فرهاد عشوندی - سروش امینی: چه بلایی سر ورزش ایران آمده است که قادر به برگزاری یک مجمع ساده انتخاباتی نیست؟ چرا این قدر فشار های بین المللی روی ورزش ایران وجود دارد و چه شد که کمیته ملی المپیک ایران اینگونه در «آمپاس!» قرار گرفت این سئوالی است که احمد ناطق نوری و مهدی کرباسیان دو عضو هیات اجرایی کمیته ملی المپیک در میزگردی در خبرآنلاین به آن پاسخ می دهند.
*براساس آن چه که آقای وزیر و آقای خسروی‌وفا می گویند قصور و کوتاهی خودمان باعث این یک سال تعویق شده، به نظر می رسد که دیگر این مسئله از دست خودمان هم خارج شده است...
ناطق نوری: ببینید به هر صورت ما باید قوانین و مقررات جهانی را لحاظ کنیم. شما ببینید که در حال حاضر کشور هندوستان بهترین وضعیت ورزشی را دارد اما آنها را ناگهان بایکوت کردند. دیگر کاری هم نمی توان کرد. اگر شما روزی تحریم شوید، دیگر کاری از دستتان برنمی آید. به این شکل نیست که ما صاحب قدرت باشیم. زمانی ما صاحب کرسی بودیم که با بی سیاستی آنها را از دست دادیم. اگر آنها را حفظ می کردیم، حداقل می توانستیم دفاعی داشته باشیم. آنها به دنبال این بودند که ما مر قانون را اجرا کنیم، از طرفی هم کسی آنها را توجیه نکرده بود که کمیته ملی المپیک ایران درآمدهای دیگری ندارد. حتی بخشی از درآمدهای آن مستقیما از طریق دولت تامین می شود. این هم حق قانونی دولت است که بر سازمان‌های وابسته به خود نظارت کند. ممکن است یک رئیس فدراسیون با سیاست های کلی کشوری که بودجه آن را تامین می کند، هماهنگی نداشته باشد. این مسائل برای آنها روشن نشد. خود آقای دکتر کرباسیان هم در جریان هستند که ما زمانی خواستار این شدیم که آقای وزیر به همراه آقای علی آبادی و آقای افشارزاده به صورت حضوری با آنها صحبت کنند. مسائلی هم که از سفر ماکائو نقل می شود، با یکدیگر تناقض دارد. ما هم از واقعیت خبری نداریم و تنها برمبنای نامه های رسیده قضاوت می کنیم. اگر تاریخ این انتخابات عقب و جلو بیفتد چه چیزی تغییر می کند؟ برخی ها تصور می کنند که اگر انتخابات به ریاست جمهوری وصل شود، سیاست ورزش به هم می ریزد در حالی که چنین نیست. ورزش سیاست خاص خودش را دارد. هر دولتی که روی کار بیاید آنها کار خودشان را می کنند و ما باید طبق قانون اساسنامه عمل کنیم. هنوز اساسنامه همه فدراسیون های ما را تایید نکرده اند. آنها همچنان می گویند که این اساسنامه ها نقص دارد. البته به نظر من راهی برای برطرف کردن این مشکلات از طریق مذاکره وجود داشت.
کرباسیان: ضمن تایید فرمایشات آقای ناطق نوری عرض کنم که ما باید بپذیریم که در این دوره از هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک که حدود 4 سال و نیم از فعالیت آن می گذرد، در حوزه ورزش ما چند اتفاق مهم رخ داده است که به هر حال کمیته ملی المپیک در کنار قهرمانان و فدراسیون‌ها بهترین موقعیت را بدست آورده است. به طور مثال بازی‌های آسیایی گوانجو و بازی‌های المپیک. بدیهی است که ورزش کشور در طول 3، 4 سال به این جایگاه نمی رسد و این موفقیت ها نشان از کارهای زیربنایی دارد. به هر حال یک ورزشکار نوجوان در طول یک پروسه به قهرمان ملی تبدیل می شود. مانند برخی از پروژه هایی که چندین سال برای ساخت آن زحمت کشیده شده و ناگهان با تغییر وزیر به پای فرد دیگری نوشته می شود. متاسفانه حتی نام مسئولین قبل از خود را هم حذف می کند. لذا باید بپذیریم که این افتخارات و شیرینی آن را با یک انتخابات زیر سوال نبریم. به هر حال چند اتفاق را باید بپذیریم، یکی اینکه این اساسنامه کمیته ملی المپیک سالهاست که وجود دارد، اما زمانی این اتفاقات به وجود آمدند که عزل روسای فدراسیون ها آغاز شد. اگر یادتان باشد اولین عزل برای فدراسیون شنا بود. پس از آن فدراسیون بین المللی شنا اعتراض جدی به آن