به نظر می رسد تاکید رهبرمعظم انقلاب در خصوص رفع مشکلات و مسائل نظام انتخاباتی از طریق تبیین سیاستهای کلی انتخابات ناظر به این مهم باشد که اکتفا به رویکرد حل المسائلی و رفع معضل در این موضوع یک خطای راهبردی است که نمی تواند تمام جوانب و اطراف قواعد قانون گذاری در حوزه انتخابات را بنمایاند. این رویکرد بیش از آنکه ناظر به مسائل حال و آینده باشد معطوف به مشکلات گذشته است.
برای تعیین سیاست های کلی انتخابات که مبنایی برای قانون گذاری در حوزه انتخابات و در نهایت ترسیم هندسه "نظام جامع انتخاباتی" در ایران قرار می گیرد باید به سئوالات عمده ای پاسخ داد که در عین ملاحظه مشکلات گذشته به مسائل پیش رو نظر دارند. پرسش های مهم و به ظاهر ساده ای نظیر اینکه ما از نظام جامع انتخاباتی در ایران چه می خواهیم؟ قرار است خروجی این مکانیسم چه باشد؟ آیا قائل به تقویت احزاب و جامعه مدنی در سایه نظام جامع انتخاباتی هستیم؟ آیا این مکانیسم در مسیر نوسازی نظام سیاسی که یکی از تاکیدات رهبر معظم انقلاب است منجر به بستر سازی در مسیر نظام پارلمانی می شود و یا تقویت نظام ریاستی؟ آیا کارگزاران نظام سیاسی که از دل این نظام جامع انتخاباتی برای ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی، مجلس خبرگان و شوراهای اسلامی شهر و روستا گزینش می شوند تجانس لازم با مردم‌سالاری دینی را دارند؟ و پرسشهایی از این دست که تعیین و تنظیم سیاست های کلی نظام در حوزه انتخابات مسبوق به پاسخگویی آنهاست.
/2727
نظر شما