در بخشی از این مطلب کثیریان درباره حضور سینماگران کنار هم و این گردهمایی هنری نوشته است: «در برهه ای که سینما به لطف مدیریت بسیار ضعیفش، بدترین روزها خود را سپری می کند و به دلایل مشخص، حال اهالی اش خوش نیست و کار صنفی کردن هم به کفر ابلیس می ماند، این جشن صنفی، بسیاری از اهالی سینما را پس از مدت ها گرد هم آورد و اجازه داد تا از تریبونی مستقل و مطمئن و روی یک سن صمیمی و امن، حرف هایشان را بزنند.»
همچنین او در یادداشت خود با اشاره به نحوه داوری و رای دادن منتقدان عنوان کرده است: «منتقدان در این جشن با جوایزشان هم نشان دادند کاری به دعواهای فراتر از متن سینما ندارند. هم «ملکه» جایزه می گیرد و هم «برف روی کاج ها» و هم کار مانی حقیقی دیده می شود و هم کار منوچهر محمدی، هم زرین دست و باشه آهنگر تندیس می گیرند و هم کار تورج اصلانی و درمیشیان و آذرنگ و عطاران از نظر دور نمی ماند.»
در بخش دیگری از مطلب کثیریان آمده است: «بد نیست بدانید جایزه منتقدان با مقیاس های اقتصادی فعلی، به لحاظ مالی چیزی نزدیک به صفر است. اصلا بگذارید بگویم. سال گذشته یک دسته گل، یک تابلو طراحی چهره فرد برنده، به همراه یک لوح تقدیر بسیار ساده و یک تندیس همیشگی انجمن، امسال یک کتاب پوسترهای سینمایی به همراه همان لوح و تندیس و پیرارسال هم شبیه امسال ولی با کتاب های متفاوت جوایز انجمن بودند. فکرش را بکنید. ما مینیاتور و سمند و ده ها سکه نمی دهیم ولی سه برابر می ارزیم!»
اشاره کثیریان به حرف‌های اکبر عبدی در بخشی از این مراسم است. عبدی که برای «خوابم می‌آد» برنده جایزه انجمن منتقدان شد، پس از دریافت جایزه به تندیس‌اش نگاهی کرد و گفت: «این جایزه سه برابر اون سیمرغ می ارزه، چون به داورای اونا از اون پشت مُشتا، فشار میارن ولی به شما کسی نمیتونه فشار بیاره!»
متن کامل یادداشت کیوان کثیریان را (اینجا) بخوانید.
58246
نظر شما