نسرین وزیری: در حالی که صفحه نخست روزنامهها در 20 روز اول تیرماه آن سال به اعلام تعداد کشته شدگان دو حادثه اول اختصاص داشت و هر روز خبری دال بر اعلام شکایت ایران از آمریکا در سازمان ملل، همراهی امارات با ایران در معرفی آمریکا به شورای امنیت سازمان ملل به عنوان مسئول مستقیم حمله به هواپیمای ایرانی، بیقیدی آمریکا و تهدید به وتو تصمیم شورای امنیت و ... میگذشت؛ یکباره تیتر نخست رسانهها در 27 تیرماه به موضوع پذیرش قطعنامه 598 از سوی ایران اختصاص یافت.
روزنامه جمهوری اسلامی در شماره 2650 که روز 28 تیر سال 67 منتشر شد، هم نامه ایران به خاویر پرزدکوئیار دبیرکل سازمان ملل مبنی بر اعلام موافقت با قطعنامه 598 را منتشر کرد و هم بیانیه ستاد فرماندهی کل قوا خطاب به ملت ایران در این خصوص را. قطعنامه شورای امنیت پیرامون جنگ عراق با ایران و اظهارات دبیرکل سازمان ملل نیز در صفحه دوم این روزنامه منتشر شده بود.
خبر پذیرش قطعنامه از سوی ایران در یک خط لاصه شده بود و آن اینکه «خاویر پرزدکوئیار اعلام کرده بود که نامهای از سیدعلی خامنهای رئیسجمهور ایران دریافت کرده که طی آن اعلام شده جمهوری اسلامی ایران قطعنامه 598 را میپذیرد.»
در بیانیه ستاد فرماندهی کل قوا نیز آمده بود: امروز شرایط تازهای پدید آمده است که ادامه دفاع مقدس و تلاش برای حفظ اسلام و انقلاب اسلامی اتخاذ موضع تازهای را میطلبد....بکارگیری وسیع و بی سابقه سلاحهای شیمیایی نشانه دیگری از توطئه خطرناک بینالمللی علیه ایران است. امروز تمام دنیای استکبار و ارتجاع میکوشند تا بر چهره دشمن متجاوز ما که جنایاتش در تاریخ بی سابقه است نقاب دروغین صلح خواهی بزنند و ملت مظلوم و مقاوم ما را که جز دفع تجاوز هدفی نداشته و ندارد در افکار عمومی جهانیان و حتی مسامانان جنگ افروز نشان دهند و از طرف دیگر با فشار همه جانبه کشور و ملت را مورد تهدید قرار دهند. طبیعی است که در چنین شرایطی بکوشیم تا نقاب دروغ را از چهره متجاوز برداریم و ابتکار عمل را در صحنه بین المللی از دست دشمنان اسلام و استقلال ملتها بگیریم. اعلام موضع تازه جمهوری اسلامی ایران به دبیرکل سازمان ملل متحد در جهت اعمال این سیاست تازه است.
در این اطلاعیه به تداوم حضور رزمندگان در جبههها تاکید شده بود تا دشمنان از ادامه تجاوز به خک میهن، مایوس شوند.
در قطعنامه شورای امنیت نیز آمده بود که سازمان ملل خواستار آتش بس فوری و بازگشت بدون تاخیر کلیه نیروها به مرزهای بین المللی است و اسرای جنگی نیز بلافاصله پس از آتش بس، باید تبادل شوند. لزوم همکاری ایران و عراق با دبیرکل سازمان ملل برای یافتن راه حل قابل قبول، تشکیل کمیتهای زیر نظر دبیرکل برای تشخیص آغاز کننده جنگ و برآورد میزان خسارات و کمک بین المللی برای بازسازی دو کشور، خودداری دیگر کشورها از اقداماتی که باعث گسترش جنگ میشود و... نیز از دیگر بندهای آن بود.
فردای آن روز دکوئیار اعلام کرد که مذاکرات فوری با طرفین جنگ خواهد داشت تا ظرف یک هفته تا ده روز دیگر، آتش بس میان آنها برقرار شود.
این در حالی است که عراق به تجاوزات خود ادامه داده و بار دیگر چند مرکز غیرنظامی و اقتصادی ایران را بمباران کرد. در این حمله، هواپیماهای عراقی به تاسیسات نیروگاه اتمی بوشهر و پروژه پتروشیمی ایران و ژاپن در بندر امام خمینی، خساراتی وارد آورده و جنگندههای ایرانی نیز دو فروند هواپیمای عراقی را منهدم کردند. مهندس امراللهی رئیس سازمان انرژی اتمی ایران نیز در نامهای به دبیرکل سازمان ملل، اعتراض ایران را از هفت بار حمله عراق به نیروگاه بوشهر در چهار سال اخیر ابلاغ کرد.
24 سال از آن روز میگذرد. شورای امنیت سازمان ملل، عراق را به عنوان آغازگر جنگ تحمیلی 8 ساله علیه ایران معرفی و این کشور را ملزم به پرداخت غرامت نمود. غرامتی که صدام حاضر به پرداختش نشد و دولت کنونی عراق نیز در قبال آن سکوت اختیار کرده است.
/2929
نظر شما