کرد. ما در هیئت اجرایی کمیته المپیک به طور جدی وارد بحث شدیم و آقای علی آبادی و آقای افشارزاده مکلف شدند که با رئیس سازمان تربیت بدنی صحبت کنند. در آن زمان آقای افشارزاده وساطت کرد و انتخابات برگزار شد، در نهایت هم آقای جعفری رئیس فدراسیون شنا شد. اتفاقی که افتاد این بود که یک شبه چهار رئیس فدراسیون عزل شدند. اولین گله ای که انجام شد توسط فدراسیون جهانی شنا بود. فدراسیون جهانی شنا صراحتا اعلام کرد که شما با حضور آقای حسین مسلم انتخابات را برگزار کردید و آقای جعفری را برگزیدید، چرا او را برکنار کردید؟ سریعا او را برگردانید. وزارت ورزش در مقابل این خواسته مقاومت کرد و این عزل‌ها به فدراسیون های دیگر هم رسید. بنابراین گفتند که دخالت دولت در ورزش باید متوقف شود و به تدریح بحث به IOC رسید و مسئله اساسنامه مطرح شد. این بدان معنا نیست که پیش از این آنها از این مسئله آگاهی نداشتند، بلکه اعتراضی نشده بود. آنها دو خواسته داشتند، اول بازگشت روسای برکنار شده و دوم هم اصلاح اساسنامه فدراسیون ها. وزارت ورزش مقاومت کرد. در نهایت قرار شد در ماکائو تعاملی میان وزیر ورزش ایران، علی آبادی، افشارزاده و شیخ احمد بن فهد رئیس شورای المپیک آسیا برقرار شود تا به راهکاری صحیح برسند. بنده شاهد این بودم که در گزارشی که به آقای علی آبادی و افشارزاده داده شد، آقایان به صراحت گفتند که باید روسا برکنار شده فدراسیون ها بر سر کار خود برگردند و اساسنامه ها اصلاح شود تا بعد از آن انتخابات برگزار شود. متاسفانه پس از بازگشت به تهران به این تعهدها عمل نشد. ما می بینیم این تعهدات به قدری پیچیده شده که در چند روز گذشته فردی چون شیخ احمد که همیشه حامی ما بوده، چنین موضع گیری سختی می کند. این نشان دهنده این است که دو طرف باید تعامل داشته باشند. در حوزه سیاست هم چنین حالتی وجود دارد. تا تعامل وجود نداشته باشد کاری از پیش نمی رود. در هیئت اجرایی کمیته المپیک یازده نفر حضور دارند. واقعیت این است که حاکمیت جلسه تعامل دقیق و نزدیک با وزارت ورزش بوده، لذا در برخی مواقع کمیته ملی المپیک از طریق اختیارات قانونی خود عمل نکرده و این موجب این گرفتاری‌ها شده است.
*با تمام این عقب نشینی‌هایی که شما می گویید، تقریبا محتوای حرف‌های وزارت ورزش این است که خیلی از اطلاعات از داخل کشور به آنجا منتقل می شود...
کرباسیان: متاسفانه به نظر می رسد مشاورینی که به وزیر ورزش مشورت می دهند، صحنه بین المللی را به خوبی نمی شناسند. بنده به عنوان کسی که 14 سال نایب رئیس کنفدراسیون بدمینتون آسیا و سه دوره عضو فدراسیون جهانی بدمینتون بودم، به شما می گویم که سازمان‌های بین المللی کانال های خود را برای کسب اطلاعات دارند. حدود 7، 8 ماه گذشته که اختلافات دوباره آغاز شده بود، آنها اعلام کردند که دیگر نیازی نیست مکاتبات خود را برای ما ترجمه کنید. همان متن فارسی را ارسال کنید چرا که ما خودمان مترجمان زبردستی در IOC داریم. بنابراین این حرف، حرف غلطی است. یک بار هم آقای وزیر در یکی از جلسات خصوصی که با کمیته داشتند، از این مسئله گله کردند و همین جواب به صراحت داده شد. در جلسات خصوصی ما با آقای وزیر این صحبت ها به صراحت اعلام شده اما در عمل اتفاقات دیگری رخ داده است. شاید گله‌ای که اخیرا آقای خسروی‌وفا در این مورد کرده‌اند اطلاعات شخصی خود ایشان است. ایشان احساس می کنند که میان آقای علی آبادی و آقای عباسی تفاهم هایی حاصل شده که هیئت اجرایی در جریان نیست.
*آقای خسروی‌وفا تاکید کرده اند که این مشکلات یک سال گذشته هم قابل حل بود...
ناطق نوری: آقای خسروی‌وفا خودشان می توانستند بیایند و این مشکلات را حل کنند. اگر می شد در جلسه به ما می گفتند که مشکلات قابل حل است. به هر حال ما باید این گلایه را از همکارانمان بکنیم.
