الهام نداف: نشست پرسش و پاسخ فیلم سینمایی «بشارت به یک شهروند هزاره سوم» 18 بهمن با حضور محمدهادی کریمی کارگردان، نیکی کریمی، هنگامه قاضیانی بازیگران، ابراهیم غفوری مدیر فیلمبرداری، علی لدنی تهیه کننده، یلدا جلی تدوینگر در مرکز همایش‌های برج میلاد برگزار شد.
بنا بر این گزارش، در ابتدای نشست محمدهادی کریمی درباره شکل گیری این فیلم، گفت: «جای خالی چنین موضوعی در سینما احساس می‌شد. ما سعی کردیم که چه به لحاظ مضمون و چه به لحاظ فرم به شیوه جدیدی در داستان‌گویی برسیم.»
او ادامه داد:« ترس من از این بود که به دلیل وضوح پیام فیلم مخاطب دلزده شود. قبل از نمایش فیلم نگفتم که این فیلم در مورد خودکشی چند دختر نوجوان و غیره است. بلکه من بی‌ایمانی و واکنش افراد از جنبه ایجابی آن را دیدم. آدم‌ها به بشارت نیاز دارند، و در یاس و ناامیدی بشارت ایمانی است که امیدبخش باشد.»
کارگردان «بشارت به یک شهروند هزاره سوم» در خصوص انگیزه خود برای ساخت این فیلم توضیح داد: «ما زندگی را می‌بینیم و جنینی که رشد می‌کند و همینطور رویش گندم. بیشترین دغدغه ذهنی من برای ساخت این فیلم یک جمله از تاگور مبنی بر این که هر فرزندی به دنیا می‌آید نشانه این است که خداوند از آفریدن بشر ناامید نشده است و دیگری شعری از مولاناست. باید توجه کنیم این فیلم حادثه‌محور نیست بلکه شخصیت محور است. بشارت یک فیلم هنری اجتماعی و یا پلیسی نیست.»
محمد هادی کریمی در ادامه عنوان کرد: « فیلم «بشارت...» یک فیلم زنانه است. فیلم زنانه به معنای حضور زن در فیلم نیست. در فیلم همه ما با آنیمای روحمان درگیر هستیم. و زایشگری و روح لطیفی که در معرض آسیب‌های اجتماعی قرار می‌گیرد به تصویر کشیده می‌شود. فیلم من درباره ایمان است.»
هادی کریمی ادامه داد: «این فیلم در مورد آسیب شناسی در خصوص شیطان پرستی نیست. بلکه تعاملات فکری با مخاطب را درزمینه ایمان بررسی می‌کند. مخاطبی که با ایمان است و این فیلم را می‌بیند باید پس از تماشان آن به این فکر کند که چقدر ایمان دارد. من فکر می‌کنم باید زمانی بگذرد که فیلم رسوب کند.»
کارگردان «برف روی شیروانی داغ» در پاسخ به انتقادها به تیتراژ فیلم و مدت طولانی آن، با انتقاد از واکنش اهالی رسانه در سالن مطبوعات، گفت:« توقع من از سالن مطبوعات بیشتر از این بود. این فیلم در سینماهای مردمی نیز اکران شده و همه با صبر و حوصله آن را می‌دیدند. اما صبر و حوصله در سینمای مطبوعات کم است. من می‌توانستم با سیاهی اسم‌ها را عنوان کنم و یک موسیقی نیز به آن اضافه کنم. باید سه شخصیت اصلی را پر رنگ می کردم. این تیتراژ نوعی تجربه بود حتی از موسیقی فردین خلعتبری در همه جای فیلم و بدون دلیل استفاده نکردم چون دلم نیامد.»
همچنین یلدا جبلی تدوینگر فیلم با ناارحتی از واکنش اهالی رسانه در برج میلاد در زمان نمایش فیلم، عنوان کرد: «زمانی که واکنش مخاطبان را در خصوص تیتراژ دیدم بسیار خوشحال شدم از اینکه طرحی که قرار بود با آقای کریمی برای تیتراژ تغییر دهیم، انجام ندادیم. با این تیتراژ مخاطب از ابتدا می‌فهمد با چه فیلمی مواجه است و اگر آن را نپسندد می‌تواند وقتش را بیشتر از تیتراژ هدر ندهد.»
او ادامه داد: «واقعا متاسفم که سلیقه و حوصله سینمای ما به این سمت رفته که لحظه‌ای تحمل و صبر نداریم. ما آگاهانه به این سمت رفتیم که تیتراژ این گونه باشد. من در تدوین این فیلم دستم باز بود اما متاسفانه از رسیدن نسخه اصلی فیلم به دست من تا شروع جشنواره دو هفته بیشتر زمان نداشتیم.»
