بعضی‌ها انگار هنر‌توی خونشان است! تا به حال این جمله را شنیده‌اید؟
اما اگر یک نفر در سن 47 سالگی و بعد از یک عمل جراحی ناگهان یک هنرمند شود چه باید گفت؟
مایکل ویات 47 ساله،مدیر فروش آی.تی، تا همین شش ماه پیش هیچ مهارتی در خلق آثار هنری نداشت و حتی به آن فکر هم نمی‌کرد اما ظاهراً یک تومور یا شاید هم برداشتن آن تومور، به شکوفایی خلاقیت هنری‌اش حسابی کمک کرده است.
به نوشته دیلی میل آقای ویات که اهل برکشایر است، مدعی است بعد از عمل جراحی برداشتن تومور که اوائل زمستان گذاشته انجام شده، در واقع از وقتی که به هوش آمده، به نوعی احساس می‌کند مجبور است طراحی کند، نقاشی بکشد و آثارش را به همه دنیا نشان بدهد. ماجرا از پاییز گذشته شروع شد؛ زمانی که آقای ویات در یک باشگاه ورزشی با یکی از دوستانش مشغول صحبت در مورد برخی مشکلات مربوط به سلامتی بود. او بعد از کم جست‌وجو در اینترنت، وی به این نتیجه رسید که احتمالاً مشکلاتی که دارد ناشی از کم شدن تستوسترون در بدنش است. بنابراین سراغ پزشک رفت. البته پزشک معتقد بود که این حال خیلی نادر است اما با این حال برای او آزمایش خون نوشت و با شگفتی متوجه شد که حق با اوست! بنابراین او را فورا برای عکسبرداری آم.آر‌ای فرستاد. پزشکان متوجه شدند که در غده هیپوفیز مغز، یک تومور خوش خیم وجود دارد و هفته بعد، جراحی را انجام دادند.
آقای ویات معتقد است زمانی که از بیهوشی به هوشیاری می‌امد، تصویر‌های عجیب و غریب و خاصی دیده که حالا الهام‌بخش کار‌های هنری او هستند.
خودش بر این باور است که این تصویر‌ها ظهور ناخودآگاهش بر او بوده، انگار بالاخره ناخودآگاهش مجالی برای ارائه خواسته‌هایش به او پیدا کرده است.
وی تعریف می‌کند: «من واقعاً تصاویر عجیبی می‌دیدم، انگار داشتم از یک تونل رنگارنگ رد می‌شدم. بعد از آن به هیچ کدام از آنها فکر هم نمی‌کردم. وقتی مرخص شدم، پنج هفته فرصت استراحت داشتم، قبل از اینکه بخواهم به سر کار برگردم. یک شب احساس کردم خوابم نمی‌برد. برای همین به طبقه پایین رفتم و شروع کردم به کشیدن.
یک برگه A4 پر شد. وقتی کارم تمام شد، دیدم تصویری که کشیده‌ام چقدر جزییات ریز زیادی دارد. بعد نقاشی‌ام را به خانواده و دوستانم نشان دادم که همه معتقد بودند کارم واقعاً خوب است و باید آن را به همه نشان بدهم.»
آقای ویات حالا نقاشی‌هایش را در شهر خودش به نمایش گذاشته و برخی از آنها را هم فروخته است. برخی از کار‌هایش قرار است روی تی‌شرت‌ها چاپ بشوند. البته او همچنان در حوزه آی . تی هم کار می‌کند. جالب اینجا است که آقای ویات هیچوقت فکرش را هم نمی‌کرد است که روزی رو به نقاشی بیاورد و کار‌هایش را نمایش بگذارد و بفروشد.
حالا اینکه جراحی روی مغزش تاثیری داشته که باعث شده روحیات و سلایقش عوض شود و روبه به نقاشی بیاورد، اینکه تاثیر توموری است که از مغزش خارج کرده‌اند، یا فقط و فقط فرصت استراحت و فراغت از کار و زندگی روزمره این روحیه را در او زنده کرده است، معلوم نیست. حتی این که واقعاً آنچه می‌کشد، الهام‌های زمان بیهوشی است یا فقط اینطور خیال می‌کند هم نامعلوم است. برای خود آقای ویات نتیجه مهم است. از این که احساس می‌کند بخشی از درونش را کشف کرده احساس رضایت می‌کند و تجربه تومور و جراحی برداشتن آن را از تجربه‌های خوب زندگیش می‌داند!
پزشکان چه می‌گویند؟
از این مغز هر چیزی برمی‌آید!
همه رفتار، حالات، احساسات و خلاصه هر آنچه ماتجربه می‌کنیم، به مغزمان بستگی دارد. سلول‌های عصبی مغز به صورت یک شبکه بسیار پیچیده با هم در ارتبط هستند. ارتباط آنها با مولکول‌های شیمیایی مخصوصی برقرار می‌شود که به آن نوروترانسمیتر یا «ناقل عصبی» گفته می‌شود. تغییر در شبکه، سلول‌های عصبی، نوع ارتباط آنها با هم و نیز این موکول‌های شیمیایی، می‌تواند تاثیرات چشمگیری بر عملکرد و تجربه‌های درونی ما داشته باشد.
تومور مغزی خودش از عواملی است که با ایجاد فشار به سلول‌های عصبی یا بر هم زدن تعادل نوروترانسمیتر‌ها ایجاد تغییر رفتاری می‌کند.
جراحی مغزی هم،از عوامل شناخته شده در تغییر رفتار و هیجان‌هاست. حتی در مواردی با جراحی مغزی، به عمد، رفتار و هیجان‌های یک نفر را تغییر می‌دهند.
45301
نظر شما