اغلب گزارشگران ورزشی به خاطر اقتضای شغلی و دلبستگی شخصی، همواره شبکه‌های معتبر ورزشی جهان را رصد می کنند. تماشای هر دو کانال یورو اسپرت، رای اسپرت ست ایتالیا، پلانتیا اسپرت روسیه و ... برنامه‌های ثابت روزانه و شبانه‌شان است.
نکته‌ای هست بین تمام این شبکه‌ها و اطلاع از آن برای خانواده ورزش ایران خالی از فایده نیست. از این قرار که مسوولان ورزش و فدراسیون‌های کشورهای مربوطه، غایب همیشگی در برنامه‌های این شبکه‌ها هستند. حتی شبکه‌های ورزشی پرتعداد حاشیه جنوبی خلیج فارس هم گرچه مسوولان عالیرتبه ورزشی و مدیران باشگاه‌ها را به استودیوهای پخش زنده دعوت می‌کنند؛ اما امکان ندارد مسوولان میانی از جمله رییس کمیته لیگ، معاونت فلان بخش در سازمان ورزش، مسئول کمیته انضباطی و غیره را در برنامه‌های زنده یا تولیدی این شبکه‌ها ببینید. تردید نکنید که برنامه‌های ورزشی در کشور ما در قیاس با بقیه دنیا، رکورددار حضور مسوولان ورزش و مدیران فدراسیون‌هاست.
در هیچ جای جهان به اندازه ایران، مسوولان ورزشی در برنامه‌های تلویزیونی حضور ندارند. بر همین اساس، چهره‌هایی مثل عبدالرحمن شاه حسینی یا دکتر مجتبی شریفی، مشهورترین روسای کمیته انضباطی در سطح جهان هستند و تمام هواداران فوتبال در ایران آنها را می‌شناسند؛ اما مختصری تحقیق کنید و ببینید چند درصد یا به عبارت دقیق‌تر، چند صدم درصد از هواداران فوتبال ایتالیا با نام مسوول کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال کشورشان آشنا هستند.
عزیز محمدی، ممکن است بهترین برنامه‌ریز در عرصه مسابقات باشگاهی در قاره آسیا باشد. محمدعلی صنعتکاران ممکن است نخبه‌ترین کارگزار ورزش کشتی در سراسر جهان باشد؛ اما اینها قرار هم نیست متقابلاً در انجام گفتگوهای تلویزیونی نیز تبحر داشته باشند. ناآشنایی این عزیزان با رسانه و کارکردهای غیر قابل کتمان رسانه، ناگزیر منجر به ایجاد تنش روی آنتن می‌شود. خفیف‌ترین انتقاد کافی است تا آن مسوولان تصور کنند به جایگاه‌شان توهین شده، شخصیت‌شان دارد مقابل بینندگان تلویزیونی تخریب می‌شود و البته بیت‌المال هم به یغما رفته است!
عامل اصلی توجیهات و فرافکنی‌های برخی از مسوولان ورزشی را باید در ناآشنایی آنها با رسالت یک رسانه ملی جستجو کرد. به طور مثال بعد از المپیک، وقتی جواد خیابانی می‌پرسد چرا ناکام شدید؟ مسوول مربوطه با لحن تحقیرآمیزی می‌گوید آیا خودت تا حالا یک وزنه 5 کیلویی بلند کرده‌ای؟! مسوول یکی دیگر از رشته‌ها هم گفت چرا پارسال که موفق شدیم چیزی نمی‌گفتید! دیگری گفت آنهایی که حتی یک جلسه از تمرینات ما را هم ندیده‌اند، حق ندارند انتقاد کنند!
در این میان، دکتر شریفی به یکی از خبرگزاریها می‌گوید: «حاضرم در یک برنامه زنده تلویزیونی با عادل فردوسی‌پور مناظره ورزشی داشته باشم و با بیان محاسن و معایب این برنامه، داوری را به مخاطبان برنامه 90 واگذار کنم. علاقه دارم این برنامه در ساعتی مناسب و با مجری‌گری بهرام شفیع برگزار شود.»
یقیناً حتی برای ضعیفترین و پر ایرادترین برنامه‌های ورزشی نیز، استقلال یک رسانه آن اندازه فروکش نخواهد کرد که کمیته انضباطی یک فدراسیون ورزشی بخواهد در قامت تصحیح کننده‌اش ظاهر شود! اصولاً ارتباطی بین کمیته‌های انضباطی فدراسیون‌های ورزشی با کیفیت یک برنامه تلویزیونی وجود ندارد که اگر داشت، مناظره مسوول کمیته انضباطی فدراسیون تکواندو با برنامه فنون شرقی، مناظره مسوول کمیته انضباطی فدراسیون کشتی با برنامه دایره طلایی و مناظره‌هایی از این دست، زمانی برای پخش سایر برنامه ها باقی نمی‌‌گذاشت. جالب آن که دکتر شریفی که انسان بسیار شریفی هم هست، برای اداره این مناظره، حتی مجری هم معرفی می‌کند! در حالی که به طور کلی انجام چنین مناظره‌ای کاملاً بی‌مورد به نظر می‌رسد. زیرا مدتها قبل از آن، مردم رای خود را درباره برنامه 90 و عادل فردوسی‌پور داده‌اند.
شریفی می‌گوید: «به عنوان یک مسلمان اجازه نداریم از ابزارهای غیردینی و اموری مثل تحقیر و ایجاد درگیری میان طرفین که به کوچک شدن یکی از آنها یا هر دو آنها منتهی می‌شود برای جذاب کردن برنامه خود استفاده کنیم.»
آقای دکتر شریفی عزیز، این اوج کم لطفی شماست که عوامل جذابیت 90 را با ابزارهای غیر دینی مرتبط می‌دانید. مردم را نیز به طرز عجیبی دست کم گرفته‌اید آقای دکتر. اگر 90 از آن ابزارهایی که می‌گویید استفاده می‌کرد، شک نکنید که نوبت به شما نمی‌رسید و سالها قبل از ورود جنابعالی به عرصه فوتبال، مردم با بی‌اعتنایی شان مانع از پخش برنامه می‌شدند.
نظر شما