شی‌ون درحالی مدال طلای المپیک را بدست آورد که تا پیش از آغاز 100 متر آخر (کرال سینه) اول نبود؛ اما او توانست در این بخش 5 ثانیه عقب‌ماندگی خود را جبران کند و با فاصله قابل‌توجه نسبت به دیگر رقبا اول شود. سوال اینجاست که چطور قهرمان شنای زنان به رکورد بهتری نسبت به قهرمان شنای مردان دست یافته است.
کوین موران، شناگر سابق و عضو هیئت‌علمی دانشکده سلامت دانشگاه آکلند در نیوزیلند به خبرنگار نیوساینتیست گفت: «ورزشکاران برجسته معمولا قانون بازگشت نزولی را تجربه می‌کنند. طبق این قانون در بخش پایانی نمودار عملکرد، بروز جهش‌هایی در عملکرد طبیعی است اما اینکه عملکرد در انتها به اوج خود برسد، غیرمنتظره است».
این رکورد به‌قدری عجیب بود که جان لنرد، عضو انجمن جهانی مربیان شنا عملکرد شی‌ون را باورنکردنی توصیف کرد؛ ولی شی‌ون و مسوولان تیم چین هر گونه احتمالی در مورد دوپینگ را رد کردند. خوشبختانه تمام مدال‌آوران المپیک مورد آزمایش دوپینگ قرار می‌گیرند و اگر عملکرد فوق‌العاده‌ای در رقابت‌ها نشان دهند، این آزمایش‌ها سخت‌گیرانه‌تر انجام خواهد شد؛ و در مورد یه شی‌ون، کمیته المپیک بریتانیا اعلام کرده است که او پاک است.
یک قهرمان استثنایی؟
میچ لوماکس، روان‌شناس ورزشی در گفتگو با نیوساینتیست گفت: «در اغلب شرایط انتظار ندارید که یک شناگر زن بتواند بر شناگر مرد غلبه کند، مگر اینکه ورزشکار مرد به مشکلی برخورده باشد؛ البته این را اشتباه برداشت نکنید، منظورم این نیست که چنین اتفاقی از نظر فیزیولوژی غیرممکن است».
اندرو جونز، فیزیولوژیست دانشگاه اکستر در انگلستان در توضیح تفاوت عملکرد مردان و زنان می‌گوید: «یکی از مهم‌ترین تفاوت‌ها در عملکرد زنان و مردان، بخصوص در ورزش‌های استقامت، به این عامل برمی‌گردد که زنان عموما قلب کوچک‌تری دارند. علاوه بر این، بدن مردان هورمون جنسی تستوسترون را به میزان بیشتری تولید می‌کند. تستوسترون به‌نوعی داروی دوپینگی است و با افزایش تولید هموگلوبین، سبب می‌شود خون بتواند اکسیژن بیشتری را منتقل کند. این درحالی است که بیشترین میزان اکسیژنی که می‌تواند به ماهیچه‌های زنان منتقل می‌شود به طور متوسط کمتر از این مقدار برای مردان است و اکسیژن کمتر یعنی انرژی کمتر.
جان بروور، مدیر دپارتمان ورزش دانشگاه بدفوردشایر و عضو کمیته ضددوپینگ انگلستان معتقد است ظهور یک قهرمان استثنایی از جمعیتی به اندازه چین، آن‌قدرها شگفت‌انگیز نیست. هرچند که او به این نکته نیز اشاره می‌کند که نمونه‌های گرفته‌شده از ورزشکاران تا 8 سال پس از رقابت‌ها نگهداری می‌شوند و اگر در آزمایش‌های بعدی مشخص شود که ورزشکاری از داروهای ممنوعه استفاده کرده، مدالش پس گرفته می‌شود. دلیل این کار، این است که رقابت بین دوپینگ‌کنندگان و آزمایش‌کنندگان رقابتی نابرابر است و ورزشکاران همیشه یک گام جلوترند!
5353
نظر شما