به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، امیرالمؤمنین علی (ع) با هشدار درباره‌ی طمع‌ورزی، چپاولگری و عدم انصاف اطرافیان زمامدار، دستور می‌دهد که حاکم باید قاطعانه با ریشه‌های ستم‌کاری خواص مقابله کرده، از واگذاری اموال و امتیازات عمومی به آنان بپرهیزد و در اعطای حق، بین خویش و بیگانه تفاوتی قائل نشود؛ زیرا هرگونه امتیازدهی به نزدیکان، علاوه بر زیان به مردم، عیب و ننگ ابدی برای حاکم به همراه خواهد داشت. همچنین، راهکار شفاف‌سازی و عذرخواهی برای زدودن سوءظن از ذهن مردم را به عنوان یک وظیفه اخلاقی و سیاسی بیان می‌فرماید.
در نامه ۵۳ نهج البلاغه آمده است:
همانا زمامداران را خواص و نزدیکانی است که خود خواه و چپاولگرند، و در معاملات انصاف ندارند، ریشه ستمکاریشان را با بریدن اسباب آن بخشکان، و به هیچ کدام از اطرافیان و خویشاوندانت زمین را واگذار مکن، و به گونه ای با آنان رفتار کن که قرار دادی به سودشان منعقد نگردد که به مردم زیان رساند، مانند آبیاری مزارع، یا زراعت مشترک، که هزینه های آن را بر دیگران تحمیل کنند، در آن صورت سودش برای آنان، و عیب و ننگش در دنیا و آخرت برای تو خواهد ماند.
حق را به صاحب حق، هر کس که باشد، نزدیک یا دور، بپرداز، و در این کار شکیبا باش، و این شکیبایی را به حساب خدا بگذار، گر چه اجرای حق مشکلاتی برای نزدیکانت فراهم آورد، تحمّل سنگینی آن را به یاد قیامت بر خود هموار ساز.
و هر گاه رعیّت بر تو بد گمان گردد، عذر خویش را آشکارا با آنان در میان بگذار، و با این کار از بدگمانی نجاتشان ده، که این کار ریاضتی برای خود سازی تو، و مهربانی کردن نسبت به رعیّت است، و این پوزش خواهی تو آنان را به حق وامی دارد.
منبع: شفقنا
نظر شما