وو یولو یک بار خانه‌اش را به آتش کشیده، روی خودش اسید باتری ریخته، همسرش را تا پای طلاق کشانده و خیلی راحت می‌پذیرد که اختراعاتی را که از آهن‌پاره‌ها ساخته؛بیشتر از بچه‌هایش دوست دارد.
با این همه، این کشاورز که ساخت روبات‌ها را به تنهایی آموخته، خوشحال است؛ چون روبات‌هایی که زندگی‌اش را وقف آن‌ها کرده، بالاخره آنقدر پول و شهرت نصیبش کرده‌اند که بتواند برای همیشه شخم‌زدن را کنار بگذارد.
این مخترع عجیب با روباتی به اندازه یک انسان واقعی که حرف می‌زند و راه می‌رود، در روستای زادگاهش گردش می‌کند. وو یولو، این روبات را سی‌ودومین پسر خودش می‌نامد.
«من یک روبات کالسکه‌کش هستم. وو یولو پدر من است و من او را در این اطراف می‌گردانم.» این‌ها جملاتی هستند که از لب‌های لاستیکی این روبات بیرون می‌آید و عابرانی را که به کالسکه و چرخ‌های عجیب و غریب آن توجهی ندارند، شگفت‌زده می‌کند.
کارهای قبلی این مخترع ساده‌تر بودند. اولین کارش در سال 1365 / 1986 تنها از سیم و چرخ‌دنده ساخته شده بود و فقط می‌توانست چند گام بردارد.
اما اختراعات بعدی به‌تدریج شگفت‌انگیزتر و باهوش‌تر از آب درآمدند. آن‌ها با بدن‌های ساخته شده از لوله‌های پلاستیکی یا پیچیده‌شده در پارچه‌های دامنی، می‌توانستند چای بریزند، برای کشیدن سیگار فندک تعارف کنند، از دیوار بالا بروند و با پاهای مغناطیسی‌شان روی سقف راه بروند.
وی در حیاط پر از چرخ‌دنده و آهن‌پاره و فرزندان آهنی‌اش به خبرنگار رویتر گفت: «از وقتی جوان بودم هرگز سیگار نکشیده‌ام، الکل ننوشیده‌ام و حتی ورق بازی نکرده‌ام. تنها عشق من استفاده از مغزم بود، خصوصا برای کار با ماشین‌ها. ماشین‌های متحرک مرا افسون می‌کنند.»
وو یولو 48 ساله با جدیت می‌گوید: «روبات‌هایم را بیشتر از پسرهایم دوست دارم!» فرزندان انسانی او مدت‌هاست که خانه را ترک کرده‌اند. احتمالا فرزندانش بعد از تجربه تلخی که از آتش‌سوزی خانه داشتند، وی را ترک کرده‌اند تا در جای دیگری بخت خود را امتحان کنند؛ اما پدرشان را نمی‌توان از اختراعاتش جدا کرد.
وو می‌گوید: «بعد از این‌که خانه را آتش زدم، خیلی پشیمان شدم؛ چون همسر و فرزندانم حتی جایی برای زندگی نداشتند. فکر کردم بی‌خیال روبات‌ها شوم، اما در شش ماهی که روبات نساختم، احساس بدی داشتم. اصل نمی‌توانستم ادامه دهم.»
اغلب کشاورزان چینی با کمبود منابع مالی مواجهند و وو یولو نیز از این قاعده مستثنی نبوده است. اولین روبات‌هایش را از آهن‌پاره‌هایی که این طرف و آن طرف پیدا می‌کرد، می‌ساخت؛ اما هرچه جاه‌طلبی‌اش بیشتر می‌شد، هزینه‌هایش هم بالا می‌رفت. این شد که از اقوام و دوستان بی‌میلش پول قرض کرد، تا آن‌که 90هزار یوآن (معادل 170،13 دلار) قرض بالا آورد. این پول برای روستاییان چینی، ثروت کوچک به حساب می‌آید.
اما بهایی را که او پرداخته نمی‌توان فقط با یوآن اندازه گرفت. او در یک انفجار با پاشیدن اسید باتری به خودش، صورت و سینه‌اش را سوزاند و در بیمارستان بستری شد.
وی با ساختن ماشین‌هایی که کارهای عجیب و غریب انجام می‌دهند، توانسته از همسایه‌های مشکوکش قدری پول بگیرد و بین آن‌ها اندکی احترام به دست آورد؛ اما همسرش دونگ شویان، که مدت‌ها رنج کشیده بود، شوهر غیرعادی‌اش را ترک کرد. وی با لبخندی کنایه‌دار می‌گوید: «او خانه را از بین برده بود، ما هیچ پولی نداشتیم. آن موقع واقعا می‌خواستم با پسرانم بروم و او را ترک کنم. خیلی زیاده‌روی کرده بود.»
اما پس از توجه رسانه‌های داخلی و خارجی به این مخترع و کسب چندین جایزه، شانس به وو رو کرد. او برای نمایش اختراعاتش، چین را گشت و در یک مسابقه ملی که توسط یک شبکه تلویزیونی ترتیب داده شده بود، باهوش‌ترین کشاورز-مخترع چینی لقب گرفت.
وی هم‌اکنون با دانشگاه‌ها و شرکت‌های بسیاری در تولید روبات همکاری می‌کند و تصمیم گرفته است برای به دست آوردن پول و قلب همسرش تلاش کند. همسرش می‌گوید: نهایتا همه این‌ها بی‌نتیجه نبود! به‌علاوه او الان خیلی مشهور است و من از این بابت احساس غرور می‌کنم.
رویترز - 9 ژانویه / ترجمه: بهنوش خرم‌روز
نظر شما