 72، ص 181.]
از امام رضا علیه السلام روایت است: کسی که یکی از برادران دینی اش برای کاری به او پناه آورد ولی او، با آنکه می تواند، پناه ندهد و کاری برایش نکند، رشته ولایت خدای متعال را بریده است.
حدیث سی و پنجم: امر به معروف و نهی از منکر
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
لَتَأمُرَنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَ لَتَنْهَنَّ عَنِ الْمُنْکَرِ، اَوْ لَـیَسْتَـعْمِلَنَّ عَلَـیْکُمْ شِـرارُکُمْ فَیَدْعُو خِیارُکُمْ فَلا یُسْتَجابُ لَهُمْ.
[وسائل الشیعه، ج 11، ص 394.]
امام رضا علیه السلام فرمود: حتـما امر به معروف و نهی از منکر کنید، وگرنه اشرارتان بر شما مسلّط و حاکم می شوند، آنـگاه خوبانتـان هم دعـا می کنند، امّا دعـایشان مستجـاب نمی شـود.
حدیث سی و ششم: عـملها و عکس العـملها
وَ عَن أبِی الحَسَنِ الرِّضا علیه السلام:
اِذا کَذِبَ الوُلاةُ حُبِسَ الْمـَطَرُ، وَ اِذا جارَ السُّلْطانُ هانَتِ الدَّوْلَةُ، وَاِذا حُبِسَتِ الزَّکاةُ ماتَتِ الْمَواشی.
[امالی، شیخ مفید، ص 310.]
از امام رضا علیه السلام روایت شده است: هرگاه زمامداران دروغ بگویند، خشکسالی می شود. هرگاه حاکم، ستم کند، حـکومت سست می شود. و هرگاه زکات نپـردازند، چهـارپایان می مـیرند.
حدیث سی و هفتم: ریشـه گنـاهان
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
اَلصَّغائِرُ مِنَ الذُّنـُوبِ طُـرُقٌ اِلَی الْکَبائِرِ ومَنْ لَمْ یَخَفِ اللّه َ فِی الْقَلیلِ، لَمْ یَخَفْهُ فِی الْکَثیرِ.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 290.]
امام رضا علیه السلام فرمود: گناهان کوچک، راهی به سوی گناهان کبیره است. هر کس کـه در گنـاهان کوچـک از خــدا نترسـد، در مورد گناهان بزرگ و بسیار هم از او نمی ترسد.

حدیث سی و هشتم: دو مَـرد و دو مـرگ
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
اِنَّمَا النّاسُ رَجُلانِ: مُسْتَریحٌ بِالْمَوْتِ وَ مُسْتَراحٌ مِنهُ بِهِ.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 263.]
امام رضا علیه السلام هنگام عیادت از یکی از اصحابش فرمود: مردم دو دسته اند: یکی آنکه با مـرگ، آسـوده می شود. دیگری آنکه مردم با مرگش از دست او آسوده می شوند.
حدیث سی و نهم: نشـان سخاوتمند و بخیل
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
اَلسَّخِیُّ یَأْکُلُ مِنْ طَعامِ النّاسِ لِیـَأْکـُلُوا مِنْ طـَعـامِهِ، وَالْبَخیلُ لایَأکُلُ مِنْ طَعامِ النّاسِ لِـئَلاّ یـَأْکـُلُوا مِنْ طـَعـامِهِ.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 295.]
امام رضا علیه السلام فرمود: بخشنده و سخاوتمند، از غذای مردم می خورد، تـا از غـذایش بخـورنـد، ولی بخیل از غذای دیگران نمی خورد، تـا از غـذای او نخورنـد.
حدیث چهلم: آثـار حـلال خـوری
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
مَنْ رَضِیَ بِالْیَسیرِ مِنَ الْحَلالِ خـَفَّتْ مـَؤُنَتـُهُ وَ تَنَعـَّمَ اَهـْلـُهُ وَ بَصَّرَهُ اللّه ُ داءَ الدُّنْیا وَ دَوائَها وَ اَخْرَجـَهُ مِنْها سالِما
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 269.]
امام رضا علیه السلام فرمود: کسی که به مال حلال اندک، راضی شود، مخارجش سبک می شود، خانواده اش برخوردار می گردند، خداوند او را به درد و درمان دنیا بینا می کند و او را سالم و بی گناه از دنیا به دارالسلام بهشت بیرون می برد.
منبع : چهل حدیث « گهرهای رضوی » علیه السلام‏ ، جواد محدثی.

منبع: شیعه نیوز