محمد هادی کریمی در بخشی از این نشست و با دلخوری و گلایه از واکنش مخاطبان در سالن برج میلاد، گفت: «من واقعا دلگیر شدم چرا که در پلان اول فیلم که بازیگر ما گل‌ها را آب می‌دهد یک نفر در سالن مثل کسی که مسلول است یا مشکل ریوی دارد دائم اخ و تف می کند و فیلم را مسخره می کند. شما هنوز شخصیت داستان را که مدرس حوزه است نمی‌شناسید. این نحوه عقده‌گشایی و بی ادبی به هیچ وجه قشنگ نبود.»
او همچنین افزود: «اگر شخصیت اول فیلم را دوست ندارید اجازه بدهید فیلم جلوتر برود. من این فیلم را با اعتماد و اعتقاد ساختم و به ساختن آن افتخار می‌کنم که در سال 91 از بشارت خدا صحبت کردم. من می‌توانم در مطبم بنشینم و به بیمارانی که به من مراجعه می کنند قرص بدهم اما وقتی برای جامعه‌ای که افسردگی دارد می‌خواهم فیلم بسازم باید به نحوه دیگری عمل کنم.»
محمدهادی کریمی که مدام به واکنش یکی از حاضران در سالن اشاره می کرد، اظهار داشت: «از خداوند سپاسگزارم که توانستم با ترک سالن ناراحتی خود را کنترل کنم، من زمانی جزو مطبوعات بودم و در سالن سینما فلسطین فیلم می‌دیدیم. در مطبوعات تریبون، کاغذ و زمان در اختیار ماست. اگر فیلمی بد بود می‌توانیم درمورد آن بنویسیم، در ضمن باید بگویم شاید تهیه کننده فیلم راضی نباشد اما من و آقای لدنی هنوز یک ریال دستمزد نگرفتیم.»
در ادامه بحث لدنی تهیه کننده فیلم در خصوص بودجه فیلم گفت: «ما این فیلم را با حداقل هزینه یعنی 600 میلیون تومان ساختیم.»
در بخش دیگری از این نشست هنگامه قاضیانی در خصوص تجربه همکاری با محمدهادی کریمی گفت: «با صدای بلند می‌گویم زمانی که شنیدم خانم کریمی بازی در فیلم بشارت را پذیرفتند، برایم افتخارآمیز بود. پیش از این با آقای کریمی کار کرده بودم و محیط محترمانه‌ای را با ایشان تجربه کرده بودم، هفت تا هشت ماه فیلمنامه دستم بود و نقش را خیلی دوست دارم.»
او نیز در ادامه گلایه های کارگردان «بشارت...» با عصبانیت گفت: « نمی خواهم از کسی گلایه کنم اما پیش از این در سینما آزادی این فیلم را دیدم و فضای کاملا محترمی را تجربه کردم. با دیدن فیلم در سینما آزادی انرژی خوبی گرفتم به نحوی که بیش از نیم ساعت پس از نمایش فیلم با مردم درمورد آن صحبت می‌کردم.»
قاضیانی خطاب به اهالی رسانه گفت: «عزیزان محترم من، باید به حرمت بزرگترانی چون فرخ نعمتی، نیکی کریمی که سلطان بازیگری است و آقای فرخ نژاد این رفتارها را انجام ندهید. قرار است من از شما یاد بگیرم اگر من یک فیلم بد بازی کردم یا یک فیلم بد ساخته شد باید نقد بد به قدری زیبا به ما منتقل شود که ما آن را بپذیریم. من حقیقتا موقع نمایش فیلم از خانم کریمی خجالت می‌کشیدم و می‌گفتم ای کاش ایشان فیلم را در سینما آزادی می‌دیدند. دوستانی که دست و کف و سوت می‌زدند، این کار قشنگی نیست نمی‌دانم چرا ما تحمل اندیشه و یک نگاه متفاوت را نداریم. مگر اینجا چاله میدان است؟»
او در پایان خاطرنشان کرد: «در صحنه‌ای که من به جای بدلم در تله افتادم و از دو ناحیه چشم و پا آسیب دیدم به شما مخاطبان فکر می‌کردم و برای احترام به شما خودم به جای بدل این کار را کردم. کسانی که در این صحنه کف می‌زدند و می‌خندیدند آیا به من فکر می‌کردند؟ روزگاری بود که در فیلمها دو نفر می نشستند کباب کوبیده می‌خوردند و چند دیالوگ گل درشت می‌گفتند و همه آنها را تشویق می‌کردند و به‌آن ها احترام می‌گذاشتند.»
57246
نظر شما