به گزارش خبرآنلاین، «تحلیل جامعه شناختی جریانهای روشنفکری در ایران (1357-1284)» را سید میرصالح حسینی جبلی نوشته و موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) آن را منتشر کرده است.
از لحاظ اجتماعی، ورود روشنفکری به ایران سبب شد تا نخستین روشن فکران ایرانی با همان دستگاه مفهومی تبیین کننده وضعیت اجتماعی غرب، وضعیت اجتماعی و مذهبی ایران را نیز تبیین کنند. از همین رو کشمکش‌هایی بین نخبگان مذهبی و نخبگان ایدئولوژیک در وقوع مبانی نظری روشنفکری پدید آمد و رفته رفته به پیدایش نوع تعدیل‌شده‌ای از روشنفکری دارای زمینه‌های اسلامی انجامید.
در این پژوهش به بررسی علت مخالفت علما در مقام نخبگان و عامل‌های انسانی دینی با جریانات مختلف فکری و اجتماعی یک‌صد سال اخیر جامعه ایران پرداخته شده است و تأکید بیشتر آن بر حوادث سال های 1284 شمسی تا قبل از انقلاب اسلامی ایران بوده است.
آنطور که سایت کتابخانه و مرکز اسناد مجلس گزارش داده، کتاب در پنج فصل تدوین شده، «فصل اول، چارچوب مفهومی که در آن مفاهیم دین و روشنفکری با توجه به معنای لغوی، اصطلاحی و با طرح چارچوب مفهومی شرح داده شده است. فصل دوم، روشنفکری در غرب و ایران که در دو بخش تنظیم شده است، در بخش اول پس از بیان خاستگاه تاریخی و اجتماعی روشنفکری به جریان شناسی آن در غرب اشاره شده و در بخش دوم پس از بیان خاستگاه تاریخی و اجتماعی روشنفکری در ایران به شناسایی جزئیات آن پرداخته شده است. فصل سوم، موضع شناسی علما که در سه بخش موضع علما را بررسی کرده است.»
«خلاصه و نتیجه گیری و همچنین یافته های تحقیق» عناوین فصل های پایانی کتاب است. همچنین ضمائم شامل تصاویری از محمد حسن شیرازی، شیخ فضل الله نوری، میرزاحسین نائینی، طالبوف تبریزی، میرزا ملکم خان و ... پایانبخش کتاب است.
گستره این پژوهش از سال 1284 شمسی شروع می‌شود و تا 1357 شمسی ادامه می‌یابد. در این زمینه جریانات روشنفکری تا سال 1357شناسایی شدند اما برای جلوگیری از گستردگی دامنه تحقیق، تنها به نسل اول این جریان که خود دارای سه جریان عمده سیاسی، فرهنگی و فرهنگی- سیاسی است بسنده شده است. همچنین کتاب دارای کتابنامه‌ای از منابع فارسی، عربی و انگلیسی می‌باشد. پایان بخش کتاب نیز نمایه های آن می‌باشد.
6060
نظر شما