به گزارش خبرآنلاین،شب پنجم شهریورماه، گزارشی از مرگ مرموز دختری جوان در یکی از خوابگاه‌های دانشگاه شهید بهشتی به مرکز فوریت‌های پلیس ۱۱۰ ارسال شد. مأموران پلیس پس از دریافت این گزارش به محل حادثه اعزام شدند و با دستور مرجع قضائی، تیم جنایی برای بررسی حادثه راهی محل شد. در صحنه، جسد دختر جوانی مشاهده شد که جان خود را بر اثر سقوط از پنجره خوابگاه از دست داده بود. بررسی‌های اولیه حاکی از آن بود که متوفی دانشجوی مقطع دکتری دانشگاه بوده و احتمالاً اقدام به خودکشی کرده است.
رویداد ۲۴ در خبری نوشت:یکی از مقامات مسئول دانشگاه شهید بهشتی در پاسخ به پیگیری‌ها خبر می‌دهد که مرحومه، دانشجو نبود بلکه یکی از پژوهشگران دوره پسادکترا بوده است.
با این حال پس از پایان تحقیقات میدانی در صحنه جرم، تیم جنایی مأموریت یافتند با اقدامات تخصصی بررسی‌های خود را در رابطه با این پرونده دهند.
جسد متوفی برای معاینات دقیق‌تر به پزشکی قانونی منتقل شد و تحقیقات همچنان ادامه دارد.
این مقام مسئول در دانشگاه شهید بهشتی به رویداد ۲۴ گفت: پس از حضور گروه اورژانس پزشکی در محل وقوع حادثه و تأیید فوت متوفی توسط آنها، مسئولان دانشگاه بلافاصله مراتب را به پلیس و پزشکی قانونی اطلاع دادند تا مراحل قانونی رسیدگی به وضعیت متوفی به طور کامل انجام شود. با حضور متخصصان مربوطه و رعایت تمام پروتکل‌های قانونی، پیکر مرحومه در حوالی ساعت یک بامداد به سردخانه منتقل شد تا روند بررسی‌های کارشناسی ادامه یابد.
وی ادامه داد: بر اساس شواهد اولیه و گزارش‌های پلیس، به نظر می‌رسد تصمیم منجر به این حادثه بیشتر دارای ابعاد شخصی و عاطفی بوده است. با این حال، هنوز تمام جوانب موضوع توسط کارشناسان و متخصصان در دست بررسی است و نتیجه‌گیری نهایی نیازمند تحلیل دقیق اطلاعات و مدارک موجود می‌باشد. فلذا رعایت حرمت فرد درگذشته و خانواده او نکته مهمی است.
خودکشی در دانشگاه‌ها؛ زنگ خطر جدی برای سلامت روان دانشجویان
خودکشی در میان دانشجویان و پژوهشگران پدیده‌ای تازه نیست و بررسی‌های آماری و گزارش‌های سال‌های اخیر نشان می‌دهد این موضوع در حال تبدیل شدن به یک مسئله جدی در محیط‌های دانشگاهی و پژوهشی است. اغلب این حوادث با تمرکز بر وضعیت فرد و دلایل عاطفی گزارش می‌شوند و کمتر به عوامل ساختاری، فشارهای روانی، اقتصادی و محیطی که می‌تواند نقش مؤثری در سلامت روان دانشجویان داشته باشد، پرداخته می‌شود.
این در حالی است که تجربه نشان داده بدون توجه جدی به این عوامل و بدون طراحی برنامه‌های پیشگیرانه، ارائه حمایت‌های روانی و فراهم کردن بستری امن برای بیان مشکلات و دغدغه‌های دانشجویان، مقابله با این معضل به‌طور مؤثر امکان‌پذیر نخواهد بود.
بنابراین، لازم است دانشگاه‌ها، نهادهای پژوهشی و مسئولان حوزه آموزش عالی ضمن جمع‌آوری داده‌های دقیق، ارزیابی مستمر و طراحی سیاست‌های حمایتی، به سلامت روان جامعه علمی کشور توجه ویژه‌ای داشته باشند تا از تکرار چنین حوادث تلخی جلوگیری شود و محیط‌های دانشگاهی به مکانی امن و حمایت‌کننده برای رشد علمی و فردی دانشجویان تبدیل شوند.
۲۲۳۲۱۷
نظر شما