خانه که می‌روم، تازه یادم می‌آید چند ساله‌ام / مشروح گفت و گو با مجید قناد در کافه خبر

محبوبه ریاستی: اکثر آدم‌ها وقتی با مجید قناد مواجه می‌شوند، می‌گویند وقتی بچه بودیم برنامه شما را می‌دیدیم. انگار او  هیچ وقت بچه نبوده است. به هر حال نسل‌های زیادی با برنامه‌های او بزرگ شدند و البته کودکی کردند. مجید قناد سال‌هاست که اجرای برنامه‌های کودک را به عهده دارد و روز به روز هم بیشتر شیفته کارش می‌شود. این را از کلامش می‌توان متوجه شد. او از خودش برای‌مان این طور می‌گوید.
 

از دنیای این روزهای مجید قناد چه خبر؟
خدا را شکر انرژی خیلی خوبی دارم. و از کارم بیشتر از گذشته راضی هستم و هم چنان هم دارم تلاش خودم را برای بهتر بودن می‌کنم و دوست دارم همیشه در کار کودک باقی بمانم چرا که واقعاً عاشق بچه‌ها هستم و از بودن کنار آن‌ها لذت می‌برم.

درست است که می‌گویند سند شبکه دو را به نام شما زده‌اند؟
اتفاقاً سال‌ها پیش یکی از مدیران شبکه می‌گفتند شبکه دو را به نام عمو قناد و قل‌قلی می‌شناسند، شاید دلیل این موضوع حضور زیادم در سال‌های متمادی در این شبکه بوده است.

فکر می‌کنید چرا عمو قناد ماندگار شد؟ چون خیلی‌ها دراین سی و اندی سال آمدند و رفتند، اما شما باقی ماندید و دارید کار می‌کنید؟
شاید یکی از دلایش این است که من عاشقانه کارم را دوست دارم و با وجود یک مشکل سریع عصبانی نمی‌شوم و برعکس صبر و حوصله پیشه می‌کنم تا در ‌‌نهایت به آرامش برسم. چون معتقدم آدم هر چیزی را که می‌خواهد با صبر و حوصله می‌تواند به دست بیاورد. نکته دیگری هم که وجود دارد این است که وقتی من کارم را در تلویزیون شروع کردم خب دو شبکه بیشتر نداشتیم. شبکه یک و دو من به اتفاق مرحوم فریما فرهی برنامه‌های بازی، شادی، تماشا و از مدرسه تا مدرسه را درست کردیم که اتفاقا جمع صبح هم پخش می‌شدند و مخاطبان زیادی هم داشت. به هر حال من سعی کرده‌ام هیچ وقت در کارم عجولانه رفتار نکنم و هر روز تلاش بیشتری برای کارم نسبت به روز قبل داشته باشم.

خب کار کودک چه جذابیتی دارد که حدود ۳۰ سال است دارید آن را انجام می‌دهید؟
دنیای من مثل دنیای بچه هاست و چه داخل و چه بیرون استودیو تلاش می‌کنم این روحیه را حفظ کنم. ضمن اینکه بچه‌ها آن قدر شیرین و دوست داشتنی هستند که همیشه از بودن در کنار آن‌ها لذت می‌برم.

یکی از موضوعاتی که شما باید در برنامه‌هایتان مدنظر قرار دهید ارتباط درست با کودکان است. برای ایجاد یک ارتباط خوب و منطقی به خصوص در مورد نسل جدید چه شیوه‌ای را در نظر می‌گیرید؟
سوال خوبی پرسیدید. من همیشه سعی کرده‌ام به روز باشم. ضمن اینکه معتقدم انسان نباید آموزگارهای خودش را از یاد ببرد. هر کسی در زندگی معلمانی داشته است. و از طرف دیگر ما در برنامه‌هایمان یک اتاق فکر داریم که در آن تمام گروه نظرات خود را می‌گویند. به هر حال ارتباط با بچه‌های امروز سخت‌تر از گذشته است. چرا که بچه‌های امروزی با اینترنت سر و کار دارند و دیگر حاضر نیستند تنها با یک توپ پلاستیکی در کوچه بازی کنند. به هر حال به عنوان یک تهیه کننده همیشه از بچه‌های گروهم خواسته‌ام که نقطه نظرات خود را ارائه کنند چون من که علامه دهر نیستم و به تمام امور آشنایی ندارم بنابراین برای به روز بودن باید با یکدیگر مشورت کنیم.