کرباسیان: ببینید ما در جلسات هیئت اجرایی بسیار باز صحبت می کنیم و همه با هم دوست هستیم. خوشبختانه در هیئت اجرایی تمام تفکرات وجود دارد و این طور نیست که همه یک دست باشیم. نکته ای که وجود دارد این است که وزارت ورزش بر مواضع خودش پافشاری کرد.
*پیش از این در مجمعی که برای تصویب اساسنامه برگزار شد، آقای علی‌آبادی اعلام کردند که مسئله بازگشت روسا برکنار شده، کاملا حل شده و مشکل دیگری وجود ندارد. اما اخیرا با توجه به صحبت های شیخ احمد در مصاحبه ای اعلام کردند که مسائل گذشته دوباره مشکل‌ساز شده اند...
کرباسیان: این چیزها را باید از خود آقای علی آبادی پرسید. آن چیزی که ما می دانیم این است که IOC از ابتدا مواضع خاص خودش را داشت که آن مواضع تغییری هم نکرده اند. خوشبختانه باید بگوییم که در حال حاضر کلیت اساسنامه کمیته ملی المپیک مورد تایید قرار گرفته است. اما تا زمانی که آن مشکل حل نشود، اجازه برگزاری انتخابات داده نمی شود. نکته ای که در صحبت های اخیر آقای شیخ احمد وجود دارد این است که ایشان اعلام کرده اند که ما با دولت جدید تعامل داریم و به امید خدا مشکلات حل خواهد شد. استنباط بنده این است که میان IOC، شورای المپیک آسیا و وزارت ورزش مسئله عدم اعتماد وجود دارد که به نظر من قابل حل است.
*نظر شما درمورد موضوع عجیبی که اخیرا آقای خسروی‌وفا درمورد ساختمان کمیته ملی المپیک مطرح کرده اند، چیست؟
کرباسیان: براساس گفته آقای ناطق این مسئله هیچگاه در هیئت اجرایی مطرح نشد. همانطور که می دانید سازمان بازرسی کل کشور و دیوان محاسبات جز ناظرین کمیته ملی المپیک هستند، دلیل آن هم این است که متاسفانه بیشتری بودجه کمیته ملی المپیک از دولت تامین می شود. به همین دلیل سازمان های نظارتی در کمیته ملی المپیک همیشه مستقر هستند. اینها دقیقا تمام مسائل مالی کمیته را بررسی کرده اند و تا امروز هیچ نکته ای در این مورد مطرح نشده است.
*شما و آقای ناطق در آخرین جلسه هیئت اجرایی جز افرادی بودید که مقابل آقای وزیر ایستادید و به ایشان گفتد که اجازه دهند مشکلات حل شود چرا که ورزش توان تعلیق شدن را ندارد...
ناطق نوری: به هر حال اگر ورزش تعلیق شود، جواب ملت را باید داد.
کرباسیان: ببینید بنده اعتقاد دارم که به هیج عنوان وضعیت کشور ما با دیگر کشورها همسان نیست. این مسئله به این بزرگی و غیرقابل حل نیست. من اعتقاد دارم که با تعامل همه چیز درست می شود. بالاخره ما باید بپذیریم که وقتی عضو یک سازمان بین‌المللی هستیم، باید با حفظ استقلال رای از مقررات آن تبعیت کنیم. باید بپذیریم که کمیته های ملی المپیک چارچوب IOC و سازمان جهانی را رعایت کنند. یکی از نکات اساسی آنها عدم دخالت مستقیم دولت ها در ورزش است و روی این قضیه اصرار بسیاری دارند. به عنوان یکی از اعضای فدراسیون جهانی بدمینتون خاطره ای برای شما بگویم. حدود یک سال و نیم گذشته در فیلیپین رئیس جمهور جدید روی کار آمد و خانم راموس رئیس فدراسیون بدمینتون این کشور که همسر رئیس جمهور سابق بود را عزل کرد و فرد جدیدی انتخاب شد. پس از آن نامه ای از طرف فدراسیون جهانی بدمینتون برای آنها ارسال شد و بدمینتون آنها را تعلیق کردند. در نتیجه دولت جدید قبول کرد که برای ریاست فدراسیون بدمینتون انتخابات برگزار کند. جالب اینجاست که پس از انتخابات مجددا خانم راموس انتخاب شد و دولت هم او را تنفیذ کرد. ایشان در شرایطی که مخالف دولت فیلیپین هستند، در حال حاضر رئیس فدراسیون بدمینتون این کشور هم هستند. این یک واقعیت است. زمانی که نقش حاکمیت دولت در کمیته ملی المپیک از بین رفت، اساسنامه آن هم مورد تایید قرار گرفت. اما در حال حاضر در مورد فدراسیون ها چنین اتفاق رخ نداده است. وزارت ورزش همچنان اصرار دارد که نفرات برکنار شده نباید بر سر کار باشند.
252 41
نظر شما