در سوره بقره آیه 268 خداوند سبحان پس از صحبت در مورد فواید مشارکت در اقتصاد و از جمله انفاق نه به معنای بخشیدن بلکه نوعی سرمایه گذاری هدفمند در امور اقتصادی اینگونه ادامه میدهد و میفرماید:
« الشَّیْطَانُ یَعِدُکُمُ الْفَقْرَ وَیَأْمُرُکُمْ بِالْفَحْشَاءِ ۖ وَاللَّهُ یَعِدُکُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَفَضْلًا ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ »
شیطان به شما میگوید اگر در امور اقتصادی و حمایت از اقتصاد اسلامی و حمایت از ستون فقرات اسلام شرکت کنید فقیر می شوید.
یعنی چون این مشارکت سودش کمتر است ، کمتر منافع دارید و عقب هستید.
نگاه شیطان به اقتصاد اسلامی نگاه منافع بیشتر ظاهری است.
اما خداوند شما را به عمق و محتوا و زیر ساخت های این سرمایه گذاری دعوت میکند و میفرماید در این کار اقتصادی که حمایت از اسلام هم هست شما علاوه بر منفعت به فضل و امتیازاتی خواهید رسید که مهمترین آن استمرار و ثبات اقتصاد و ثبات در اجتماع و معیشت است و ........ و این ثبات مهمتر از منافع مقطعی و محدود است.
در ادامه در آیه بعدی خداوند از حکمت کار و عاقبت کار میفرماید
« یُؤْتِی الْحِکْمَةَ مَنْ یَشَاءُ ۚ وَمَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْرًا کَثِیرًا ۗ وَمَا یَذَّکَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ »
آیات 261 تا 283 سوره بقره از سری آیات و توصیه ها و دستورات اقتصادی و اجتماعی قرآن است که بصورت ظاهری فقط روی موضوع انفاق و قرض دادن و ربا صحبت شده ، درصورتیکه عمق آیات توصیه به حمایت و مشارکت در امور اقتصاد در امت اسلام و حمایت از اقتصاد اسلام و مسلمانان است
سال 1404 بنا به توصیه رهبر انقلاب سال « سرمایه گذاری برای تولید » نامگذاری شد و حضرت آقا به عموم مردم و دولت و مجلس و قوه قضاییه و نهادهای مالی و غیر مالی کشوری و لشگری توصیه کردند که در حمایت از اقتصاد اسلام در امر تولید و خدمات سرمایه گذاری کنند و انتظار هم این بود که اینگونه شود.
اما چه شد
دوستان کم کاری کردند اما دشمنان در داخل و خارج خیلی فعالیت کردند که مردم را از این هدف مقدس دور کنند.
دشمنان یا بهتر بگویم شیاطین داخلی و خارجی در لباس انس و جن با تهدید و ترعیب ترس بجان مردم انداختند و گفتند جنگ است و فقر و بدبختی در راه است و کسی به کسی رحم نمیکند و تورم است و گرانی است و ...... چه و چه
گفتند ای مردم مواظب باشید که فردا باید کاسه گدایی دستتان بگیرید و از این خانه به آن خانه گدایی کنید و ......
گفتند به حکومت اسلامی نمی توانید اعتماد کنید و فساد دارد و اقتصاد مملکت زمین خورده و در مملکت چیزی نیست و .......
نتیجه اینکه
سرمایه ها بسیار ارزشمند مردم بجای پشتیبانی از اقتصاد ملی سر از صرافی ها و طلا فروشی ها درآورد و پول مردم که می باید به سمت تولید هدایت میشد با خرید طلا و ارز های خارجی در خانه ها حبس شد و خوش بحال دزدان گردید
تولید و خدمات در رکود رفت و قطعا مالیات کمتر گرفته میشود و تعداد بیکاران بیشتر و در ادامه دولت کم پول و مجبور به قرض و در ادامه کسر بودجه و تورم و گرانی مضاعف و .......
این راه چند ساله ادامه دارد
سئوال : آیا مردم مقصرند؟
پاسخ : این اتفاقات تقصیر مردم نیست، بلکه مقصر اصلی کم کاری حوزه های علمیه و دانشگاه ها و شورایعالی انقلاب فرهنگی و شورای فرهنگ عمومی و معاونت زنان ریاست جمهوری و کمیسیون های اجتماعی و فرهنگی مجلس و وزارت ارشاد و وزارت آموزش و پرورش و وزارت علوم و سایر نهادهای مرتبط با امور فرهنگ و اجتماع کشور است که به مردم اسلام را به معنای واقعی اسلام یاد ندادند و بجای کارهای اصولی در حاشیه ها بجان هم و بجان مردم افتادند
یک مثال میزنم و فکر میکنم العاقل یکفی بالاشاره کفایت کنند
گفته شده که در کشور مالزی حدود هجده سال قبل ورشکستگی اقتصادی اتفاق افتاد . دولت مالزی بدلیل سقوط بورس ورشکسته شد و از مردم کمک خواست
مردم احساس مسئولیت کردند و اسناد مالکیت و طلاهای خودشان را به دولت به عنوان پشتوانه پول ملی قرض دادند
دولت مالزی به واسطه اعتماد و اعتبار مردم از آن بحران خارج شد و ظاهرا اقتصادش نجات پیدا کرد.
اما در کشور ما چه اتفاقی افتاده و دارد می افتد
تقی به توقی میخورد و شایعه میشود، مردم بدو بدو میروند سراغ طلا فروشی ها و دلار فروشی ها
سال گذشته کل کسری بودجه ما که ناشی از از بی انضباطی مالی دولت بوده و است حدود 10 میلیارد دلار بود که با تدابیری میشد آنرا کنترل و مدیریت و تورم حدود 50 درصد را به زیر 20 درصد و حتی کمتر رساند اما حاصل بی تذبیر دولت و مجلس شد تورم حدود 50 درصد و کمتر شدن ارزش پول ملی و تورم و گرانی و .....
قرار بود که در کشور رقابت باشد و در این بازار آزاد رقابت مردم در اقتصاد ملی مشارکت جدی داشته باشند.
اما حاصل همه این شعارها و جلسات و قوانین و مصوبات این شد که حدود 100 میلیارد دلار و احتمالا بیشتر پول مردم در خانه ها و به اصطلاح خودشان جاهای امن خارج از گردش اقتصادی ملی در خدمت دشمنان ما قرار بگیرند.
به نظر مقصر مردم نیستند.
بلکه مقصران اصلی دولت و مجلس و قوه قضاییه و سایر نهادهای مالی و حمایتی کشوری و لشگری هستند که کاربرد و اثرات حضور و مشارکت مردم را در اینجا ها نمی بینند
در یادداشت قبلی نوشتم ، آدم های ناتراز عامل اصلی ناترازی ها در کشور هستند
حالا هم تاکید میکنم با وجود این آدمها و افکار ناتراز و تلاش برای تامین و حفظ تعارض منافع و ترس از حضور مردم در متن اقتصاد و اجتماع ، انتظار تراز نباید داشته باشید.
از این جمعیت بیش از دو میلیون و چند صد هزار حقوق بگیر حکومت جمهوری اسلامی انتظار خیلی بیشتر از این ها را داشتیم و داریم.
ترا بخدا بی تفاوت نباشید و بفکر باشید، أُوصِیکُمَا بِتَقْوَی اللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِکُمْ
نظر شما