۰ نفر
۱۴ بهمن ۱۳۹۱ - ۲۳:۴۰

محمدرضا نوروزپور

باور کردن ادعای ترکیه مبنی بر اینکه یک گروه تروریستی مارکسیستی به نام حزب جبهه آزادی خلق انقلابی یا DHKPC عامل عملیات انتحاری در سفارت آمریکا در آنکارا بوده سخت است.
به نظر می رسد مرتبط دانستن عملیات انتحاری روز جمعه در برابر سفارت آمریکا در آنکارا به گروه های تروریستی مارکسیستی-لنینیستی آدرس اشتباهی است که دولت اردوغان از ارائه آن اهدافی را دنبال می کند.
ظاهر امر این است که عامل انتحاری فردی به نام اجویت سانلی بوده است. نام او نشان می دهد که ترک بوده و عرب یا حتی کرد هم نبوده است. او یک سابقه دار است که حمله به ایستگاه پلیس و یک مرکز آموزش نظامی در سال 1997 را نیز در کارنامه خود داشته است.
اما ماجرا به این راحتی قابل هضم نیست. همه این ها می تواند جعلی و صرفا اطلاعاتی باشد که از مجاری خاص دولتی یا نظامی در اختیار رسانه ها قرار گرفته است. هیچ گروهی نیز تا کنون مسئولیت این عملیات را که هم مقامات ترکیه و هم آمریکا بر تروریستی بودن آن صحه گذاشتند برعهده نگرفته است.
اما چرا باید به این اطلاعات ارائه شده از سوی مقامات ترکیه شک کرد؟
اولین دلیل برای بروز ابهام، روش انجام عملیات تروریستی است. قطعا همانگونه که دولت ترکیه اعلام کرده حزب جبهه آزادی خلق انقلابی در لیست تروریستی آمریکا و اتحادیه اروپا قرار دارد و این حزب سوابقی از انجام عملیات های تروریستی داشته است اما عمده این عملیات ها حملات مسلحانه به هدف های نظامی، شبه نظامی یا سیاسی بوده اند. انجام عملیات انتحاری از یک گروه مارکسیستی بسیار بعید است. در دو دهه گذشته عملیات های انتحاری شاخصه گروه های اسلامگرای تندرو علی الخصوص گروه های القاعده و سلفی بوده است.
از سوی دیگر فارغ از اتفاقات و رویدادهایی که در دو سال گذشته در خصوص ترکیه و سوریه و اینکه این کشور کانال انتقال خطرناک ترین تروریست ها و تندروهای جهان به سمت سوریه شده است، نمونه هایی از انجام عملیات های تروریستی توسط تندروهای اسلامی منتسب به القاعده وجود داشته است.
خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی دست کم به سه نمونه از این عملیات ها در سال 2003 و 2008 اشاره کرده است. در بمبگذاری های سال 2003 در استانبول، تندروهای اسلامگرای منتسب به القاعده کنسولگری بریتانیا، یک بانک انگلیسی و چند کنیسه یهودیان را هدف قرار دادند که جمعا 58 کشته برجای گذاشت.
در حمله این گروه ها به کنسولگری بریتانیا در نوامبر 2003 کنسول انگلیس راجر شورت و معاون او لیزا هالورث کشته شدند. همین گروه های منتسب به القاعده در سال 2008 به کنسولگری آمریکا در استانبول حمله کردند که سه حمله کننده و سه افسر پلیس کشته شدند. چنین آمار خونینی در کارنامه مارکسیست های چپ گرای فعال درترکیه دیده نمی شود.
در این بین سه گروه انگیزه لازم برای انجام این اقدام و اقدامات مشابهی که ممکن است بار دیگر در این کشور اتفاق بیفتد را دارند .
نخست: اعضای سازمان اطلاعات و امنیت سوریه مخابرات با همکاری روس ها که خواسته اند با این اقدام هشداری به ترکیه بدهند.
دوم: کلیه گروه های مسلح فعال در سوریه اعم از اسلامگراهای سلفی خارجی و گره های مسلح ضد اسد داخلی که علیه بشار اسد می جنگند ماده مستعدی برای انجام این عملیات داشته و دارند چرا که آنها با وعده و وعیدهای ترکیه، عربستان و قطر و به امید مداخله نظامی آمریکا در سوریه پای به این مهلکه گذاشتند اما هم اکنون متوجه شده اند نه آمریکا قرار است مداخله نظامی کند و نه عربستان و قطر مانند گذشته قرار است پول خرج کنند. آنها آمریکا را خائن به خود می دانند و با این اقدام خواسته اند نارضایتی خود از وارد عمل نشدن آمریکا در سوریه را ابراز کنند. از این منظر ترکیه نیز یکی از ناراضیان وضعیت سوریه است چرا که عربستان و قطر دور از گرد و خاک جنگ داخلی سوریه هستند و عملا اسیبی از بحران نمی بینند اما ترکیه در کنار آتش نشسته و از دود این آتش رنج می برد. لذا در همین چارچوب بعید نیست ترکیه نیز نقشی خفی در هدایت، مدیریت و انجام این حمله داشته باشد تا از این طریق نارضایتی از عدم مداخله آمریکا درسوریه و یکسره کردن کار اسد را به نمایش بگذارد.
سوم : برخی از اعضای گروه تروریستی پ.ک.ک نیز می توانسته اند برای انجام این عملیات انگیزه داشته باشند. مذاکرات اخیری که میان دولت اردوغان و اوجالان صورت گرفت اما قبل از آنکه به نتیجه روشنی برسد با اطلاع رسانی های دروغ صورت گرفته از سوی آنکارا مخدوش شد از یک سو و این احتمال که برخی از ناراضیان افراطی و کسانی که هیچ تمایلی به گفتگو و مذاکره با آنکارا ندارند از سوی دیگر دست به این کار زده باشند، هر دو می توانند در این موضوع منشاء اثر بوده باشند مضاف براینکه برخی از گروه های منشعب از پ.ک.ک اساسا برای انجام هرگونه عملیات تروریستی و ضربه زدن به دولت نیازی به هیچ بهانه ای ندارند.
اما آنکارا چه نفعی از آدرس اشتباه دادن می برد.
1- اگر این کار توسط عوامل مخابرات سوریه رخ داده باشد، ترکیه ناچار به آدرس اشتباه دادن بوده است چرا که ترکیه یا باید در برابر این اقدام واکنش نشان دهد یا سکوت کند. واکنش نشان دادن رسمی و علنی به صلاح نیست و سکوت نیز مایه شرمساری و پایین آمدن وجاهت دولت در افکار عمومی است.
2- اگر این اقدام کار معارضین ضد اسد بوده باشد، در اینصورت ترکیه با این آدرس اشتباه دادن خود را از شماتت منتقدان و تحلیلگران سیاسی رهانده است چه آنکه خود کرده را تدبیر نیست.
3- اگر این اقدام کار افراطیون پ.ک.ک باشد ترکیه سعی می کند با این آدرس اشتباه دادن از نابودی مذاکراتی که با اوجالان آغاز کرده جلوگیری می کند.
بدین ترتیب ترکیه تا کنون توپ را به بهترین زمینی که می توانسته انداخته است که هیچ ضرری متوجه کسی نمی کند و باعث نگرانی و تشویش اذهان عمومی نیز نمی شود چرا که افکار عمومی ترکیه به اندازه ای که از جریان های تندروی اسلامی، اقدامات تلافی جویانه سوری ها و عملیات های تروریستی پ.ک.ک می ترسند توجه چندانی به یک گروه گمنام مارکسیستی نمی ترسند.

4949

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 274741

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 15 =