راستی چرا در برنامه‌هایتان دختر‌ها و پسر‌ها را از هم جدا کرده‌اید؟ و از طرف دیگر چرا بچه‌ها ان طور که باید در برنامه مشارکت ندارند و تنها یک بیننده و نظارت کننده هستند؟
ببینید ما نمی‌توانیم غیر از عرف جامعه و فرهنگمان رفتار کنیم. درست است که دختر‌ها و پسر‌ها از یکدیگر جدا هستند اما در عین حال با یکدیگر مشارکت دارند. ضمن اینکه در دبستان‌ها دانش آموزان دختر و پسر از هم جدا هستند و ما هم باید طبق‌‌ همان روشی که قانون گفته رفتار کنیم اما ما به یک اندازه به هر دو بها می‌دهیم. این طور نیست که بین دختر‌ها و پسر‌ها فرق بگذاریم. البته من معتقدم قبل از سن تکلیف حضور دختر‌ها و پسر‌ها در کنار یکدیگر ممانعتی ندارد. اما به هر حال چارچوب برنامه به گونه‌ای است که نمی‌شود برخلاف قانون و عرف جامعه رفتار کنیم. اما همه بچه‌ها در برنامه به نوعی مشارکت دارند. برای مثال ما مسابقه صندلی بازی گذاشته‌ایم و یا در طول برنامه از آن‌ها سوال‌های زیادی می‌پرسیم.

پس موافق این موضوع هستید که بچه‌ها بتوانند در برنامه مشارکت داشته باشند؟
بله، چون قرار نیست آنها اکسسوار باشند.

آیا طرح‌های تازه‌ای هم برای برنامه جمعه به جمعه خونه به خونه دارید؟
بله، برای مثال چند وقتی است که از یک پزشک در برنامه استفاده می‌کنیم که ایشان از بچه‌ها سوالاتی را می‌پرسند و یا در مورد لوازم پزشکی توضیحاتی به بچه‌ها می‌دهند که بسیار مورد استقبال قرار گرفته است. در ضمن به این نکته هم باید اشاره کنم که چون برنامه زنده است نمی‌شود هر کاری را که می‌خواهیم انجام دهیم. چون ممکن است بچه‌ها یکدفعه حرفی بزنند که دیگر نشود آن را روی آنتن جمع کرد. به هر حال برنامه زنده مسائل خاص خودش را دارد.

در مورد موسیقی چطور؟ چقدر دستتان در این مورد باز است؟
خیلی دستمان در این مورد بسته نیست. ضمن اینکه خودم معتقدم که نباید در مورد استفاده از موسیقی غلو کنیم و یا انقدر آن را تند کنیم که از اصالت خود خارج شود به هر حال استفاده از موسیقی خوب است اما به اندازه.

درباره طراحی و ساختار برنامه جمعه به جمعه، خونه به خونه برایمان بیشتر بگویید؟
من به گروه جدیدم همیشه می‌گویم سعی کنیم در برنامه جدیدمان همه موسیقی‌ها و آهنگ‌ها همراه با نمایش باشد و سعی کنیم برخی مواقع حتی در کنار آموزش و پرورش و سایر نهادهای آموزشی نیز نقش خودمان را خوب ایفا کنیم. من همیشه می‌گویم نگذارید برنامه به سمت لودگی برود. و برای همین در برنامه جدید سعی می‌کنیم اجرا‌ها کودکانه باشد و بزرگسالان را به کودکان نزدیک کنیم. اگر لباس پلیس را می‌پوشیم، می‌خواهیم بچه‌ها بدانند این لباسی را که ما پوشیده‌ایم چه وظایفی دارد. و یا با بچه‌ها توپ بازی می‌کنیم. و آن‌ها را فعالانه به مشارکت در برنامه وا می‌داریم. اصلاً دلیل زنده بودن برنامه همین است.

