واگذاری خودروسازان بزرگ کشور به بخش خصوصی در دست اندازهای تازه ای افتاد.

گمانه‌زنی‌ها از واگذاری خودروسازان در حالی‌ که اعلام شده تا پایان سال ایران‌خودرو و سایپا باید خصوصی شوند هر روز ابعاد جدیدی می‌یابد و خریداران احتمالی والبته پول‌داری نیز معرفی می‌شوند. در این بین نگرانی از حضور شرکت‌هایی که  به‌نام «شبه دولتی‌» معروف شده‌اند، هر روز بیشتر می‌شود تا جایی که در بالاترین سطوح کارشناسی نیز مطرح شده بهتر است اول نحوه حضور آنها مشخص شود.

تجربه تراکتورسازی تبریز که در دوران اوج خود و در حین واگذاری، کنسرسیومی ایرانی-خارجی را در میان خریداران خود ‌دید و در آستانه پیوستن به شبکه تامین جهانی، به کنسرسیومی شبه‌دولتی فروخته شد و در حال گذراندن بدترین دوران رکودش است آنقدر واضح بوده که باعث نگرانی‌هایی اینچنینی شود مخصوصا اینکه در چنین واگذاری‌هایی احتمال حضور خریداران خارجی که ورود تکنولوژی و پیوستن به بازارهای جهانی را به دنبال دارد می تواند انگیزه مضاعفی برای تصمیم‌گیران باشد. نکته‌ای که در این میان مغفول مانده سند استراتژی صنعت خودرو است که به تازگی در سازمان گسترش و نوسازی تدوین و برای تایید نهایی به وزارت‌خانه ارسال شده است.

قبل از تایید نهایی این سند، بعید است خریداران خارجی به علت نبود دورنمای روشن و مشخص، وارد رقابت شوند البته شاید ترجیح دولت نیز عدم حضور خارجی‌ها باشد اما نباید فراموش کرد صنعت خودرو نیاز به بازارهای جهانی در تامین، تولید و فروش دارد و در این بین شجاعت مدیریتی می‌تواند این مهم را تحقق بخشد حتی اگر به علت واگذاری زیر 50 درصدی، سرمایه‌گذاری جذابیت زیادی نداشته باشد.       

از سویی دیگر مدیریت در هر دو خودروساز به‌تازگی تغییر کرده و ایران‌خودرو و سایپا هر دو در حال گذار به حساب می‌آیند و همچنان ثبات لازم دیده نمی‌شود چنانچه در هر دو هیات مدیره اختلافات بسیاری وجود دارد و حتی در گروه سایپا، به علت مخالفت وزیر صنایع به شکل بی‌سابقه‌ای مدیرعامل عضو هیات مدیره نبوده و در مقابل مخالفان مدیرعامل در قدرت هستند.

اما آخرین مشکل این واگذاری، شرکت‌های تابعه و مخصوصا قطعه‌سازان زیرمجموعه این دو خودروساز هستند که بیش از یک سال است گفته شده فروخته خواهند شد. اگر دولت برنامه‌ای برای خصوصی سازی واقعی دارد می‌تواند از پتانسیل قطعه‌سازی برای ورود سرمایه‌های بخش متوسط استفاده کند. همچنین پس از آن با فروش خودروساز که مجموعه‌ای کوچک ولی چابک شده، وظایف مونتاژ خودرو را به آورده‌ای بالاتر می‌سپارد. با این روش نه تنها سرمایه‌های کوچک‌تر وارد صنعت خودرو خواهد شد بلکه خریدار نهایی نیز درگیر حاشیه‌های بنگاه‌داری نخواهد بود.

با توجه به تمام این موارد بسیاری از کسانی که از نزدیک تحولات این صنعت را رصد می‌کنند، ترجیح می‌دهند فروش با تامل بیشتری بررسی شده و تا تعیین یک نقشه راه، واگذاری به تعویق افتد.      

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 29967

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
6 + 10 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • hamed IR ۰۶:۱۲ - ۱۳۸۸/۰۹/۲۳
    1 0
    با سلام: خصوصی سازی همش کشکه من از تبریز این حرف و می زنم فقط تراکتور سازی نیست شرکتهایی مانند کمپرسور سازی و ... که در دولت محترم خصوصی سازی شده اندتقریبا دیگه هیچ تولیدی ندارند همین کمپرسور سازی (ارقام دقیق نیستند) نزدیک 300 میلیارد تومن مواد در انبار داشت که قیمت فروخته شده به بخش خصوصی 100 میلیارد تومن بود که اونم بصورت قسطی واگذار شده بود و تقریبا امروز خط تولیدش از کار افتاده و وضع تراکتور سازی بدتر از همه اینا کجاش خصوصی سازیه؟