به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، آیت الله العظمی جوادی آملی، معظم له در ادامه شرح نهج‌البلاغه و در تفسیر کلام قصار ۱۸۳ امیرالمؤمنین علیه‌السلام با مضمون «مَا اخْتَلَفَتْ دَعْوَتَانِ إِلَّا کَانَتْ إِحْدَاهُمَا ضَلَالَةً» بیان داشتند: هر جا اختلاف در ادعا باشد، یکی از آن دو بر باطل است، زیرا دو حق هرگز با هم تعارض ندارند، دو مومن و دو طاهر، هیچ وقت با هم اختلاف ندارند.
بنابر روایت شبستان، معظم له با تبیین معنای واژه‌ی «اختلاف» افزودند: اختلاف دو گونه است؛ گاهی از خلافت می‌آید و گاهی از مخالفت. اگر اختلاف از خلافت باشد، رحمت است؛ مانند همین اختلافی که در نظام هستی هست که خداوند می فرماید ما این اختلاف شب و روز را انجام دادیم، این اختلاف، تضاد و نزاع نیست، بلکه جانشینی و تداوم است؛ و پیامبر نیز درباره جامعه اسلامی فرمود: «اخْتِلافُ اُمّتی رَحمَةٌ» در جامعه‌ی اسلامی نیز اختلاف امتی که به معنای همکاری و جانشینی در انجام وظیفه باشد، رحمت است؛ اما اختلافی که ریشه در مخالفت داشته باشد، منشأ فساد و گمراهی است. این اختلاف، غده بدخیم است، از همین روست که فرمود: هر اختلافی که بر پایه‌ی مخالفت باشد، یکی حق است و دیگری باطل و اگر به نزاع و تقابل بین افراد و گروه‌ها بینجامد، انحراف از مسیر الهی است.
ایشان در ادامه، ضمن اشاره به نامه‌های امیرالمؤمنین علیه‌السلام در نهج‌البلاغه درباره‌ی کارگزاران حکومت، بر ضرورت پرهیز از اختلاف میان ملت و دولت تأکید کرده و فرمودند: اگر میان دولت و ملت شکاف ایجاد شود، اساس نظام آسیب می‌بیند. اگر مسئولی میان خواسته‌های عقلانی و نفسانی‌اش متزلزل باشد، از عدالت دور می‌شود.
معظم له با اشاره به سخنان امیرالمؤمنین علیه‌السلام در نامه ۵۹ نهج‌البلاغه تأکید کردند: حضرت به اسود بن قطبه می فرماید: «فَإِنَّ الْوَالِیَ إِذَا اخْتَلَفَ هَوَاهُ مَنَعَهُ ذَلِکَ کَثِیراً مِنَ الْعَدْلِ»، اگر خواست و میل والی یکسان نباشد و اختلاف درونی داشته باشد، از عدالت باز می‌ماند. زیرا کسی که دل و عقلش در مسیر واحدی حرکت نمی‌کند، نمی‌تواند عادل باشد. چنین فردی فاسد و خود بیمار است و جامعه را نیز بیمار می‌کند.
ایشان تاکید کردند: در نهج‌البلاغه آمده است: اگر عدالت رعایت شود، دولت پایدار می‌ماند؛ اما هرگاه والی بر مردم سخت گیرد یا در میان مردم عدالت نباشد، سخن‌ها دوگانه می‌شود، نشانه‌های ظلم آشکار می‌گردد و دین آسیب می‌بیند. در چنین وضعی، حفظ مملکت کار آسانی نیست.
آیت الله العظمی جوادی آملی با تأکید بر اینکه مسئولان باید تا حد توان خود برای اجرای عدالت و آرامش مردم بکوشند، افزودند: آنچه از توان شما برمی‌آید انجام دهید و در عین حال به مردم وعده‌های صادق بدهید تا ملت نه بی‌راهه برود و نه راه کسی را ببندد. این تلاش‌ها در مسیر حفظ نظام، خود نوعی جهاد است.
معظم له در ادامه با اشاره به روایت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله و سلم)، درباره معنای گسترده جهاد، اظهار داشتند: روزی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در مسیر حرکت خود با جمعی از اصحاب عبور می‌کردند. جوانی نیرومند را دیدند که با نشاط و توان در رفت‌وآمد بود. برخی از اصحاب گفتند: ای کاش این جوان در راه خدا و در میدان جنگ حضور داشت. پیامبر فرمودند: راه خدا تنها جبهه و میدان نبرد نیست؛ اگر این جوان بیرون آمده تا پدر و مادر پیر خود را تأمین کند، در راه خداست؛ اگر برای رسیدگی به همسر و فرزندانش تلاش می‌کند، در راه خداست؛ اگر برای حفظ آبرو و عزت خویش کار می‌کند، در راه خداست؛ و اگر برای پرداخت بدهی خود یا رفع نیاز مردم می‌کوشد، او نیز در مسیر الهی گام برمی‌دارد.
آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی افزودند: جهاد تنها در سنگر نظامی نیست؛ در جبهه داخلی نیز می‌توان مجاهد بود. کسی که نظام را حفظ می‌کند، آبرو و اقتصاد کشور را پاس می‌دارد، گرانی را کاهش می‌دهد و مشکلات مردم را برطرف می‌سازد، او نیز مجاهد فی‌سبیل‌الله است و در صف شهدا مأجور خواهد بود.
ایشان در پایان تأکید کردند: اگر مسئولان و مردم هر یک در جای خود چنین نیتی داشته باشند و برای خدا کار کنند، خیر و برکت نصیب جامعه می‌شود و نظام اسلامی با عدل و اخلاص استوار می‌ماند.
نظر شما