راستی برای اینکه بچه‌ها بتوانند در برنامه‌یتان شرکت کنند چه باید کنند؟
باید به شماره ۳۰۰۰۰۲۰۰ پیامک بزنند و منتظر بمانند تا با آن‌ها تماس بگیریم.

پارتی بازی هم می‌کنید. درست است؟
گاهی اوقات مجبورم این کار را بکنم. برای مثال نمی‌توانم بچه‌های همکارانم را زیاد منتظر نگه دارم. به هر حال ما در هر برنامه می‌توانیم تنها پذیرای، دو تا ۷۵ نفر باشیم. و اگر خدا بخواهد قصد داریم استودیو را بزرگ‌تر کنیم تا بتوانیم بچه‌های بیشتر را در برنامه‌هایمان دعوت کنیم.

آقای قناد بچه‌های شهرستانی چه سهمی در برنامهٔ شما دارند؟
به نکته خوبی اشاره کردید. ما به استانهای زیادی سفر می‌کنیم برای مثال برای تولد امام رضا (ع) به شهر مقدس مشهد رفتیم. به هر حال بچه‌های شهرستانی اگر می‌خواهند در برنامه ما حضور داشته باشند باید به مراکز استانی صدا و سیما در شهر خودشان مراجعه و یا تماس بگیرند ودر این مورد صحبت کنند.

راستی چرا از چهار بازیگر در برنامه‌هایتان استفاده کردید؟
چون خود برنامه این ظرفیت را داشت و از طرف دیگر اگر روزی خدای ناکرده برای یک نفر اتفاقی بیفتد باید فرد دیگری باشد که بتواند جای خالی او را پر کند.

 بالاخره توی هدایایی که به شرکت کنندگان مسابقه از مدرسه تا مدرسه می‌دادید چی بود؟
یک نوع بازی فکری که در واقع در آن زمان تعاملی بود بین شبکه دو و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان. البته ما در آن مسابقه به همه جایزه می‌دادیم چه بازنده و چه برنده. چون به هر حال بازنده‌ها هم تلاش خود را کرده بودند.

اجرای آن زمان با اجرای این دوره چقدر فرق دارد و کدام یک بهتر است؟
فرقی نمی‌کند. اجرا در هر دو زمان برایم خوب بوده و هست. ولی می‌بینید که بچه‌های آن دوره چقدر موفق بودند با این که حتی در زمان جنگ کودکی‌شان را سپری کردند. اما خوشحالم وقتی می‌بینم که بچه‌های دیروز تا این حد موفق هستند این را در آیتم بچه‌های دیروز که امروز به برنامه می‌آیند می‌توانید ببینید.

تا چه زمانی قصد دارید کار اجرا را ادامه دهید؟
تا زمانی که نفس دارم و خود بچه‌ها وهمین طور مسئولین این اجازه را به من می‌دهند کارم را ادامه خواهم داد. اما همیشه بر این باور هستم که نیروهای تازه نفس و جوان باید بیایند و جای ما را بگیرند.

از هم دوره‌ای‌هایتان کسی را به خاطر دارید؟
بله، من با ایرج طهماست، گوهر خیراندیش، حسن پورشیرازی، مهرانه مهین ترابی و... هم دوره بودم و زیر نظر مرحوم حمید سمندریان دوره تحصیلی‌ام را گذرانده‌ام.

مجید قناد در یک جمله؟
وقتی که بین بچه‌ها هستم ۸ سالم است.
وقتی بین همکارانم هستم ۲۵ سال دارم.
و وقتی به خانه می‌روم تازه یادم می‌آید که چند سال دارم.
 

پایان مصاحبه با شما؟
از تمامی گروهم از کارگردان گرفته تا شاعر و طراح صحنه تشکر می‌کنم و مطمئن هستم انرژی خوب آن‌ها باعث موفقیت برنامه شده است و همین طور حمایت خوب مسئولین و مدیران شبکه دو.

5757