کروش را پس می زنیم/ دستپخت لیگ مان عجب تیمی بود؟

بازیکنانی که مصاف تیم ملی با عمان را یاری گر بودند به اصلاح بهترین های لیگ برتر هستند و ایضا میلیاردرها.
بازیکنانی که اگر در لیست کروش نباشند زمین و زمان را بهم می دوزند و گویی که مارادونایند! بازیکنانی که خوب حرف می زنند و ادعا دارند به اندازه ای که قابل وصف نیست اما در عمل چیزی برای عرضه ندارند و در یک کلام هیچند. یک بار که به عمان 4-2 باخته بودیم و این بار به لطف این بازیکنان شکست 3-0 در کارنامه امان به ثبت رسید. شاید عمان برزیل شده!
بگذریم، ضرورت بازی تیم ملی چه بود؟ تا آنجایی که عقل و مشاهداتمان یاری می کند معمولا بازی تدارکاتی بدین منظور انجام می شود که تیم برای مسابقه رسمی آماده شود اما در مصاف با عمان بازیکنانی به میدان رفتند که قرار نیست تیم ملی را در بازی با قطر یاری کنند و شاید در دو بازی بعد از این پیکار هم برای ایران بازی نکنند! 20،10 یا 200،100 هزار دلاری که فدراسیون فوتبال از عمانی ها گرفت آیا ارزش این را داشت که آبروی فوتبال ایران در ورزشگاه سلطان قابوس به حراج گذاشته شود؟
عالی است. از این بهتر نمی شود. بازی تدارکاتی برای تیمی که قرار نیست بازی کند! این را در جایی ندیده بودیم که به لطف مدیریت علی کفاشیان و دوستان دیدیم.
به هر صورت نمایش تیم ملی یا بهتر است بگوئیم خوب های لیگ برتر در مصاف با عمان دردآور بود. هنوز مثل فوتبال دهه شصتی ها محمد نصرتی از خط دفاع می زد برای مهرداد اولادی. انگار مهرداد شزن بود و مدافعان عمان کریم شیره ای. هر کی می خواست خودش را به کروش نشان بدهد.از منطقه یک سوم دفاعی استارت می زدند تا پشت محوطه جریمه حریف. شاید فکر می کردند، دارند فوتبال تک به تک بازی می کنند. یارگیری نفر به نفر در محوطه جریمه هنوز هم برای ما معضلی است حل نشدنی! البته حضور داریم حتی بیشتر از حریف اما یارگیری نمی کنیم. نتیجه این شد که عمان دو بار روی ضربه کرنر به ما گل زد...
این جا یک سوال پیش می آید در باشگاه ها چگونه با این بازیکنان تمرین می شود که اصول اولیه فوتبال را هم نمی دانند! بی جهت نیست که سطح فنی لیگ مان پائین است و تیم ملی این گونه نتیجه می گیرد. نمی شود از یک لیگ قوی تیم ملی این چنینی بیرون بیاید. حتما لیگ مان ضعیف است که تیم ملی به این شکل اعجاب انگیز بازی می کند.
ما که به شکست عادت کرده ایم. هر چه بوده ناکامی بوده، از یاد برده ایم کی قهرمان جام ملت های آسیا شده ایم و به یاد نداریم کی قهرمان باشگاه های آسیا شده ایم. نسل امروز حضور تیم امید را در المپیک ندیده و هر گاه می خواهیم از شیرینی های فوتبال یاد کنیم سختی ها صعود به جام جهانی در ذهن پدیدار می شود. دلخوشیم به این که منبعد این بازیکنان در مصاحبه با رسانه ها داعیه حضور در تیم ملی را نداشته باشند و امید که بی سر و صدا سر خود را بیاندازند پائین و فوتبالشان را بازی کنند و این را هم بگویند. «خوشا به حالمان. چه برکتی دارد این پول فوتبال!»
خیلی ها می گفتند کروش نباید به دنبال اشکان دژاگه و رضا قوچان نژاد و x و y برود. لیگ برتر خودمان دهها از این دست بازیکنان دارد! پس کو این بازیکنان؟ آنهایی که با عمان بازی کردند مگر بهترین های لیگ برتر نبودند، البته در غیاب بازیکنان استقلال و سپاهان؟ لابد امروز با تغییر زاویه انتقاد می گویند کروش کوچ بلد نیست و...
نه نمی شود گفت مربی ای که در منچستر بوده، رئال را کوچ می کرده، تیم ملی پرتغال را در دست داشته چیزی برای عرضه به فوتبال ایران ندارد. کروش دنیایی از علم فوتبال است و تجربه اما ما او را پس می زنیم یا اینکه ظرفیت پذیرشش را نداریم.
ما همه حرف می زنیم و می خواهیم فقط کروش عمل کند. به خدا قسم که این چنین نمی شود!!!

251 41