انتشار کتابی در عربستان سعودی در تضاد با آرای وهابیان

طبیعی است که این اقدام دلیل بر آن است که در اینجا نزاعی بین وهابیون افراطی با نخبگان متدین وجود دارد. نخبگانی که تاریخ خوانده اند و می دانند که سلف صالح، یعنی نسل صحابه و تابعین نسبت به آنچه منسوب به پیامبر (ص) بوده حساسیت داشتند و به آنها تبرک می جستند.

بحث تبرک را ابن تیمیه مطرح کرد، هرچند شاید پیش از وی هم اندکی وجود داشت، اما حقیقت آن است که در حنابله قدیم مثل احمد بن حنبل و مکتب اهل حدیث چنین بحثی مطرح نبود. زمانی که وهابی های جدید متمرکز روی افکار ابن تیمیه شدند، این مسأله را جدی گرفتند.
محمد بن عبدالوهاب بنیانگزار تفکر وهابی که در دهه اول قرن سیزدهم درگذشت، در این باره سخت گیر بود و هیچ گونه تبرک به نسبت به آثار رسول (ص) را قبول نداشت.
با این حال، مراجعه به متون قدیم نشان می دهد که صحابه و سلف صالح برخلاف محمد بن عبدالوهاب هر کجا پیامبر نماز خوانده بود، هر شیء ای که منتسب به حضرت مانده بود، همین طور زیارت قبر وی، و بسیاری از امور دیگر را می پذیرفتند.
محمد طاهر کردی (1321 ـ 1400ق) یکی از چهره های دانشمند مکه است که آثار فراوانی دارد.
مهم ترین آنها «التاریخ القویم لمکة و بیت الله القدیم» در تاریخ شهر مکه اثری گرانسنگ است که از بسیاری از جهات بی نظیر به شمار می آید.
وی سالها پیش کتاب «تبرک الصحابه بآثار رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم» را نوشت که به صورت غیر رسمی و مخفیانه چاپ می شد اما اکنون انتشارات دارالمنهاج در جده که ناشری با صدها اثر است، این کتاب را به شکل بسیار زیبایی منتشر کرده است.
این اثر که رنگی و با تصاویر بسیار زیبایی از برخی از آثار منتسب به رسول الله (ص) چاپ شده مقدمه ای دارد که خواندنی است. نویسنده آن دکتر عبدالوهاب ابوسلیمان عضو هیئت کبار علمای سعودی است که روی بحث تبرک و تاریخی بودن آن تأکید کرده و پاسخ مطالبی را که رئیس هیئت امر به معروف سعودی بیان کرده داده است.
ابوسلیمان با اشاره به اظهار نظرهای رئیس هیئت امر به معروف در تشکیک در باره این مسائل یا جاهای منسوب به پیامبر، مانند محل تولد آن حضرت، می گوید: این مطالب توسط بزرگان و محدثان برجسته گفته شده و اگر در این مطالب تشکیک کنیم باید در مطالب دینی مان هم که توسط آنها نقل شده تشکیک کنیم!
همین ابوسلیمان کتابی در باره محل مولد النبی (ص) و کتابخانه ای که در حال حاضر به جای آن ساخته شده دارد که اثری بسیار ارزشمند است.
محتوای اصلی کتاب «تبرک الصحابه» مرور بر نقلهای تاریخی است که در زمینه تبرک وارد شده است. در فصل اول تبرک به آثار صحابه مانند آب وضوی آن حضرت، لباس و دیگر اشیاء منتسب به آن حضرت است. فصول بعدی مربوط به تلاش سلف برای حراست از آثار منسوب به آن حضرت و اشیائی است که در شهرها و موزه‌های مختلف نگه داری می‌شود. بوسیدن دست آن حضرت توسط صحابه در روایات مختف آمده که ضمن فصل خاصی گردآوری شده است. یک بخش ادبی هم در پایان دارد که شواهدی را از آنها برای توجه مسلمانان به آن حضرت و احترامی که برای شخصیت ایشان قائلند ارائه کرده است.
گفتنی است که وهابی ها صرفا به خاطر رعایت حال مسلمانان از تخریب گنبد روی قبر پیامبر (ص) خودداری کرده و بارها و بارها تأکید کرده اند که ارزشی برای آن قائل نیستند. به علاوه به لحاظ دینی نیز هر نوع تبرکی را شرک می دانند در حالی که اگر چنین باشد، این اتهام را باید متوجه نسل اول صحابه و تابعین هم دانست که تلاش می کردند هر کجا پیامبر (ص) نماز خوانده، آنها همانجا نماز بخوانند. چنان که صد سال بعد همه این نقاط شناخته شده باقی مانده و تبدیل به مسجد شد.
کتاب مفصل تر و بهتری توسط استاد مرحوم آیت الله میرزا علی احمدی میانجی با عنوان التبرک نوشته شد که تتبع آن بسیار مفصل تر از کاری است که محمد طاهر کردی انجام داده است. اما مهم آن است که در سعودی این بحث مطرح شده و این اثر مجوز نشر گرفته است..
لازم به یاد آوری است که این اثر در سال 1395 ق توسط حیدر انصاری نجف آبادی ترجمه شده و چنان که در مقدمه نوشته اجازه ترجمه را نیز از خود مؤلف دریافت کرده و تصویر آن اجازه را هم در کتاب چاپ کرده است.